ШHłTΞ ШФŁŦ

فسیل یازده میلیون ساله یک لاک‌پشت به گفته هوپفنر فسیل لاک‌پشت‌ها به ویژه بسیار نادر هستند، زیرا لاشه این خزندگان بیشتر طعمه ماهی‌ها می‌شود و بقایای لاک چرمی آن‌ها هم خیلی زود و به سرعت تجزیه می‌شوند. کشف باورنکردنی یک لاک‌پشت ۱۱ میلیون ساله در آلمان خبرساز شده است. بقایای یک لاک‌پشت چرمی که بزرگ‌ترین گونه لاک‌پشت‌های دریایی است با زحمت زیاد کارشناسان جمع‌آوری شده است. این آثار به گونه حیرت‌انگیزی سالم مانده‌اند. در یک گودال خاکی بزرگ در ایالت شلسویگ-هولشتاین در شمال آلمان بقایای لاک‌پشت چرمی کشف شده است. قدمت این فسیل حدود ۱۱ میلیون ساله تخمین زده می‌شود. گرهارد هوپفنر، مدیر تحقیقات این پروژه می‌گوید که علاوه بر چند صد تکه از زره پشت این لاکپشت، استخوان‌هایی نیز در محل کشف این بقایا در منطقه گروس پامپآو (Groß Pampau) به دست آمده که به احتمال زیاد متعلق به قسمت انتهایی بدن این خزنده دست‌کم دو متری است. اعضای یک تیم ویژه کارشناسان زیست‌شناسی در عرض یک هفته بقایای پیدا شده این لاک‌پشت را کنار هم قرار دادند. این یافته‌های کنار هم چیده شده و قرار است که در موزه طبیعت و محیط زیست "لوبک" به نمایش گذاشته شوند. این تیم علاوه بر بقایای لاک‌پشت چرمی و یک لاک‌پشت دریایی کوچک‌تر، چندین مرجان و سفره ماهی و جمجمه یک دلفین و استخوان‌های فسیل یک مرغ دریایی بزرگ موسوم به مرغ باران شمالی را نیز کشف کرده‌اند. مدیر گروه کاوش می‌گوید: «همه این یافته‌ها از عمق بین ۸ تا ۲۰ متری زیر خاک به دست آمده‌اند و کل تنوع زیستی دریای شمال را به تصویر می‌کشند.» به گفته هوپفنر فسیل لاک‌پشت‌ها به ویژه بسیار نادر هستند، زیرا لاشه این خزندگان بیشتر طعمه ماهی‌ها می‌شود و بقایای لاک چرمی آن‌ها هم خیلی زود و به سرعت تجزیه می‌شوند. از سی سال پیش زیست‌شناسان در گودال بزرگ Groß Pampau به دنبال کشف‌های جدیدی هستند. تا کنون چندین اسکلت بسیار قدیمی نهنگ، سگ دریایی و سایر حیوانات دریایی در این محل پیدا شده است. ویژگی این محل به دلیل وضعیت استثنایی زمین‌شناسانه منطقه است. بستر پیشین دریای شمال در زمان‌های گذشته تنها در چند متری از سطح زمین این محل قرار گرفته بود. منبع: دویچه وله

تصویر/ خفاش غول‌پیکر در فیلیپین طول بال این حیوان به ۱.۷ متر می‌رسد، با وجود این علی رغم اندازه بزرگش، آرام و بی آزار است، میوه می‌خورد و در واقع فقط در فیلیپین زندگی می‌کند. عکسی از یک خفاش به اندازه انسان در شبکه‌های اجتماعی ظاهر شد و بدتر از همه این است که اینگونه خفاش واقعاً وجود دارد. کاربری به نام الکس جوی استار با نام کاربری @AlexJoestar۶۲۲ با انتشار تصاویری از خفاش غول پیکر، کاربران سراسر جهان را وحشت زده کرد. وی پیش از این گفته بود که خفاش‌های عظیمی در فیلیپین زندگی می‌کنند و حالا تصمیم گرفت تا با استفاده از عکس سخنان خود را ثابت نماید. World of buzz درباره این خفاش نوشت که طول بال این حیوان به ۱.۷ متر می‌رسد، با وجود این علی رغم اندازه بزرگش، آرام و بی آزار است، میوه می‌خورد و در واقع فقط در فیلیپین زندگی می‌کند. کاربران پس از اطلاعات بیشتر درباره این موجود مرموز، نگرش خود را نسبت به او تغییر دادند. منبع: اسپوتنیک

مشاهده "کرکس ریش‌دار" برای دومین بار در بریتانیا این گونه پرندگان در مناطق کوهستانی اروپا، آسیا و آفریقا زندگی می‌کنند و زمانی در کوه‌های آلپ فراوان بودند، اما در اوایل قرن بیستم رو به انقراض گذاشتند که تا حدی به علت داستان‌سرایی‌های بی‌اساس در مورد ربودن دام‌ها یا حتی کودکان توسط آن‌ها بود. مشهور است که این پرندگان استخوان‌ها را از بلندی به پایین پرت می‌کنند تا تکه‌تکه شوند و بعد این تکه‌های کوچک‌تر را می‌بلعند کرکس ریش‌دار یکی از بزرگ‌ترین پرندگان شکاری باشکوه در جهان است و اکنون آن را برای دومین بار در تاریخ مکتوب بریتانیا در این کشور مشاهده کرده‌اند. پس از آن که خبر رسید این لاش‌خور برازنده در ناحیه پیک دیده شده است و پرنده‌نگر‌های هیجان‌زده به امید دیدن یکی از نادرترین پرندگان شکارچی اروپا هجوم آوردند، عکاسان توانستند در هودن مور واقع در نزدیکی شفیلد از این پرنده عکس بگیرند. ‌ می‌گویند این گونه پرنده را که استخوان به جا مانده از لاشه جانوران را می‌خورد پیش از این فقط یک بار و آن هم در سال ۲۰۱۶ در بریتانیا دیده‌اند. ویلیام باول که مدیر فروشگاه است و برای تفریح و سرگرمی پرنده‌نگری می‌کند و عکاس پرندگان است می‌گوید: «واقعاً منظره باشکوهی بود. بزرگ‌ترین پرنده شکارچی بریتانیا را در یورکشایر دیدیم و صد‌ها پرنده‌باز از سراسر کشور آمده بودند.» پرنده‌باز‌های مشتاق این کرکس ریش‌دار معروف به مرغ استخوان‌خوار را پس از آن که سروکله‌اش اواخر ژوئن در نواحی وست‌میدلند پیدا شد، دنبال کردند و هم‌اکنون در منطقه دورافتاده‌ای متعلق به بنیاد ملی در شمال دربی‌شایر به سر می‌برد. ‌ می‌گویند این کرکس دو ساله است و در طبیعت در میان گروه کرکس‌هایی به دنیا آمده است که به کوه‌های پیرنه یا آلپ بازگشته‌اند. بنیاد حیات وحش دربی‌شایر می‌گوید: «این پرندگان تا مسافت‌های دوردست پرسه می‌زنند، اما معمولاً به جای اول‌شان برمی‌گردند.» این کرکس ریش‌دار را قبل از آن که به بریتانیا بیاید در بلژیک دیده بودند و در آن جا هم پرنده‌نگر‌ها از سراسر کشور به تماشای آن آمده بودند. باول می‌گوید محل این پرنده را از پرنده‌نگر دیگر پرسیده است و پس از دو ساعت پیاده‌روی خود را به آن ناحیه دورافتاده رسانده است. باول که در لینکلن‌شایر جنوبی زندگی می‌کند می‌گوید: «آن پرنده‌نگر شب جمعه این پرنده را دیده بود و من صبح شنبه به سراغش رفتم، اما حدود ۲۰ دقیقه دیر رسیدم و دوباره صبح یک‌شنبه آن جا برگشتم. سه و نیم صبح از خانه بیرون آمدم.» او افزود: «منظره بی‌نظیری بود. حسابی جا خوردم. بعد از ناکامی روز شنبه این موفقیت خیلی کیف داشت. هرگز انتظار نداشتم بتوانم چنان منظره‌ای را ببینم. دیوانه‌کننده بود. حسابی جاخوردم. هرگز از یادم نمی‌رود.» باول گفت: اگر این پرنده در همان منطقه بماند سعی نخواهد کرد دوباره از آن عکس بگیرد. او افزود: «به گمانم نتوانم آن تجربه را تکرار کنم. مگر آن که به مناطق اندکی نزدیک‌تر بیاید... منتظر پرندگان نادر بعدی می‌مانم.» کرکس ریش‌دار در فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت جزو گونه‌های در آستانه تهدید است. پرندگان کوهستانی دارای پهنای بال بیش از سه متر اکثراً استخوان به جا مانده از لاشه‌ها را می‌خورند، لاشه‌هایی که گوشت‌شان را سایر جانوران خورده‌اند. مشهور است که این پرندگان استخوان‌ها را از بلندی به پایین پرت می‌کنند تا تکه‌تکه شوند و بعد این تکه‌های کوچک‌تر را می‌بلعند. این گونه پرندگان در مناطق کوهستانی اروپا، آسیا و آفریقا زندگی می‌کنند و زمانی در کوه‌های آلپ فراوان بودند، اما در اوایل قرن بیستم رو به انقراض گذاشتند که تا حدی به علت داستان‌سرایی‌های بی‌اساس در مورد ربودن دام‌ها یا حتی کودکان توسط آن‌ها بود. طرح بازگردانی این پرنده به رشته کوه آلپ از دهه ۱۹۷۰ آغاز شد و اکنون طبق برآورد‌ها ۲۵۰ کرکس ریش‌دار در منطقه آلپ زندگی می‌کنند. منبع: ایندیپندنت

سوسک غول‌پیکر؛ لاشخور کف اقیانوس‌ها جورپایان در عین حال شاخک‌های بلند و چشمان بزرگی دارند، ویژگی‌هایی که به آن‌ها کمک می‌کنند تا مسیرشان را در زیستگاه تاریک خود پیدا کنند. اما اگر ظاهر غریب آن‌ها را کنار بگذاریم، موجودات چندان تهدیدآمیزی نیستند. این جورپای جدید یکی از هشت گونه جورپای غول‌پیکر در جهان است اخبار علمی امسال خیلی عجیب و غریببوده است؛ از همه‌گیری جهانی ویروس کرونا گرفته، تا آفت عظیم ملخ. حالا، اما دانشمندان در اندونزی خبر از کشف یکی از بزرگترین سخت‌پوستانی می‌دهند که در اعماق دریا زندگی می‌کند و به توصیف آن‌ها یک سوسک غول‌پیکر آبی است. این جانور جدید به راسته جورپایان تعلق دارد، جانورانی بزرگ که بدنی مسطح و سخت دارند، ظاهرشان بسیار شبیه خرخاکی است و در اعماق دریا زندگی می‌کنند. این جورپای غول‌پیکر در عمق ۹۵۷ تا ۱۲۵۹ متری تنگه سوندا، بین جزایر جاوه و سوماترا، و همچنین در اقیانوس هند کشف شد. طول این گونه به طور متوسط به ۳۳ سانتیمتر می‌رسد میانگین طول نمونه بالغ این جانور ۳۳ سانتیمتر است. طول گونه‌های دیگر راسته جورپایان بعضا به ۵۰ سانتیمتر نیز می‌رسد. کنی مارگارتا سیدابالوک، پژوهشگر موسسه علوم اندونزی، می‌گوید "شکی نیست که اندازه این گونه خیلی بزرگ است و در واقع دومین گونه بزرگ جورپا محسوب می‌شود. " تا پیش از این در کل دنیا تنها هفت گونه مختلف جورپای غول‌پیکر کشف شده بود. این نخستین باری است که این گونه جانوری در آب‌های عمیق اندونزی یافت می‌شود. به گزارش این تیم تحقیقاتی، اینگونه تحقیقات در این منطقه نسبتا نادر است. کایو راهمادی، رئیس بخش جانورشناسی این موسسه، می‌گوید که این کشف نشان می‌دهد که "تنوع زیستی در اندونزی بسیار زیاد است، اما هنوز به خوبی شناخته نشده است. " بعضی از جورپایان غول‌پیکر تا ۵۰ سانتیمتر نیز رشد می‌کنند غول‌پیکر به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن، نظریه‌های مختلفی برای توضیح بزرگی جورپایان ساکن آب‌های عمیق وجود دارد. یک نظریه این است که جانورانی که در این عمق زندگی می‌کنند باید اکسیژن بیشتری نیز حمل کنند، برای همین بدنشان بزرگتر می‌شود و پاهایشان هم درازتر. یک عامل دیگر کمبود شکارچی در آب‌های عمیق است، لذا این جانوران می‌توانند در امنیت رشد کنند و بزرگ شوند. از طرف دیگر، جورپایان نسبت به سایر سخت‌پوستان، مثل خرچنگ‌ها، گوشت کمتری دارند و به همین خاطر برای شکارچی‌ها چندان اشتهاآور نیستند. جورپایان در عین حال شاخک‌های بلند و چشمان بزرگی دارند، ویژگی‌هایی که به آن‌ها کمک می‌کنند تا مسیرشان را در زیستگاه تاریک خود پیدا کنند. اما اگر ظاهر غریب آن‌ها را کنار بگذاریم، موجودات چندان تهدیدآمیزی نیستند. جورپایان از گوشت جسد حیوانات مرده‌ای تغذیه می‌کنند که کف دریا افتاده‌اند این جانور در عمل لاشخوری است که در کف اقیانوس دنبال اجساد حیوانات مرده می‌گردد تا از آن‌ها تغذیه کند. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن، سوخت‌وساز آن‌ها بسیار کند است. حتی گزارش شده است که یک نمونه از این جورپایان غول‌پیکر که در ژاپن نگه‌داری می‌شد بدون خوردن ذره‌ای غذا تا ۵ سال زنده ماند. این پژوهش یک پروژه مشترک بین موسسه علوم اندونزی، دانشگاه ملی سنگاپور و موزه تاریخ طبیعی سنگاپور بود. در جریان یک سفر تحقیقاتی دو هفته‌ای در سال ۲۰۱۸، این تیم هزاران جانور را در ۶۳ مکان پژوهشی مختلف شناسایی و جمع‌آوری کرد که شامل چندین گونه جانوری جدید نیز می‌شد. این تیم دو نمونه از این گونه جدید جورپا را تشریح کرده است: یک نر و یک ماده که به ترتیب ۳۶.۳ سانیتمتر و ۲۹.۸ سانتیمتر طول داشتند. چهار نمونه نابالغ نیز در آب‌های تنگه سوندا و جنوب جاوه کشف شد، اما خانم سیدابالوک می‌گوید که تشخیص دقیق گونه آن‌ها ممکن نبود، چرا که بعضی از ویژگی‌های معرف هنوز رشد نکرده بود. منبع: بی بی سی

چند تمساح در این عکس می‌بینید؟ تمساح پوزه باریک گنگی به طور معمول در مقایسه با انواع تمساح‌های آب شور و مرداب‌ها، مردم‌گریز است، اما این یکی خیلی به خودش اطمینان داشت و اگر به آن خیلی نزدیک می‌شدم به من حمله می‌کرد. این تمساح‌ها می‌توانند به شدت مهاجم هم باشند. چند تمساح می‌توانید در این عکس بشمارید؟ صد تا؟ یا بیشتر؟ حتما ناچار شدید دوباره نگاه کنید، چون شاید در اولین نگاه متوجه نشدید که پشت این تمساح نر پر از بچه تمساح است. این عکس را دریتمن موکرجی در منطقه ملی حفاظت‌شده چامبال در هند گرفته است که در رقابت عکاسی حیات‌وحش سال مورد توجه و تحسین قرار گرفت. هر کدام از این بچه تمساح‌ها باید بزرگ شوند و دوباره تولید‌مثل کنند. تمساح پوزه باریک گنگی آب‌شیرین با نام علمی Gavialis gangeticus از گونه‌های در معرض خطر انقراض است. زمانی حدود ۲۰،۰۰۰ تا از آن‌ها در سراسر آسیای جنوبی وجود داشت، اما از این گونه شاید بیش از ۱۰۰۰ حیوان بالغ باقی نمانده است و حدود سه‌چهارم این تعداد هم در پناهگاه حیات‌وحش اوتار پرادش نگهداری می‌شوند. دریتمن گفت: "این تمساح نر با هفت یا هشت تمساح ماده جفت‌گیری کرده و می‌بینید که چه فعال بوده است، تمساح پوزه باریک گنگی به طور معمول در مقایسه با انواع تمساح‌های آب شور و مرداب‌ها، مردم‌گریز است، اما این یکی خیلی به خودش اطمینان داشت و اگر به آن خیلی نزدیک می‌شدم به من حمله می‌کرد. این تمساح‌ها می‌توانند به شدت مهاجم هم باشند". تمساح پوزه باریک گنگی نر در انتهای پوزه اش برآمدگی گردی دارد که شبیه گلدان‌های سفالی هندی است که به آن در زبان هندی "قرا" می‌گویند. پاتریک چمبل، مدیر بخش خزندگان در موزهٔ تاریخ طبیعی لندن که رقابت‌های معتبر عکاسی حیات‌وحش را اداره می‌کند، می‌گوید: این برآمدگی بر روی پوزه باعث می‌شود که جانور بتواند صدایش را تقویت کند". "تمساح‌ها به طور معمول بچه‌های خود را تا چندین ماه در دهان خود حمل می‌کنند. البته با احتیاط فراوان! ولی در مورد تمساح پوزه باریک گنگی به دلیل شکل خاص پوزه شان این کار امکان ندارد از این رو بچه‌ها برای اتصال و محافظت باید به سرو‌کول پدرشان بچسبند و آویزان شوند". نمای دیگری از عکس‌های دریتمن موکرجی کاهش جمعیت تمساح پوزه باریک گنگی همان حکایت آشنای از دست رفتن زیستگاه‌های حیات‌وحش است. در بیشتر مناطق سد‌ها و تأسیسات ساخته شده‌اند که جریان رود‌ها را مختل کرده‌اند. استخراج شن و ماسه و بهره‌برداری از سنگ‌های طبیعی امکانات لانه‌سازی جانوران را از بین برده است و یکی از مشکلات همیشگی این جانوران هم گیر افتادن در تور‌های ماهیگیری است. برنامه‌های "بگیر و رها کن" باعث شده است که جمعیت این گونهٔ جانوری کمی بالاتر از حد انقراض برسد، اما برای اینکه این جانور شگفت‌انگیز بتواند در آینده به زندگی طبیعی خود ادامه دهد نیاز به تلاش‌های بیشتری است. دریتمن امیدوار است که احساسات و هیجانی که عکس‌های او در افراد بر‌می‌انگیزد به حمایت از روش‌های علمی لازم برای حفاظت موفقیت‌آمیز کمک کند.اگر چنین نشود تنها جایی که می‌توانید تمساح‌های پوزه باریک گنگی را ببینید در موزه‌ها خواهد بود، به صورت موجوداتی تاکسیدرمی شده مانند نمونه‌هایی که در موزهٔ تاریخ طبیعی بریتانیا نگهداری می‌شود. عکس دریتمن که در بالای این مطلب آوردیم در بخش دوزیستان و خزندگان رقابت عکاسی حیات‌وحش سال (WPY) تحسین و تقدیر شد. موزهٔ تاریخ طبیعی لندن از دوران مستعمرات چند نمونه از تمساح پوزه باریک گنگی در مجموعه‌های خود دارد برندگان جوایز اصلی و جوایز موضوعی رقابت ۲۰۲۰ عکاسی حیات‌وحش سال، ۱۳ اکتبر اعلام خواهد شد. هر چند به دلیل وضعیتی که کوویدـ۱۹ در جهان ایجاد کرده است مراسم اهدای جوایز به صورت آنلاین برگزار می‌شود. یکی دیگر از عکس‌های تحسین‌شده امسال (در بخش پرندگان) این عکس زاغ‌های نوک‌زرد است که بر فراز رشته‌کوه‌های آلپ در سوئیس با باد در نبرد هستند. این نمای بی‌نظیر از این پرندگان را الساندرا مینیکونزی ثبت کرده است. هرکس که در آلپ اسکی کرده شاید این پرندگان را دیده باشد، چون آن‌ها بیشتر اوقات دور خوراکی‌هایی که آدم‌ها در تفریحگاه‌ها دور می‌اندازند، جمع می‌شوند. الساندرا می‌گوید: "صدای جیغ‌های آن‌ها درچنین فضا و منظرهٔ چشمگیری چنان بلند و نافذ بود، که احساس می‌کردی فیلم هیجان‌انگیزی را تماشا می‌کنی". اگر جرات دارید نگاه کنید... این عکس ترسناک عنکبوت سرگردانی است که از تخم‌های قورباغه شیشه‌ای تغذیه می‌کند. این عکس را عکاس اسپانیایی، جیمی کولبراس در نهری در منطقه حفاظت‌شده ماندوریاکو واقع در شمال غربی اکوادور گرفته است این عنکبوت برای خوردن تخم‌های قورباغه، شیره هضم‌کننده‌ای بر آن‌ها می‌ریزد و سپس محصول مایع‌شده را می‌نوشد. این عنکبوت ماده که طول از یک پا تا پای دیگرش ۸ سانتیمتر است بیش از یک ساعت در برابر دوربین جیمی مشغول خوردن تخم‌های قورباغه بود. منبع: بی بی سی

ماهی‌های شگفت‌انگیزی که راه می‌روند! محققان از طریق ترکیبی از تجزیه و تحلیل DNA و توموگرافی کامپیوتری (CT) شواهدی یافتند که نشان می‌دهد توانایی‌ها از طریق ژنتیکی منتقل شده، با سایر اعضای خانواده لوچ به اشتراک گذاشته شده و به نظر نمی‌رسد که فقط از یک منبع تکامل یافته باشد. تصور راه رفتن ماهی روی زمین، عجیب و غریب است. در عین حال پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که شماری از ماهی‌ها قادر به راه رفتن روی زمین هستند. بنا به پژوهشی مفصل بر روی استخوان‌های بزرگ ماهی‌های آسیایی از خانواده لوچ، (ماهیان خانواده‌ی سگ‌ماهیان جویباری) که نوع خاصی از ماهی‌های راه‌رونده بر خشکی به نام (ماهی فرشته غار یا Cryptotora thamicola) از آن جمله‌است، پژوهش منتشر شده در مجله مورفولوژی نشان می‌دهد، ده نوع دیگر از ماهی‌ها نیز دارای چنین توانمندی هستند. از طریق مشخص کردن انواع سگ‌ماهیان جویباری که ممکن است برای حتی لحظاتی بدون مشکل در تنفس روی زمین راه بروند، دانشمندان امیدوارند درباره چگونگی امکان راه رفتن نخستین مهره داران در بیرون از آب بیشتر بدانند. آتچه پژوهشگران درباره ماهی‌های فرشته غار دریافتند این است که کمربند لگن (رابط بین ستون فقرات و باله لگن) کلید راه رفتن آن‌ها روی زمین است. تیم تحقیقاتی با بررسی ساختار استخوان ۲۹ گونه مختلف از گروه لوچ، سه نوع مختلف ماهی آکواریومی را شناسایی کردند و دریافتند که ده گونه دیگر از همان ارتباط استخوانی ماهیان غاری برخوردارند. زیست شناس زاکاری‌راندال از موزه تاریخ طبیعی فلوریدا در گزارشی که روز یکشنبه توسط وب‌سایت ساینس‌آلرت منتشر شد گفت: «ماهی‌ها معمولا اتصالی میان ستون فقرات و باله لگنی ندارند. قبلا ایده این بود که ماهی فرشته‌ی غار در این زمینه، کاملا منحصر‌به‌فرد است. نکته‌ی جالب مقاله‌ی جدید این است که با جزئیات دقیقی نشان می‌دهد حلقه‌های لگنی محکم نسبت‌به چیزی که فکر می‌کردیم، در خانواده‌ی سگ‌ماهیان جویباری فراوانی بیشتری دارد.» ماهی فرشته‌ی غار از دنده‌های بزرگ شده و عضلات تثبیت‌کننده استفاده می‌کند تا به کمک باله‌های خود و حرکات سمندر مانند حرکت کند. این گونه، تنها گونه‌ی این خانواده از ماهی‌ها است که دارای این نوع حرکت است. کارشناسان فکر می‌کنند ماهی مذکور این قابلیت را به‌عنوان راهی برای حرکت در میان جریان‌های سریع درون غار و رسیدن به جریان‌های غنی از اکسیژنی که ماهی‌های دیگر نمی‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند، تکامل داده است. این توانایی ممکن است برای بالارفتن ماهی از آبشار‌های سطحی دو کوچک نیز مورد استفاده قرار گیرد. محققان از طریق ترکیبی از تجزیه و تحلیل DNA و توموگرافی کامپیوتری (CT) شواهدی یافتند که نشان می‌دهد توانایی‌ها از طریق ژنتیکی منتقل شده، با سایر اعضای خانواده لوچ به اشتراک گذاشته شده و به نظر نمی‌رسد که فقط از یک منبع تکامل یافته باشد. همه این‌ها در مورد پیاده روی ماهی، شجره تکاملی دقیق تری به زیست شناسان می‌دهد و چارچوبی جهت تلاش برای شناسایی تعداد بیشتری از آن‌ها در آینده است؛ هرچند سطح مهارت راه رفتن از گونه‌ای به گونه دیگر متفاوت است. منبع: تابناک باتو

دنیای پر راز و رمز پرندگان؛ از مرغ آلاچیق‌ساز تا هدهد تک همسر پرندگان دنیای عجیبی دارند و که در فصول جفت‌گیری و تخم‌گذاری برجسته‌تر می‌شود، مثلا برخی پرندگان تخم خود را در لانه پرندگان دیگر قرار می‌دهند تا صاحب آن خانه جوجه‌ها را بزرگ کند، یا پرنده دیگری برای اینکه خیالش از جانب تغذیه جوجه‌هایش راحت باشد به پدر بچه‌های خود خیانت می‌کند تا چند پرنده نر همزمان به جوجه‌هایش غذا بدهند. پرندگان دنیای زیبا و رنگارنگی دارند که با شگفتی، دروغ، خیانت، دزدی، مانور و مهندسی ساختمان همراه است، شاید زمانی که به پرواز و یا آواز خواندن پرندگان نگاه می کنید و گوش می دهید متوجه این صفات نشده باشید اما اگر بدانید که کلاغ ها دزدانی ماهر، آلاچیق سازها مهندس ساخت و ساز، گنجشک بوته ای خائن و سارها شگفتی ساز مانور و پروازهای دسته جمعی هستند، فهم این صفات آسان تر شود در کنار اینها ، جفت گیری برخی آنها بسیار جالب و دیدنی است. بررسی ها نشان می دهد بیش از ۱۰ هزار گونه پرنده در دنیا وجود دارد که بر اساس آخرین تحقیقات انجام شده در ایران ۵۱۷ گونه پرنده زیست می کند که از این تعداد ۳۲۰ گونه در ایران زاد و ولد می کنند و ۹۰ گونه از آنها در زمستان به ایران مهاجرت می کنند و ۲۴ گونه پرندگان مهاجر عبوری هستند که هر کدام جداگانه با رفتارهای جالب و بی نظیر خود دنیای زیبایی را در طبیعت رقم زده اند که شگفتی ساز است. برخی از این پرندگان در همه طول سال به صورت تکی زندگی می کنند اما بخش زیادی فقط در فصل بهار و آن هم با هدف جفت گیری و حفظ نسل در کنار هم قرار می گیرند که برای این در کنار هم بودن هم تاوان سنگینی می پردازند اما طبیعت است دیگر؛ باید کار خود را بکند تا این چرخه طبیعی ادامه داشته باشد، برخی نیز حرکات بسیار جالبی از خود بروز می دهند تا نظر جنس ماده را به خود جلب کنند که به آن نمایش جنسی گفته می شود. گرچه ماده ها هم در نمایش های جنسی شرکت می کنند اما بیشتر این عملیات را نرها انجام می دهند، از آنجا که نرها دارای پرهای رنگی و جالب تری هستند، این نمایش ها به طور واضح‌تری در آنها دیده می شود، مثلا سهره معمولی، نرها در مقابل پرنده ماده خود را می غلطانند تا قسمت طلایی هر بال در برابر چشم ماده قرار گیرد، شاید بتوان زیباترین شکل نمایش های جنسی را در طاووس دید، طاووس نر دم خود را به صورت چتر باز کرده، در حالی که جست‌های ناگهانی کوچکی می زند و بدنش را می لرزاند، رنگینی پرها را به ماده نشان می دهد، یا برخی پرنده ها مانند گنجشک بوته ای که به پدر جوجه هایش خیانت می کند. دراین باره اسماعیل کهرم پرنده شناس به خبرنگار محیط زیست ایرنا گفت: پرندگان دنیای زیبا و اسرار آمیزی دارند و اگر به رفتار هر کدام از آنها دقت کنی بزرگی و عظمت خداوند را می بینی. کوکو، شاهکار زاد و ولد این پرنده تخم خود را در لانه حدود ۴۳ پرنده دیگر می گذارد که معمولا هم از خانواده گنجشک ها هستند و به آنها قربانی گفته می شود، تخم کوکو بزرگ است مثلا پنج برابر تخم گنجشک است اما جوجه های آن زودتر از تخم گنجشک در می آید بنابراین وقتی که جوجه های کوکو سر از تخم در می آورند، تخم ها و جوجه هایی که در لانه هستند را بر روی شانه می گذارند و بیرون لانه پرتاب می کنند و این گونه همه لانه در تصاحب جوجه های کوکو در می آید و به این ترتیب پرنده میزبان از او مانند جوجه خود مراقبت می‌کند، در واقع کوکو در زاد و ولد شاهکار است چون تخم را در لانه پرندگان دیگر می گذارد و بچه هایش را هم دیگران بزرگ می کنند. در واقع عملی که جوجه‌ کوکو انجام می دهد کاملا غریزی است و آن را از دیگر گونه های خود یاد نگرفته ‌است. این مطلب، پرنده کوکو را به یکی از کلاسیک‌ترین و رایج‌ترین مثال‌های رفتارشناسی تبدیل می‌کند و از این نظر بسیار مهم است، کوکوها فقط در دو فصل بهار و تابستان در ایران هستند، به هنگام زادآوری، روی شاخه‌های درختان نشسته و کلمه کوکو را تکرار می‌کنند. چرخ ریسک استاد پشم بافی این پرنده به این علت چرخ ریسک نام گرفته چون با نخ های پشمی برای خود لانه می سازد، حتی بر روی پشت گوسفند می نشیند و پشم آن را با نوک خود می چیند و می بافد، معمولا در ساخت لانه از سه هزار تکه یا تار پشم استفاده می کند و آنها را می بافد و معمولا هر تار ۱۰ یا ۲۰ سانتیمتر طول دارد که با آن لانه می بافند توی آن تخم می گذارد داخل این لانه بسیار نرم و زیبا است، این لانه شاهکاری از معماری است، کهرم به خاطره ای در این زمینه اشاره کرد و گفت: چند سال پیش در منطقه تندوره در خراسان شمالی با یک جفت چرخ ریسک برخورد کردم که مشغول غذا دادن به جوجه ها و خارج کردن فضله از داخل لانه به بود، اما بعد از مدتی دیگر اثری از این جنب و جوش نبود وقتی به لانه نزدیک شدم دیدم که هم پدر، هم مادر و هم جوجه ها مرده اند خوب که نگاه کردم دیدم که پرنده یک نخ نایلونی را با نخ پشمی اشتباه گرفته بود و به داخل لانه برده بود و به دور آنها پیچیده شده بود و خفه شدند. نخ پشمی را بکشی پاره می شود اما نخ نایلونی پاره نمی شود بنابراین حیوان به گمان اینکه آن نخ پشمی است آنرا می کشید اما پاره نمی شد بنابراین نخ را کشید و تنگ و تنگ تر شد و در نهایت همه خفه شدند بنابراین هر رفتاری که ما انسان ها در طبیعت داشته باشیم بر روی تمام گونه های جانوری و گیاهی تاثیر می گذارد ، پس مراقب باشیم. کلاغ ، پرنده ای باهوش طبق مطالعاتی که انجام شد کلاغ ها در بین پرندگان با هوش ترین هستند، مثلا در ژاپن کلاغ ترتیب رنگ چراغ راهنمایی را یاد گرفته بنابراین وقتی که زرد می شود بادام سختی را زیر لاستیک خودرو می گذارد و منتظر می شود تا چراغ سبز شود و خودرو از روی آن عبور کند تا بشکند و بردارد و بخورد، در ایران هم از بچگی یادم است که قالب صابون را جمع می کردند و به لانه های خود می بردند و داخل خانه را با آن دکور می کردند. کهرم به خاطره ای درباره کلاغ ها در یکی از کشورها اشاره کرد و گفت: در هتل یکی از کشورهای جنوب آسیا اقامت داشتم که متصدی هتل به من گفت پنجره اتاق خود را باز نگذار من علت را متوجه نشدم، بعد که رفتم بیرون پنجره را باز گذاشته بودم وقتی برگشتم دیدم یک کلاغ در اتاق می چرخد تا من را دید از پنجره خارج شد نگاه کردم دیدم بر روی شانه فردی در خیابان نشست، در واقع آنجا کلاغ ها را آموزش می دهند تا وارد اتاق مسافران شوند و اشیاع قیمتی مانند ساعت، زنجیر و انگشتر و به طور کلی این گونه اقلام را بردارند. کلاغ حیوانی است که حرف ها را می شوند و آماده پذیرش است، به حدی باهوش است که حیوانی قابل تعلیم محسوب می شود. کهرم گفت: با تعدادی از دوستان و همکاران در یکی دیگر از کشورها بودیم، یکی از همکاران یکی از چشمانش مصنوعی بود که آن را گم کرد و برحسب تصادف چشم خود را در لانه کلاغی یافت. سار اعجوبه مانورهای هوایی سارها پرندگانی دیدنی در به نمایش گذاشتن پروازهای دسته جمعی هستند، سارها مثلا در یک دسته ۵۰۰ هزار نفری با هم به به پرواز در می آیند که معمولا هم تنگ غروب این پرواز دسته جمعی صورت می گیرد، آنها برای فرار از دست دشمنان این کار می کنند چون دشمن باید یکی از اینها را نشانه بگیرد و شکار کند اما وقتی که با هم پرواز می کنند این کار غیر ممکن می شود، بر روی این نوع پرواز دسته جمعی بسیار مطالعه شده که چگونه مثلا ۵۰۰ هزار پرنده در یک لحظه با هم و در یک جهت پرواز می کنند، می چرخند و یک موج بسیار زیبایی ایجاد می کنند، در واقع پروازی شگفت انگیز را به نمایش می گذارند. جالب اینجاست هر ساری دقیقا همان کاری را می کند که سار بغل دستی انجام می دهد، آنها در پرواز دو قانون دارند یکی اینکه در پروازهای دسته جمعی هر سار همان کاری را می کند که بغل دستی می کند و دوم اینکه به همدیگر برخورد نمی کنند در نتیجه یک موجی از یک سار شروع می شود و به تمام سارها گسترش می یابد و این نمایشگاه زیبا از پروازی دسته جمعی با پیچ و تاب را به نمایش می گذارند. جی، پرنده ای مورچه گیر پرنده جی که نام فارسی آن «جی جاق» است به عنوان پرنده ای مورچه گیر شناخته می شود، در واقع پر برای پرندگان مانند چشم و پا برای ما انسان ها است از این رو باید به خوبی از آن محافظت کنند و آن را سالم و جوان نگه دارند از این رو معمولا پرندگان با آب و خاک پرهای خود را ضدعفونی می کنند اما جی با استفاده از مورچه پرهای خود را ضدعفونی می کند به این صورت که پرنده در لبه لانه مورچه ها می نشیند و پرهای خود را باز می کند بعد مورچه ها روی آن پخش می شوند و اسیدی بر روی پرها ترشح می کنند به نام اسید مورچه یا اسید فرمیک، در نتیجه باکتری ها و ویروس هایی که روی پرها باشد از بین می رود و پرنده به این وسیله خود را ضد عفونی می کند. مرغ کریچ ساز جنس نر مرغ کریچ ساز یا آلاچیق ساز در زمان جفت گیری لانه خود را با برخی وسایل شیشه ای رنگی برپا می کند و با انجام کارهایی نظر پرنده ماده را به خود و لانه جلب می کند ، وقتی که پرنده ماده به لانه نزدیک شود به آن لگ می زد تا مقاومت لانه را بسنجد، البته در این میان هر پرنده ای به یک رنگی علاقه دارد، مثلا اگر در بچگی در آلاچیقی با شیشه های آبی رنگ بزرگ شده باشد به همان رنگ علاقه نشان می دهد و سعی می کند لانه خود را به آن رنگ بسازد. گونه نر این پرنده در ساخت لانه خود از شاخ و برگ درختان، استخوان های در حال پوسیدن و پوست تخم مارها نیز استفاده می کند و تمام این ابزار را به شیوه ای خاص در کنار هم قرار می دهد که همان ترفند پرسپکتیو است که با این روش لانه اش کوچک تر از آنچه است به نظر می آید و از این طریق پرنده های ماده مناسب را برای جفت گیری به دام می اندازد. گنجشک بوته ای، ماده ای خائن جنس نر این پرنده در زمان جفت گیری لانه ای می سازد و جنس ماده در آن تخم گذاری می کند اما نکته جالب رفتار جنس ماده است که کاملا خیانت آمیز است، به این صورت که ماده بعد از تخم گذاری در لانه با چند پرنده نر دیگر که گاهی تا ۸ پرنده می رسد جفت گیری می کند بنابراین زمانی که جوجه ها از تخم بیرون می آیند تمام ان ۸ گنجشک نر گمان می کنند که این جوجه ها بچه های آنهاست بنابراین همه با هم به آنها غذا می دهند و در بزرگ کردن جوجه ها کمک می کنند. جالب این است که زمانی که گنجشک ماده می خواهد بعد از تخم گذاری با نرهای دیگر جفت گیری کند طوری به اطراف نگاه می کند که انگار می داند کار خطایی می کند. قو پرنده ای زیبا و جنگجو قوها با این ظاهر زیبا و آرام بسیار خشن از قلمرو خود محافظت می کنند، اگر یک قو به قلمرو قوی دیگری نزدیک شود چنان می جنگند که سر پرنده مقابل را داخل آب کرده و خفه می کند، قوها یک سری پرهای سیاه و زمخت دارند که در زمانی که ژست حمله می گیرند آنها را نمایان می کنند، در آن زمان اصلا تصور نمی کنید که این یک قو است به نظر یک ماشین جنگی می آید، این پرهای سیاه مخفی است و فقط زمانی که بال های خود را باز می کند و به طرف آسمان می گیرد ، نمایان می شود. جفت گیری پرستوها در هوا پرستو یا چلچله گروهی از پرندگان حشره‌خوار گنجشک‌سان است و تاکنون ۷۴ گونه از آن‌ها شناسایی شده‌اند و در بسیاری از مناطق یافت می‌شوند، نکته جالب درباره جفت گیری پرستوها این است که آنها در هوا و در حین پرواز جفت گیری می کنند و پرستوی ماده تا پنج تخم می‌گذارد و مدت ۱۵ روز روی تخم‌ها می‌خوابد، پس از بیرون آمدن جوجه‌ها از تخم و سپری شدن ۲۵ روز جوجه‌ها برای ترک لانه آماده می‌شوند اما چند شب نخست را به آشیانه برمی‌گردند و از آن پس برای همیشه لانه را ترک می کنند. پرجمعیت‌ترین گونه پرستو، چلچله سینه ‌خاکستری است که در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی زندگی می‌کند، این گونه پرستو گاه در یک فصل سه بار تخم می‌گذارد؛ هنگامی که تخم‌های نوبت اول به جوجه تبدیل شدند، جوجه ها پس از ترک لانه جای دوری نمی‌روند، بلکه در نزدیکی آشیانه می‌مانند و در غذا دادن به جوجه‌های نوبت دوم و سوم به پدر و مادرشان کمک می‌کنند. هدهد پرنده ای تک همسر هدهدها از اواخر اسفند ماه و در مناطق سردسیر از اواسط فروردین برای زادآوری به زیستگاه‌های مناسب در ایران وارد می‌شوند، هدهد پرنده‌ای تک همسر است، پرندگان نر برای جلب جفت با آغاز بهار شروع به آوازخوانی می‌کنند، صدای آن‌ها بم اما پر طنین است، پس از جفت‌یابی آشیانه مناسبی را که اغلب در تنه درختان قدیمی، شکاف دیوارها و نیز در سوراخ‌های پرچین و توده‌های هیزم انتخاب می‌کنند، هدهد نر تا گذاشتن آخرین تخم در لانه توسط پرنده ماده با آوازخوانی قلمرو خود را مشخص و از محیط آن دفاع می‌کند، پس از آن سکوت کرده اما همچنان از محدوده خود محافظت می‌کند، در این زمان معمولا اگر آوازی توسط جنس نر خوانده شود در محدوه‌ای خارج از محیط اطراف آشیانه و احتمالا به‌ منظور جلب توجه گونه‌های مهاجم به محیطی دور از آشیانه است. فضای داخل آشیانه با مقداری برگ خشک، پر و یا پوشال و بسیار مختصر و ساده پوشیده می‌شود. پرنده ماده ۴ تا ۶ و به ندرت ۸ تخم به رنگ سفید متمایل به کرم و گاهی همراه با نقطه نقطه‌های ریز قهوه‌ای در آشیانه می‌گذارد. گاهی هدهد نر در نشستن روی تخم‌ها به ماده کمک می‌کند اما اغلب غذای پرنده ماده که روی تخم‌ها نشسته است را فراهم می‌کند، پس از ۱۴ روز جوجه‌ها که نارس هستند سر از تخم بیرون می آورند، در روزهای اول به خصوص هنگام شب پرنده ماده در لانه می‌ماند اما با بزرگتر شدن جوجه‌ها و رویش اولین پرها از لانه خارج شده و با پرنده نر، هر دو به تغذیه جوجه‌ها ادامه می‌دهند. در این هنگام اگر مهاجمی به آشیانه نزدیک شود توسط پرنده نر رانده شده و یا با پرتاب ماده‌ای بدبو از دهان پرندگان داخل لانه و یا پاشش فضولات به بیرون فراری داده می‌شود، هدهدها علاقه چندانی به نظافت محیط داخل آشیانه ندارند، اگرچه به ندرت این رفتار مشاهده شده اما محیط آشیانه آن‌ها پر از فضولات و بقایای حشراتی است که به عنوان غذا مصرف کرده‌اند از این رو محیط آشیانه آن‌ها بسیار بدبو است که شاید نوعی تکنیک دفاعی در برابر گونه‌های مهاجم باشد. البته دنیای وحش بسیار شگفت انگیز تر از آن چیزی است که تاکنون انسان به آن پی برده است، دنیایی اسرار آمیز همراه با هزاران هزار راز سر به مهر که شاید انسان به برخی از آنها هیچ وقت دست نیابد اما آنچه مهم است نحوه رفتار انسان در طبیعت است که با زیاده خواهی و غرور همراه نباشد، زیستگاه حیوانات را با طمع توسعه زمین های کشاورزی و مزارع خود تخریب نکنیم تا دنیای حیوانات همچنان رنگی و زیبا بماند که قطعا نتیجه آن در سلامت رفتار و جسم انسان متبلور می شود. منبع: ایرنا

مدال طلای "شجاعت" برای "موش مین‌یاب" اپولو همچنین موش‌ها را برای شناسایی سل آموزش می‌دهد. این حیوانات قبل از آن که مدرک بگیرند، یک سال آموزش می‌بینند، و روزانه در صبح زود، نیم ساعت کار می‌کنند. یک موش غول‌پیکر آفریقایی که برای شناسایی مین در کامبوج آموزش دیده است، به دلیل «شجاعت نجات‌دهنده و ایثار در انجام وظیفه» مدال طلا دریافت کرد. ماگاوا که به عنوان «موش قهرمان» شناخته می‌شود، موفق‌ترین موش است که توسط خیریه بلژیکی «آپوپو» برای حیوانات، آموزش دیده است. او از زمان آموزش به بعد، ۳۹ مین و ۲۸ مهمات عمل‌نکرده را کشف، و ۱۴۱ هزار متر مکعب زمین، برابر با ۲۰ زمین فوتبال را پاکسازی کرده است. روز جمعه، او به شکل رسمی نسخه مینیاتوری مدال طلای خیریه «بهداری مردم برای حیوانات بیمار» را که برابر است با مدال صلیب جرج، بالاترین نشان اهدایی به شهروندان بریتانیا برای انجام کار‌های قهرمانانه، دریافت کرد. او اولین موشی است که از زمان شروع قدردانی از حیوانات در خیریه از ۷۷ سال پیش به این سو، چنین مدالی را دریافت می‌کند. ماگاوا در این مسیر، به صفی از سگ‌ها، اسب‌ها، کبوترها، و یک گربه شجاع می‌پیوندد. کریستوف کاکس، رئیس اجرایی آپوپو، به خبرگزاری پی‌ای گفت که مدال فوق برای خیریه‌ای که او ۲۰ سال است در آن کار می‌کند، «یک افتخار واقعی» به شمار می‌رود. او گفت: «به ویژه برای مربی‌های حیوانات ما که هر روز صبح خیلی زود بیدار می‌شوند تا به این حیوانات آموزش دهند.» او افزود: «این همچنین اتفاق بزرگی است برای مردم کامبوج، و همه افراد در جهان که از مین‌های زمینی آسیب دیده‌اند. مدال طلای خیریه بهداری مردم برای حیوانات بیمار، توجه جهانی را به مشکل مین‌های زمینی جلب می‌کند.» مرکز اقدام مین کامبوج تخمین می‌زند که حدود شش میلیون مین و دیگر انواع مهمات عمل‌نکرده در این کشور موجود باشد، اما برخی می‌گویند این رقم بالغ بر ۱۰ میلیون مورد مین و مهمات است. این مواد منفجره بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۸ و در جریان جنگ‌های داخلی در زمین کاشته شده‌اند و بیش از ۶۴ هزار نفر را به کشتن داده‌اند. کامبوج بالاترین رقم سرانه از دست دادن دست و پا بر اثر انفجار مین را در جهان دارد، و بیش از ۴۰ هزار نفر از مردم آن، از عوارض انفجار مین‌ها رنج می‌برند. به گفته کاکس، موش‌ها باهوش هستند و به راحتی آموزش می‌بینند، و بهتر از هر حیوان دیگری برای دریافت جایزه خوراکی، وظایف تکراری را انجام می‌دهند. اندازه آن‌ها نیز به این معنی است که کار شخم زدن زمین برای شناسایی مین‌ها را برایشان کم‌خطرتر می‌کند. اپولو همچنین موش‌ها را برای شناسایی سل آموزش می‌دهد. این حیوانات قبل از آن که مدرک بگیرند، یک سال آموزش می‌بینند، و روزانه در صبح زود، نیم ساعت کار می‌کنند. این موش‌ها یاد می‌گیرند تا بوی ترکیب شیمیایی موجود در مواد منفجره را شناسایی کنند، و هنگامی که یک مین شناسایی شد، خاک بالای آن را برای نشان دادن به مربی خود، شخم می‌زنند. آن‌ها از کنار هرگونه قطعه فلزی بی‌ربط بی‌توجه عبور می‌کنند؛ به این معنی که کارشان سریعتر از ماشین‌های فلزیاب است. ماگاوا می‌تواند در ۳۰ دقیقه، منطقه‌ای به وسعت یک زمین تنیس را جست‌وجو کند. جست‌وجوی این مساحت برای یک انسان مجهز به دستگاه فلزیاب، حدود چهار ساعت طول می‌کشد. یان مک‌لولین، مدیرکل خیریه بهداری مردم برای حیوانات بیمار، گفت: «کار ماگاوا، موش قهرمان، و خیریه آپوپو، حقیقتا یگانه و برجسته است.»‌ او گفت: «کار ماگاوا موش قهرمان، مستقیما نجات‌دهنده جان‌هاست و در حیات مردان، زنان و کودکانی که بر اثر مین‌های زمینی آسیب دیده‌اند، تغییر ایجاد می‌کند. هر کشف او خطر جراحت و مرگ مردم محلی را کاهش می‌دهد.» «جوایز حیوانات این خیریه، به دنبال ارتقاء وضعیت حیوانات در جامعه، و تجلیل از خدمت فوق‌العاده آنان به زندگی ما است.» او گفت: «تعهد ماگاوا، مهارت و شجاعت او، مثالی فوق‌العاده است و شایسته بالاترین افتخار‌های ممکن. ما از اهدای این جایزه مدال طلای خیریه به او بسیار خوشحالیم.» منبع: ایندیپندنت

شکار بزرگترین "مار پیتون" اصل و نسب مار پیتونی که شکار شده، به برمه می‌رسید که گویا در دهه ۱۹۹۰ از جنوب شرقی آسیا به فلوریدا برده شده و در منطقه گرم و مرطوبی در این ایالت رها شده بود. مار پیتون عظیمی که ظاهرا از برمه به فلوریدا برده شده بود، به قسمت خوراکی خود قناعت نمی‌کرد و بلای جان حیوانات محیط پیرامونش شده بود. حال دو شکارچی آمریکایی موفق شده‌اند این مار غول‌آسا را شکار کنند. کار دو شکارچی آمریکایی رکوردی در عالم شکار حیوانات به شمار می‌آید. مار پیتونی که آن‌ها شکار کردند و کشتند، با بیش از پنج متر و ۷۰ سانت درازی و حدود ۴۷ کیلو وزن بزرگترین مار در نوع خود بود. پیش از این بزرگترین مار با پنج متر و ۶۸ سانت در سال ۲۰۱۳ میلادی شناخته شده بود. مار غول‌سا در حدود ۶۰ کیلومتری میامی، مرکز فلوریدا، به دام افتاد. مقام‌های محلی دیروز جمعه ۱۸ مهر (نهم اکتبر) اعلام کردند: «قتل این مار ماده پیروزی بزرگی بود برای حیوانات اهلی و محیط زندگی.» اصل و نسب مار پیتونی که شکار شده، به برمه می‌رسید که گویا در دهه ۱۹۹۰ از جنوب شرقی آسیا به فلوریدا برده شده و در منطقه گرم و مرطوبی در این ایالت رها شده بود. مار‌هایی که در این منطقه هستند عمدتا از شکار حیوانات پیرامون خود تغذیه می‌کنند. مقام‌های مسئول حفاظت از دنیای وحش در فلوریدا برای شکار ماران جایزه اعطا می‌کنند. منبع: دویچه وله

کوسه تک چشمی موجوداتی که این جهش را دارند در روز‌های اول زندگی می‌میرند؛ بنابراین یک نمونه زنده بالغ از کوسه سایکلوپس با چنین ظاهر وحشتناکی یافت نمی‌شود. کوسه تک چشمی ماهیگیران اندونزیایی را وحشت زده کرد. ماهیگیران در استان مالوکو اندونزی یک کوسه مرده در تور پیدا کردند و هنگامی که شروع به بریدن این کوسه کردند، معلوم شد که این کوسه ماده سه بچه کوسه در شکم خود دارد که یکی از کوسه‌ها نه تنها آلبینو بلکه یک چشم بزرگ و شبیه انسان دارد. همه بچه کوسه‌ها مرده بودند و تصمیم بر این شد که این کوسه عجیب را به دانشمندان محلی انتقال دهند. آن‌ها به سرعت سیکلوپیا را در این کوسه عجیب تشخیص دادند - ناهنجاری‌ای که در آن یک چشم وجود دارد، موجوداتی که این جهش را دارند در روز‌های اول زندگی می‌میرند؛ بنابراین یک نمونه زنده بالغ از کوسه سایکلوپس با چنین ظاهر وحشتناکی یافت نمی‌شود. منبع: اسپوتنیک

نابودسازی اولین کندوی "زنبور قاتل" در آمریکا این کندو روز سه‌شنبه توسط حشره‌شناسان وابسته به اداره کشاورزی ایالت واشنگتن در بالای درختی در نزدیکی شهرک بلین یافت شده بود. اولین کندوی زنبور سرخ غول‌آسای آسیایی موسوم به «زنبور قاتل» که در خاک آمریکا کشف شده بود، توسط تیمی از وزارت کشاورزی این کشور برچیده شد. این کندو روز سه‌شنبه توسط حشره‌شناسان وابسته به اداره کشاورزی ایالت واشنگتن در بالای درختی در نزدیکی شهرک بلین یافت شده بود. زنبور قاتل که با نام علمی «وسپا ماندارینا» شناخته می‌شود، بزرگترین زنبور از گونه زنبور‌های سرخ است که تا ۵ سانتیمتر رشد می‌کند و طول بال‌هایش بیش از ۷ سانتیمتر می‌رسد. این زنبور‌ها به کندو‌های زنبور عسل هجوم می‌برند، سر زنبور‌های بزرگتر را از بدن جدا می‌کنند و لارو‌ها و شفیره‌های کندو را می‌خورند. چند زنبور سرخ بزرگ می‌توانند ظرف چند ساعت یک کندوی بزرگ زنبور عسل را نابود کنند. ماموران ایالتی با یک دستگاه مکنده کلیه زنبور‌ها را از داخل کندو بیرون کشیدند. صاحب ملک اجازه برداشتن کندو را به مقامات داده بود و همینطور با قطع درخت در صورت ضرورت موافقت کرده بود هرچند احتیاجی به آن پیدا نشد. زنبور‌های غول‌آسای آسیایی که بومی آمریکا نیستند برای نخستین بار در دسامبر گذشته در ایالت واشنگتن مشاهده شدند، امری که نگرانی مقامات را در پی داشت. از آن زمان اداره کشاورزی ایالتی با نصب شبکه‌ای از تله‌ها در نقاط مختلف و کمک شهروند-دانشمندان توانست آن‌ها را ردیابی کند و اولین زنبور را بدون اینکه به آن آسیبی برسد در ماه ژوئیه به دام اندازد. زنبور قاتل آسیایی در کمین زنبور عسل آمریکا زنبور قاتل بومی جنوب‌شرقی آسیا است و در جنگل زندگی کرده و از حشرات کوچکتر تغذیه می‌کند. زنبور قاتل معمولا به سراغ آدمی نمی‌رود، اما اگر چنین کند چند نیش پی‌درپی او می‌تواند آدمی را از پای دربیاورد. نیش این زنبور که به شش میلیمتر می‌رسد هر ساله در ژاپن جان ۲۰ تا ۵۰ نفر را می‌گیرد. به‌این ترتیب این جانور به تنهایی بیش از هر جانور دیگری در ژاپن آدم می‌کشد. فرار از دست این زنبور تقریبا ناممکن ست، زیرا سرعت پروازش به ۴۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. منبع: دویچه وله

عنکبوت غول‌پیکر پس از 25 سال دیده شد یکی از اعضای سندیکای حمایت از حیات زمینی اعلام کرد که این عنکبوت‌های بسیار سمی و خطرناک که گونه‌ای رو به انقراض هستند در منطقه‌ای آموزش وابسته به وزارت دفاع انگلیس منتقل و نگهداری می‌شوند. دوستداران محیط زیست در انگلیس از دیده شدن ۲۲ عنکبوت از گونه‌ای نادر خبر دادند که حجم آنان ۵ سامنتیمتر و قطر ۲۲ میلیمتر و دست و پا‌های پوشیده شده از مو هستند. یکی از اعضای سندیکای حمایت از حیات زمینی اعلام کرد که این عنکبوت‌های بسیار سمی و خطرناک که گونه‌ای رو به انقراض هستند در منطقه‌ای آموزش وابسته به وزارت دفاع انگلیس منتقل و نگهداری می‌شوند. این نوع از عنکبوت‌ها که به «عنکبوت غول پیکر» معروف هستند از سال ۱۹۹۳ تاکنون دیده نشده بودند و به گفته دانشمندان دارای بینایی فوق‌العاده و قدرت و سرعت زیادی در مخفی شدن هستند و حشره‌ای بسیار درنده، سمی و خطرناک هستند که قربانیان خود را شب‌ها به دام می‌اندازند. منبع: باشگاه خبرنگاران

۵ گونه شگفت‌انگیز در حال انقراض کانادا و ایالات متحده آمریکا هر دو تلاش می‌کنند که مرگ‌و‌میر نهنگ‌ها را بر اثر در تور افتادن یا برخورد با کشتی‌ها کاهش دهند و محدودیت‌های سرعت و تردد برای کشتی‌ها وضع کردند. روهان داهوتره، هنرمند هندی با نقاشی‌های خود از طبیعت تلاش می‌کند تا در مورد حیات‌وحش آگاه‌سازی کند. او در مجموعه‌ای از نقاشی‌های خود تصاویر زیبایی از پنج گونه در معرض انقراض را به تصویر کشیده است. کرگدن سفید شمالی این گونه با توجه به تعداد باقی‌مانده از آن در عمل منقرض شده است. فقط دو کرگدن سفید شمالی وجود دارد و این دو، مادر و دختری به نام ناجین و فاتو هستند که در منطقه حفاظت‌شده اول‌پژتا در کنیا به طور تمام‌وقت تحت محافظت نگهبانان مسلح نگهداری می‌شوند. شکار غیر‌قانونی و جنگ‌های داخلی در جمهوری دموکراتیک کنگو و سودان جنوبی اثر مخربی بر این گونه گذاشت و تعداد آن‌ها که در سال ۲۰۰۳ سی عدد بود در سال ۲۰۰۵ به چهار عدد رسید. تنها راه بقای این گونه، روش‌های علمی نوین باروری پیشرفته است. تخمک‌های ناجین و فاتو با اسپرم دو کرگدن سفید شمالی نر که پیش از این مرده‌اند، بارور می‌شود. امید این است که این جنین‌ها را بتوان در رحم کرگدن‌های سفید جنوبی ماده قرار داد. کبوتر میوه‌خوار راپا این کبوتر میوه‌خوار راپا با کاکل سرخابی خود یکی از پرندگان نادر جهان است که بنا بر آخرین آمار‌ها فقط ۱۶۰ عدد از آن باقی مانده است. سکونتگاه این پرنده در جزیره کوچک راپا در پلی‌نِزی فرانسوی است. در سال ۲۰۱۸ به دلیل تعداد کمی از آن که باقی مانده بود و پیش‌بینی می‌شد باز هم رو به کاهش برود، نام آن در فهرست قرمز گونه‌های در معرض انقراض اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (آی‌یو‌سی‌ان) قرار گرفت. بزرگ‌ترین تهدید برای این پرنده از دست رفتن زیستگاه‌های آن است. البته این پرنده با تهدید شکارچی‌های طبیعی مثل گربه‌های رمیده (گربه‌های اهلی که رها شده و در طبیعت زادوولد می‌کنند) و موش صحرایی اقیانوسیه هم روبه‌رو است. نهنگ شکار اطلس شمالی تاریخچه نهنگ شکار اطلس شمالی به خوبی از نامش پیداست. این نام را از این رو به این نهنگ داده‌اند که رفتار و شکل ظاهری آن طوری است که انگار به افراد حق «شکار» کردن آن‌ها را می‌دهد. هر چند دیگر کمتر شکار می‌شوند، اما هنوز بر اثر گیر افتادن در تور‌های بزرگ ماهیگیری و برخورد با کشتی‌ها در معرض نابودی هستند. تصاویر نشان می‌دهد که ٪۸۲ از نهنگ‌های شکار اطلس شمالی نشانه‌ها و عوارض یک بار افتادن در تور ماهیگیری را بر بدن خود دارند. این گونه اکنون در فهرست قرمز گونه‌های در معرض انقراض اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (آی‌یو‌سی‌ان) قرار گرفته است. چون فقط ۴۰۹ عدد از آن باقی مانده است. کانادا و ایالات متحده آمریکا هر دو تلاش می‌کنند که مرگ‌و‌میر نهنگ‌ها را بر اثر در تور افتادن یا برخورد با کشتی‌ها کاهش دهند و محدودیت‌های سرعت و تردد برای کشتی‌ها وضع کردند. پژوهشگران هم تلاش می‌کنند دریابند چرا میزان زادآوری نهنگ‌ها کاهش پیدا کرده است. زنبور مخملی خال زنگاری این موجود کوچک به راحتی ممکن است نادیده گرفته شود، اما نقش مهم زنبور مخملی خال زنگاری در زنجیره غذایی به عنوان گرده‌افشان را نمی‌توان به سادگی نادیده گرفت. این حشره در ایالات متحده و کانادا در فهرست گونه‌های در معرض خطر انقراض قرار گرفته است، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که دامنه و فراوانی این حشره که روزگاری فراوان بود کاهش چشمگیری پیدا کرده است. بزرگترین تهدید برای آن بیماری‌هایی است که از زنبور‌های صنعتی به آن منتقل می‌شود و همچنین از دست رفتن زیستگاه‌ها، استفاده از حشره‌کش‌ها و تغییراقلیم. ارکیده گراتیکس فقط گونه‌های جانوری نیستند که در معرض خطر انقراض قرار دارند. با کمتر از ۲۵۰ گیاه کامل که از این گونه گیاهی باقی مانده است گونه نادر ارکیده پاپیوپیدیلوم گراتیکس در فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر انقراض اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (آی‌یو‌سی‌ان) قرار گرفته است. این گیاه در چین، ویتنام، لائوس و تایلند یافت می‌شود و تعداد آن به دلایل گوناگونی از جمله جنگل‌تراشی، آتش‌سوزی، جنگل‌زدایی، و فعالیت‌های معدن‌کاری کاهش پیدا کرده است و به دلیل زیبایی‌اش به منظور گل‌آرایی و استفاده تجاری داخلی و بین‌المللی، برداشت بی‌رویه می‌شود. منبع: بی بی سی

بزرگ‌ترین و سنگین وزن‌ترین پروانه جهان در استرالیا بال‌های این پروانه عظیم الجثه بال‌هایی حدود ۲۵ سانتی متر و طول ۱۵ سانتی متراست. رنگ آن خاکستری و یک نقطه تاریک بر روی سینه‌اش وجود دارد. تصاویری جالب از بزرگ‌ترین و سنگین وزن‌ترین پروانه جهان در فضای مجازی منتشر شده است. خانواده‌ای در حین گشت و گذار در جنگلی در شمال شرقی شهر بریزبن استرالیا، یک پروانه بزرگ را در حال پیله بستن روی درخت مشاهده کردند و تصویر آن را در سایت‌های شبکه‌های اجتماعی برای گروه‌های دوستداران حشرات به اشتراک گذاشتند. آن‌ها گفتند که برایشان جالب بوده و تا به حال چنین پروانه‌ای را ندیده بودند، برای همین تصویر این حشره را در فضای مجازی منتشر کردند تا افراد بیشتری از دیدن این پروانه لذت ببرند. کاربران فضای مجازی با دیدن تصویر این پروانه بزرگ، نوشتند:" چه پروانه بزرگی آدم از دیدنش وحشت می‌کند"، اما کاربر دیگری از زیبایی بی‌نظیر این حشره نوشته بود:" چه پروانه زیبایی، کاش برای آیندگان بماند. " شایان ذکر است که این حشره یکی از بزرگترین حشرات در جهان و سنگین‌ترین وزن‌ترین پروانه شناخته شده است که وزن آن تا ۳۰ گرم می‌رسد. تصویری که در ادامه مشاهده می‌کنید، پروانه عظیمی را نشان می‌دهد که بزرگتر از دست یک مرد است. بال‌های این پروانه عظیم الجثه بال‌هایی حدود ۲۵ سانتی متر و طول ۱۵ سانتی متراست. رنگ آن خاکستری و یک نقطه تاریک بر روی سینه‌اش وجود دارد. این حشره در زمان ترس بال‌های خود را کنارش قرار می‌دهد به طوری که بتواند در هنگام توقف روی تنه و شاخه‌های درختان استتار کند البته گفتنی است که لکه روی بال‌های این حشره در ماه‌های تابستان دیده می‌شود. این پروانه به پروانه چوبی غول پیکر معروف است و در سراسر استرالیا یافت می‌شود، اما بیشتر در امتداد ساحل شرقی مشاهده شده است. منبع: باشگاه خبرنگاران

تخم گذاشتن پرنده وحشی ۷۰ ساله سازمان حیات وحش آمریکا معتقد است که ویزدم در دوران زندگی اش حداقل ۳۰ تا ۳۶ جوجه آورده است. آلباتروس‌ها هرچند سال یک بار فقط یک تخم می‌گذارند. ویزدم، سالخورده‌ترین پرنده شناخته شده جهان از خانواده آلباتروس، در سن حداقل ۷۰ سالگی بار دیگر صاحب جوجه شده است. سازمان ماهی و حیات وحش آمریکا گفت جوجه این پرنده روز اول فوریه در یک پناهگاه حیات وحش در اقیانوس آرام شمالی سر از تخم درآورد. این پرندگان معمولا ۱۲ تا ۴۰ سال زندگی می‌کنند، با این حال ویزدم که اولین بار در سال ۱۹۵۶ شناسایی شد حالا حداقل هفتاد سال دارد. پدر جوجه آکیاکامی نام دارد که مقام‌های سازمان حیات وحش آمریکا می‌گویند از سال ۲۰۱۲ جفت ویزدم بوده است. آلباتروس‌ها معمولا تا آخر عمر با یک جفت می‌مانند، اما تصور می‌شود که ویزدم قبلا جفت‌های دیگری داشته که زودتر از او مرده اند. ویزدم در ماه نوامبر تخم گذاشت هرچند جوجه ویزدم در ماه فوریه در پناهگاه ملی حیات وحش "میدوِی آتول" در جزیره‌ای دورافتاده - جایی بالاتر از هاوائی - سر از تخم درآورد، اما خبر آن تازه گزارش شد. سازمان حیات وحش آمریکا در بیانیه‌ای نوشت: "ویزدم در آخرین روز‌های ماه نوامبر تخم گذاشت. به فاصله کوتاهی بعد از آن، ویزدم برای یافتن غذا به دریا برگشت و جفت او آکیاکامی وظیفه نشستن روی تخم را به عهده گرفت. آلباتروس‌های پدر و مادر این وظیفه را مشترکا انجام می‌دهند و وقتی جوجه سر از تخم در آورد، مشترکا او را تغذیه می‌کنند. " سازمان حیات وحش آمریکا معتقد است که ویزدم در دوران زندگی اش حداقل ۳۰ تا ۳۶ جوجه آورده است. آلباتروس‌ها هرچند سال یک بار فقط یک تخم می‌گذارند. پناهگاه حیات وحش میدوی آتول زیستگاه بزرگترین جمعیت آلباتروس‌ها در جهان است. آلباتروس‌ها تا پایان عمر با جفت خود می‌مانند و وظیفه بزرگ کردن بچه را مشترکا انجام می‌دهند

قورباغه شکلاتی؛ بامزه‌ترین قورباغه جهان این قورباغه که اولین بار در تحقیقی در نشریه جانورشناسی استرالیا در ماه مه از او یاد شد، با قورباغه سبز درختی که در تمامی شمال و شرق استرالیا دیده می‌شود، خویشاوندی نزدیک دارد. قورباغه شکلاتی نزدیک‌ترین خویشاوند زنده قورباغه سبز درختی است دانشمندان از کشف یک نوع قورباغه با صورتی کارتون مانند، در مرداب‌های گینه‌نو خبر داده‌اند که چشم‌های درشت سیاه و لبخندی که به پهنای صورت دارد، او را نامزد لقب «بامزه‌ترین قورباغه» کرده است. رنگ شیرکاکائویی او نیز دانشمندان را بر آن داشته تا نامش را «قورباغه شکلاتی» بگذارند. این قورباغه که اولین بار در تحقیقی در نشریه جانورشناسی استرالیا در ماه مه از او یاد شد، با قورباغه سبز درختی که در تمامی شمال و شرق استرالیا دیده می‌شود، خویشاوندی نزدیک دارد. گینه‌نو از آنجا فاصله زیادی ندارد و تا همین ده هزار سال پیش، دو سرزمین به هم متصل بودند. به دلیل سابقه تاریخی همسایگی، استرالیا و گینه‌نو میزبان انواع بسیاری از جانواران مشابه هستند. پژوهشگران موزه کوئینزلند استرالیا در تحقیق جدید خود به دنبال رسم تصویر دقیق‌تر تبار قورباغه سبز درختی در هر دو جزیره بودند. از همین رو به گینه‌نو سفر کردند و نمونه‌هایی از این جانور را در اکوسیستم‌های گرمسیری جنوب و همچنین جنگل‌های مردابی شمال آنجا جمع‌آوری کردند. قورباغه شکلاتی در یکی از مرداب‌های گرم و پر از کروکدیل شمال گینه‌نو پیدا شد. تحلیل د‌ی‌ان‌ای نشان می‌دهد که قورباغه شکلاتی نزدیک‌ترین خویشاوند زنده قورباغه سبز درختی است، هر چند تفاوت‌های فاحشی نیز دارند. قورباغه شکلاتی، علاوه بر تفاوت رنگ، کوچکتر است و در مقایسه با قورباغه سبز، صورت بامزه‌تری دارد. منبع: ایندیپندنت

(عکس) موش کونگ‌فوکار از چنگ کلاغ گریخت! یک کلاغ در تلاش برای گرفتن موش دم این حیوان را گرفت، اما موش بلافاصله با حرکاتی به سبک کونگ فو واکنش نشان داد. این لحظه‌ای است که یک موش مبهوت از حمله کلاغ یک سری حرکات خنده دار شبیه کونگ فو انجام داد تا پرنده مهاجم را بترساند. جونده غافلگیر شده زمانی که کلاغ دمش را می‌گیرد، چرخشی انجام می‌دهد و با واکنشی دیوانه وار موفق به فرار می‌شود. در طول تقابل چند ثانیه ای، موش یک سری حرکات را انجام می‌دهد که باعث می‌شود پرنده بزرگتر از شکار این حیوان منصرف شود. پل بریگز، ۵۷ ساله، که این لحظات را عکاسی کرده گفت: من دیدم که موش از کنارم می‌دوید و ناگهان یک کلاغ از راه رسید و دمش را گرفت. من آنجا بودم و با دوربینم عکاسی می‌کردم. وی افزود: موش به لطف مهارت‌های کونگ فو که از خود نشان داد، فرار کرد و حتی پس از رفتن پرنده دوباره از بوته‌ها بیرون آمد. این تصاویر در یک پارک در ولاتون گرفته شده اند که به لطف دانه و آجیل زیادی که بازدیدکنندگان در آنجا می‌گذارند، پناهگاهی برای طوطی‌ها و موش هاست. آقای بریگز که در شفیلد زندگی می‌کند، گفت: این یک عمل واقعی بود، و من خوشحالم که موش پس از استفاده از مهارت‌های نینجا خود یک روز دیگر زنده ماند. منبع: وبسایت فرارو

(عکس) لحظه شکار جالب یوزپلنگ مادر برای فرزندش در این عکس یوزپلنگ مادر شکار را زنده برای یوزپلنگ‌های جوان می‌آورد تا شکار را بر روی آن تمرین کنند. کاری دیدنی از یوزپلنگ مادر برای خانواده اش در حیات وحش را در این عکس خواهید دید. تصویری دیدنی در حیات وحش منتشر شده است. در این عکس یوزپلنگ مادر شکار را زنده برای یوزپلنگ‌های جوان می‌آورد تا شکار را بر روی آن تمرین کنند.

(عکس) منقار عجیب و شگفت انگیز بزرگترین کلاغ جهان همانطور که از نامش پیداست کلاغ نوک ضخیم با منقار خاصی که دارد از دیگر گونه‌های کلاغ در جهان متمایز می‌شود. طول منقار بزرگ این کلاغ بین ۸ تا ۹ سانتیمتر است و پر‌های کوتاهی سر و گردنش را پوشانده است. کلاغ نوک‌ضخیم بزرگترین گونه در خانواده کلاغ‌ها است که قدش تا ۷۰ سانتیمتر و وزنش به بیش از یک و نیم کیلوگرم می‌رسد. همانطور که از نامش پیداست کلاغ نوک ضخیم با منقار خاصی که دارد از دیگر گونه‌های کلاغ در جهان متمایز می‌شود. طول منقار بزرگ این کلاغ بین ۸ تا ۹ سانتیمتر است و پر‌های کوتاهی سر و گردنش را پوشانده است. این پرنده بومی شاخ آفریقا است و در کشور‌های اریتره، سومالی و اتیوپی یافت می‌شود. کلاغ نوک‌ضخیم پرنده‌ای همه‌چیزخوار است و بیشتر از لارو حشرات، مردار و باقیمانده غذای انسان تغذیه می‌کند. این پرنده از آن دسته جانورانی است که قابلیت تقلید صدا را دارد، اما این قابلیت تا کنون فقط در اسارت دیده شده و نمونه‌ای در طبیعت وحشی از آن ثبت نشده است. منبع: خبرآنلاین

هیولاهایی که دیگر در بین ما نیستند کرۀ زمین امروز میزبان سنگینترین حیوان کل تاریخ است: وال آبی. تا جایی که می‌دانیم، هیچ حیوانی تاکنون وجود نداشته که سنگینتر باشد. اما حیواناتی بوده‌اند که طولشان بیشتر بوده است. کرۀ زمین امروز میزبان سنگینترین حیوان کل تاریخ است: وال آبی. تا جایی که می‌دانیم، هیچ حیوانی تاکنون وجود نداشته که سنگینتر باشد. اما حیواناتی بوده‌اند که طولشان بیشتر بوده است. اگرچه راجع به دایناسورهای بزرگ زیاد صحبت می‌شوذ، بسیاری حیوان غول‌آسای غیر از دایناسور هم وجود داشته که هرگز آنها را به چشم نخواهیم دید. برخی از آنها اجداد غول پیکر حیوانات امروزیند، و برخی دیگر هیچ نوه و نتیجه ای از خود باقی نگذاشته‌اند و از این رو بسیار عجیب و غریبند. بقایای غولهای دیروز به ما کمک می‌کند تا تغییرات شرایط کرۀ زمین را در طی اعصار بهتر درک کنیم، چرا که تغییر اندازۀ موجودات اغلب مواقع در پاسخ به محیط زیست روی می‌دهد. ضمن اینکه در حیوانات بزرگ جاذبه‌ای وجود دارد که باعث می‌شود خیلی وقتها در تخیلمان به آنها فکر کنیم. در زیر با پنج هیولای منقرض شده آشنا می‌شوید: آئگیروکاسیس بنمولا بچۀ یک وال و یک خرچنگ چه شکلی می‌شود؟ اگر چنین چیزی وجود داشت، احتمالا چیزی شبیه به آئگیروکاسیس بنمولا می‌بود. این موجود که طول آن تا دو متر هم می‌رسید، حدود 480 میلیون سال پیش در زمین می‌زیست، و متعلق به خانوادۀ منقرض شده‌ای از حیوانات دریایی به نام "آنومالوکاریدیدیس" بود. این موجود که ظاهری شبیه به موجودات بیگانۀ فیلمها تخیلی داشته، در جلوی سر خود الکهای تورمانندی داشت که پلانگتون معلق در آب را برایش فیلتر می‌کردند. این موجود در زمانی زندگی می‌کرد که پلانگتونها در حال متنوعتر شدن بودند و این مورد به آن امکان می‌داد که سبک زندگی متفاوتی از اغلب آنومالوکاریدیدیس‌ها داشته باشد که شکارچیانی تیزدندان بودند. این موجود عجیب به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که اعضای حرکتی بدن بندپایان، نظیر عنکبوتها و حشرات امروزی، تکامل پیدا کرده است. جائکِلوپ‌تِروس رِنانیا جائکِلوپ‌تِروس رِنانیا می‌توانست کابوس کسانی که فوبیای عنکبوت دارند باشد. این هیولای 2.5 متری، که یک "عقرب دریایی" غول آسا بوده است، می‌تواند عنوان بزرگترین بندپای کل تاریخ را به خود اختصاص دهد. نام عقرب دریایی، نامی گول زننده برای این موجود است. آنها حقیقتاً عقرب نبوده‌اند و احتمالا محل زندگیشان در دریاچه‌ها و رودخانه‌ها بوده، نه اقیانوس. ای موجود حدود 390 میلیون سال پیش زندگی می‌کرد و وقتش را به تکه و پاره کردن ماهی‌ها می‌گذراند. کشف این حیوان نشان می‌دهد که بندپایان در گذشته به شکل چشمگیری بزرگتر از اندازۀ امروزیشان بودند. آرتروپلیورا این جد بزرگ هزارپاها نیز یکی از رقبای سرسخت در رقابت برای عنوان بزرگترین بندپای کل تاریخ است. طول این موجود می‌توانست تا 2 متر و شصت سانتیمتر برسد. آنها بین 340 تا 280 میلیون سال پیش می‌زیستند و وجود درصد بیشتری از اکسیژن در هوای آن دوران به نفعشان بوده است. به خاطر آنکه بقایای دهان این حیوان تا به حال پیدا نشده، مشخص نیست که غذای آن چه بوده است. اما محققان با آزمایش فسیل مدفوع این حیوان، احتمال می‌دهند که این حیوان گیاهخوار بوده باشد. مگا نیورا در پی یافت شدن فسیل مگا نیورا در سال 1880 در فرانسه، محققان آن زمان وجود بندپایان غول‌پیکر را در زمانهای دور به میزان بیشتر اکسیژن در جو آن زمان مرتبط دانستند. این موجود که حدود 300 میلیون سال پیش می‌زیسته از سایر حشرات و دوزیستها تغذیه می‌کرده است. آنها با دارا بودن بالهایی به طول 65 سانتیمتر از بزرگترین حشراتی بوده‌اند که تا حال بر این کره زیسته است. روشی که حشرات اکسیژن را به اندامهای درونیشان می‌رسانند، باعث محدود شدن اندازۀشان می‌شود. حشرات فاقد شش هستند و در عوض از سیستمی از تیوبهای نای مانند بهره می‌برند. در دورۀ کاربونیفروس، از 359 میلیون سال تا 299 میلیون سال پیش، 35 درصد هوا را اکسیژن تشکیل می‌داد. این موضوع احتمالاً به مگانیوراها امکان می‌داده تا از میزان مشابهی هوا، مقدار بیشتری انرژی استخراج کنند و با وجود رشد زیاد همچنان بتوانند به تعادل خود را در پرواز حفظ کنند. سارکوسوکوس ایمپراتور فقط حشرات نبوده‌اند که کوچکتر بوده‌اند. دیرین‌شناسانی که در سال 1997 در نیجریه به دنبال فسیل دایناسور می‌گشتند، به فسیل استخوان‌های آرواره‌های کروکودیلی برخورند که هم اندازۀ یک انسان بود. آنها کاملترین فسیل یافت شده از سارکوسوکوس ایمپراتور را یافته بودند. هیولای ماقبل تاریخی که 110 میلیون سال پیش در رودخانه‌های عریض شمال آفریقا شکار می‌کرده است. این موجود که به "سوپرکروکودیل" مشهور است، تا دوازده متر رشد می‌کرده و وزن آن به حدود 8 تن می‌رسیده است. یعنی دو برابر طول و چهار برابر وزن بزرگترین کروکودیل‌های امروزی. این حیوان احتمالاً از دایناسورهای کوچک و ماهی تغذیه می‌کرده است. آروارۀ کوچک آن 1.8 متر طول و 100 دندان داشته است.

تصاویر/ موجوداتی که بدون آب زنده می‌مانند! انسان‌ها معمولاً بیش از چند روز بدون آب دوام نمی‌آورند. اما برخی حیوانان سال‌ها بدون آب زنده می‌مانند. انسان‌ها معمولاً بیش از چند روز بدون آب دوام نمی‌آورند. اما برخی حیوانان سال‌ها بدون آب زنده می‌مانند. در حال حاضر گرما و حرارت بخش عمده‌ای از نیم‌کره شمالی را در برگرفته است. گرما خشک‌سالی به همراه خواهد داشت. کمبود آب تلفات انسانی و حیوانی به دنبال خواهد داشت. ما روزانه بین 4 تا 9 فنجان آب مصرف می‌کنیم. اگر برای رفع تشنگی به‌اندازه کافی آب ننوشیم، با عواقب بدی روبرو خواهیم شد. علائم کمبود آب در بدن می‌تواند خستگی، سردرد و ضعف عضلانی، بالا رفتن ضربان قلب و درنهایت از دست دادن هوشیاری باشد. بسیاری از حیوانات نیز این مشکل را دارند. اما برخی مخلوقات، بخصوص آن‌ها که در محیط‌های خشک زندگی می‌کنند، در مقابله با خشک‌سالی بسیار زیرک و مبتکر عمل می‌کنند. لاک‌پشت بیابانی ذخیره‌سازی برای روزهای خشک هیچ خانه‌ای در بیابان بدون مخزن آب وجود ندارد، اما برای برخی گونه‌های حیوانات این مخزن درونی است. لاک‌پشت‌ها، از جمله لاک‌پشت‌ها بیابانی و لاک‌پشت‌ها غول‌پیکر در جزایر گالاپاگوس، آب را در مثانه خود ذخیره می‌کنند. هنگام بارندگی و زمانی که به برگ‌های آبدار می‌رسند، مثانه خود را با آب پر می‌کنند. در روزها و فصول خشک، آب را از دیواره قابل‌نفوذ مثانه استخراج می‌کنند. گلن ولزبرگ از دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید: "اگر لاک‌پشتی را بگیرید و او را اذیت کنید، پس از مدتی با یک چاله آب مواجه می‌شوید. آن‌ها در این مواقع ذخیره خود را بیرون می‌ریزند." قورباغه استرالیایی آب را در آبشش ها، بافت بدن و مثانه‌اش ذخیره می‌کند. این دوزیست پف‌دار می‌تواند دو برابر وزن خود آب ذخیره کند. زمانی که ظرفیتش کاملاً پر باشد، می‌تواند تا 5 سال بدون آب زنده بماند. دیگر ساکنان بیابان نیز مکانیسمی مشابه دارند. مارها، پرندگان، قورباغه‌های بزرگ، تمساح‌ها و سگ‌های وحشی سیستم ذخیره آب‌دارند. در فصول خشک، جانوران شکارچی قورباغه‌ها را شکار می‌کنند و آن‌قدر آن‌ها را فشار می‌دهند تا آب فراوان در مثانه آن‌ها وارد دهانشان شود. کُتی از گل و لجن برخی موجودات در مناطق خشک بدن خود را می‌پوشانند تا از تبخیر آب جلوگیری شود. در بیابان‌های شمال آمریکا، وزغ کویری از پاهای پنجه مانند خود برای کندن حفره‌هایی عمیق در زمین استفاده می‌کنند. سپس سه- چهارم سال را آنجا پنهان می‌شوند. وزغ‌های کوچک در لانه امن، خود را در غشایی لزج فشرده می‌کنند تا آب را ذخیره کنند. ولزبرگ می‌گوید: "10 ماه بعد زمانی که بار‌ش باران سنگین را حس می‌کنند، دوباره به سطح زمین می‌آیند." ولزبرگ در یک آزمایش یک قورباغه درختی را برای چندین ماه در یک جعبه کفش نگه داشت. "زمانی که جعبه را باز کردم، چیزی شبیه به قورباغه مومیایی‌شده دیدم. روی آن آب ریختم. قورباغه از پوسته اطرافش بیرون آمد و کاملاً حالش خوب بود." بیخیال آب، فقط بخور برای موجودات بیابانی، غذا بهترین منبع آب است. زمانی که آب را نمی‌توانند ذخیره کنند، غذا ذخیره می‌کنند. بز موش‌ها و موش‌های جیبی در آمریکای شمالی، زمانی که هوا مرطوب است دانه جمع می‌کنند و ادامه سال را با این ذخایر می‌گذرانند. ولزبرگ می‌گوید: "می‌توانید یک موش جیبی و یک‌مشت دانه را در یک شیشه بیندازید و بعد از یک سال برگردید. 50 درصد دانه و 50 درصد مدفوع وجود خواهد داشت و موش کاملاً سرحال خواهد بود. درحالی‌که این جوندگان برای تأمین آب بر متابولیسم کربوهیدراتی تکیه‌دارند، پستانداران بزرگ مانند شتر و غزال بر متابولیسم چربی تکیه‌دارند. در ازای تجزیه هر گرم از چربی در بدن حیوانات، 1.12 میلی‌لیتر آب آزاد می‌شود. پس به‌جای ذخیره آب در کوهان، شترها چربی ذخیره می‌کنند. غزال عربی با ذخیره‌سازی چربی در کوهان کوچکش، یک‌چهارم نیاز روزانه خود به آب را تأمین می‌کند. جلوگیری از نشت حشرات ذخیره آب زیادی ندارند؛ بااین‌حال بسیاری از حشرات بیابان به روش " خسیسی در آب" زنده می‌مانند. این موجودات صرفه‌جو روش‌هایی بسیار هوشمندانه برای جلوگیری از هدر رفتن آب ناشی از تعرق، تنفس و ادرار دارند. بز موش‌ها کیسه‌های پوشیده از خز روی گونه‌های خوددارند که کاملاً فاقد غدد بزاقی است. این "کیسه‌های خشک" کاملاً از بقیه اعضای دهان جداست. بنابراین در حین انتقال دانه‌ها حتی یک قطره بزاق نیز هدر نمی‌رود. همچنین، بز موش‌ها توانای فوق‌العاده جدا کردن آب از ادرار را دارند. بااینکه عرق کردن و نفس‌نفس زدن به خنک شدن حیوانات کمک می‌کند، اما هر دو فعالیت آب بسیاری هدر می‌دهد. به همین دلیل شترها نفس‌نفس نمی‌زنند و غدد عرق کمتری دارند. تفاوت دمای بدنشان در روز تنها 6 درجه سلسیوس است. ولزبرگ می‌گوید: "ما انسان‌ها انرژی زیادی صرف می‌کنیم تا دمای بدنمان نزدیک به 38 درجه بماند. یکی از روش‌های شترها آزاد بودن دامنه‌ی دمای بدنشان است. این روشی عالی برای کاهش وابستگی بدن به آب است." شترها، شترمرغ‌ها و بز موش‌ها همگی سیستم‌های تنفسی ویژه‌ای دارند که کمک می‌کند هوای کمتری بازدم کنند. هوا در ریه‌های بزموش گرم و اشباع از آب است. اما نوک بینی‌اش سرد است. در این میان یک مسیر طولانی و پیچیده وجود دارد. همان‌طور که هوا از ریه‌ها به بیرون می‌آید، بخارآب سرد شده بر روی غشاء بیرونی مخاط بینی موش می‌نشیند. زمانی که سرد شد، آب دوباره به درون بدن کشیده می‌شود. اگه می تونی بگیرش برخی حیوانات بیابان روش‌هایی برای ذخیره آب‌دارند؛ اما برخی دیگر راه‌های جالبی برای جذب قطرات آب ‌دارند. مثلاً "شیطان خاردار" که در مناطق در افتاده استرالیا زندگی می‌کند، توانایی نوشیدن از پوستش را دارد. پوستش پر از خار است و درمیان این خارها شیارهای جذب آب وجود دارد. در بیابان‌های نزدیک دریا، مانند صحرای نامیب آفریقا، مه صبحگاهی یک نعمت بزرگ است. سوسک‌های Fogstand هرروز مانند نگهبان منتظر می‌مانند تا مه روی بدنشان بنشیند. قطره‌های آب نیاز روزانه آن‌ها را تأمین می‌کند. اگر هوا خشک‌تر شود چه؟ ماری پریس از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: " تنها چون این موجودات بیابانی به آب‌وهوای خشک عادت دارند، به این معنا نیست که با خشک‌تر شدن هوا زنده می‌مانند. همه‌چیز بستگی به میزان خشکی دارد." زمانی که باران می‌بارد، رشد گیاهان تحریک می‌شود. اگر باران به‌اندازه کافی باشد، موش‌های صحرایی منبع کافی مواد غذایی خواهند داشت. "اما اگر فواصل تولید غذا طولانی باشد، اوضاعشان خراب خواهد شد. آن‌ها نیز درست مثل بقیه چیزها خواهند مرد." ولزبرگ تأثیر تغییرات آب‌وهوایی بر گونه‌هایی خاص مانند قورباغه‌ها را بررسی کرده است. وی معتقد است پیش‌بینی تأثیر خشک‌سالی بر حیوانات مقاوم در برابر کمبود آب بسیار دشوار است. منبع: BBC

مرگبارترین حیوانات استرالیا حدود هشت گونه عنکبوت موشی در استرالیا وجود دارد. آنها پاهای کوتاه و ضخیم و نیش های بسیار بزرگی دارند. این عنکبوت ها بسیار تهاجمی اند. اگر آنها را تحریک کنید، شما را نیش می زنند. نیش این عنکبوت در همان لحظه گزش درد و بیماری شدید ایجاد میکند. استرالیا مقصد زیبا و هیجان انگیزی برای سپری کردن تعطیلات است. می توانید به قایق سواری، مشاهده حیات وحش، گشت و گذار در سواحل زیبا، غواصی با کوسه ها و پیاده روی بروید. اما قبل از شروع ماجراجویی در استرالیا، بهتر است درباره حیوانات خطرناک و کشنده ی این کشور اطلاعاتی داشته باشید. 1. کوسه های سفید بزرگ خلیج کافین در استرالیا یکی از پر کوسه ترین سواحل جهان است. رایج ترین کوسه در این منطقه کوسه سفید بزرگ است. در سال 2011 مردی برای قواصی به این بندر رفت. دو کوسه به او حمله کردند و بدنش هرگز به سطح آب باز نگشت. 2. مار سمی تایپان این مار معمولا در مناطق شرق مرکزی استرالیا یافت می شود. می تواند تا 2.5 متر رشد کند و زهری بسیار سمی دارد. زهر مار تایپان ترکیب پیچیده ای از مواد سمی است؛ ازجمله نوروتوکسین که بر مغز و سیستم عصبی تاثیر می گذارد، procoagulants که سبب لخته شدن خون می شود، myotoxins که بر عضلات اثر می گذارد و نفروتوکسین که کلیه ها را مختل می کند. 3. عنکبوت موشی حدود هشت گونه عنکبوت موشی در استرالیا وجود دارد. آنها پاهای کوتاه و ضخیم و نیش های بسیار بزرگی دارند. این عنکبوت ها بسیار تهاجمی اند. اگر آنها را تحریک کنید، شما را نیش می زنند. نیش این عنکبوت در همان لحظه گزش درد و بیماری شدید ایجاد میکند. شما دچار اشکال در تنفس، سرفه، تعریق و ضعف عضلانی می شوید. 4. هشت پای حلقه آبی این موجود دریایی مرگبار معمولا در جنوب نیو ساوت ولز در جنوب استرالیا یافت می شود. این هشت پا کوچک است و معمولا در شکاف سنگ ها استتار می می کند. عصبانیشان نکنید چون حمله می کنند. زهرشان حاوی تترودوتوکسین است، سمی قوی که برای کشتن انسان کافی است. 5. مار قهوه ای شرقی این مار مسئول اکثر مرگ و میرها در اثر مارگزیدگی در استرالیا است. آنها معمولا در امتداد سواحل شرقی در کیپ پورک، کوئینزلند و ویکتوریا یافت می شوند. آنها به سرعت و پرخاشگری شهرت دارند. 6. زنبور عسل زنبور عسل استرالیایی در سرار این کشور بسیار رایج است. آنها اولین بار توسط ساکنان اولیه اروپایی به استرالیا وارد شدند تا منبع خوبی از عسل برای خود ایجاد کنند. هرچند، امروزه بعنوان یکی از کشنده ترین حیوانات شناخته می شوند. آنها سمی و بسیار خطرناک اند. 7. تمساح آب شور تمساح آب شور بزرگتری تمساح کره زمین است و یکی از کشنده ترین حیواناتی که در شمال استرالیا یافت میشود. نشنال جتوگرافیک می گوید که این تمساح هر چیزی که به فکش برسد را می خورد. 8. گاوکوسه این کوسه هم در آب شور و هم شیرین زندگی می کند و یکی از خطرناکترین ها در کل گونه های کوسه است. معمولا در رودخانه های سواحل شرقی استرالیا دیده می شوند. آنها به شخصیت تهاجمی شهرت دارند. نشنال جئوگرافیک توضیح می دهد که این گونه " سریع و شکارچیان چابکی هستند و تقریبا هر چه ببینند را می خورند، از جمله ماهی، دلفین و حتی دیگر کوسه ها." 9. عروس دریایی جعبه ای (Box Jellyfish) با کشتن بیش از شصت نفر در صد سال گذشته در استرالیا، تعجبی ندارد که در این لیست قرار گرفته است. آنها سم بسیار قوی ای دارند؛ نیش این عروس دریایی می تواند باعث سردرد، استفراغ، اسپاسم های عضلانی، اشکال در تنفس و مرگ شود. 10. حلزون مخروطی این موجود دریایی که در آبهای استرالیا یافت می شود، بسیار سمی است. سم حلزون مخروطی آنقدر قوی است که بلافاصله فلج می کند. حدود 500 گونه از حلزون مخروطی وجود دارد. آنها عامل مرگ چندین انسان بوده اند. منبع: msn

(تصاویر) عجیب‌ترین کندوی زنبوری که تا به حال دیده اید! حدود ۵۰۰ گونه از بیست‌هزار گونه زنبوری که وجود دارد، نیش نمی‌زنند. چهارده گونه از زنبور‌های بدون نیش، بومی استرالیا هستند. از این میان، زنبور‌های شوگربگ به خاطر کندو‌های بسیار زیبایی که می‌سازند مشهور هستند. همه زنبور‌ها نیش نمی‌زنند. حدود ۵۰۰ گونه از بیست‌هزار گونه زنبوری که وجود دارد، این توانایی را از دست داده اند، اما رفتار‌های دفاعی دیگری از خود نشان می‌دهند؛ مثل گاز گرفتن یا بارش موم، رزین گیاهی و گِل روی مزاحمان. آن‌ها اغلب با تعداد زیادشان به شکارچیان بزرگ‌تر حمله می‌کنند. چهارده گونه از زنبور‌های بدون نیش بومی استرالیا هستند. از این میان، زنبور‌های شوگربگ (sugarbag) به خاطر کندو‌های بسیار زیبایی که می‌سازند مشهور هستند. زنبور شوگربگ یا «Tetragonula carbonaria» در مقایسه با سایر زنبور‌های بدون نیش کوچکتر است. آن‌ها عمدتا سیاه رنگ هستند و بدنشان پوشیده از مو‌های میکروسکوپی است. زنبور‌های شوگربگ کندو‌های مارپیچی می‌سازند که منحصر به این گونه است. کندو‌ها پهن و مسطح هستند، اما هر مارپیچ کمی بالاتر از قبلی است که به آن شکل مخروطی مسطح می‌دهد. یک لانه کامل ممکن است بیست مارپیچ داشته باشد. کندو‌ی زنبور‌های شوگربگ فقط یک ورودی دارد که آن هم به شدت توسط زنبور‌های نگهبان محافظت می‌شود و با مخلوطی از موم زنبور و رزین پوشانده می‌شود. خواص ضدباکتریایی رزین، عوامل بیماری‌زا را از زنبور‌ها هنگام ورود به کندو پاک می‌کند. همچنین این ماده مانع ورود شکارچیانی مثل مورچه‌ها و سوسک‌ها می‌شود. مشخص نیست که چرا زنبور‌های شوگربگ کندوی خود را مارپیچی می‌سازند. شاید برای گردش بهتر هوا داخل کندو باشد، به خصوص از آنجا که سایر کلونی‌های زنبور‌های عسل تهویه خوبی ندارند. چون این زنبور‌ها نمی‌توانند نیش بزنند، بسیاری از خانه‌های خارج شهر در استرالیا این کندو‌ها را در حیاط خانه خود نگه می‌دارند. بسیاری از آن‌ها این زنبور‌ها را نه به خاطر عسل، بلکه برای لذت بردن از حفظ گونه‌های بومی این کار را می‌کنند که زیستگاهشان به دلیل توسعه انسانی رو به کاهش است. در مقابل، زنبور‌ها محصولات، گل‌های باغ و سایر گیاهان را هنگام جستجوی شهد و گرده، گرده افشانی می‌کنند. منبع: برترین‌ها/روزیاتو

(تصاویر) لاک‌پشت پیری که با ۸ بچه جلوی انقراض نسل‌اش را گرفت! برای یک دهه یا بیشتر، فقط یک مجموعه از لاک پشت‌های غول پیکر گالاپاگوس در اروپا قادر به پرورش این گونه بودند. مطمئناً نشان می‌دهد که دیرک یک لاک پشت بسیار مهم در باغ وحش‌های اروپایی است. یک لاک‌پشت غول‌پیکر گالاپاگوس در سن ۷۰ سالگی، پدر هشت بچه خزنده در معرض خطر انقراض شد. این لاک پشت، که دیرک نام دارد، با سه لاک پشت ماده در مرکز پرورش و محافظت از تمساح‌ها به نام تمساح‌های جهان در آکسفوردشایر جفت‌گیری کرد. در ماه مارس، مشخص شد که دو بچه لاک پشت از تخم‌های چارلی، لاک پشت ماده ۲۱ ساله، بیرون آمده اند. این اولین باری بود که یک باغ وحش بریتانیا با موفقیت یک لاک پشت غول پیکر گالاپاگوس را پرورش داده است. پس از آن دیرک با لاک پشت ماده ایزابلا جفت گیری کرد. ایزابلا چهار تخم گذاشت که بچه هایش در ماه جولای بیرون آمدند. سپس چارلی دو تخم دیگر را که توسط دیرک بارور شده بود، گذاشت. این بچه‌ها هم به تازگی از تخم خارج شده‌اند. گفته می‌شود دیرک در اوج شرایط عالی جسمانی قرار دارد. ورود هشت نوزاد لاک پشت به مرکز کروکودیل‌های جهان در بریز نورتون، تقویت بزرگی برای وضعیت حفاظت از لاک‌پشت غول‌پیکر گالاپوگوس است که گونه‌ای در خطر انقراض به شمار می‌رود. در حال حاضر، حدود ۱۵۰۰۰ لاک پشت در جهان باقی مانده است. این رقم در حالی است که در قرن ۱۹ این تعداد ۲۰۰۰۰۰ نفر بود. دو بچه اول در ماه مارس به دنیا آمدند. سپس در ماه جولای، از ایزابلا چهار بچه بیرون آمد و به تازگی دو تخم دیگر از تخم‌های چارلی بیرون آمده است. هنوز چیزی از زوزو دریافت نشده است، اما آن‌ها در ۱۸ ماه گذشته شروع به تخم گذاری کرده اند. ما نسبتاً مطمئن هستیم که همه آن‌ها زن هستند، اما هنوز تایید نشده است. به منظور نظارت بر رشد و سلامت عمومی آنها، نوزادان جدا از لاک پشت‌های بالغ نگهداری می‌شوند. برای یک دهه یا بیشتر، فقط یک مجموعه از لاک پشت‌های غول پیکر گالاپاگوس در اروپا قادر به پرورش این گونه بودند. مطمئناً نشان می‌دهد که دیرک یک لاک پشت بسیار مهم در باغ وحش‌های اروپایی است. به گفته مسئولان این مرکز، بزرگترین امتیاز در حال حاضر، دانشی است که ما می‌توانیم از جوجه کشی تخم‌ها تا پرورش جوان به دست آوریم و به اشتراک بگذاریم. این امر تجربه و دانش بیشتری را در مورد کل فرآیند پرورش گونه‌ها در محیط باغ وحش فراهم می‌کند. زمان‌های جفت‌گیری، تولید مثل، رفتار بزرگسالان، هر رژیم غذایی و مکملی که مفید یا مهم یافته‌ایم نیز بخشی از این مجموعه دانشی را تشکیل می‌دهد که در مورد پرورش گونه‌ها گرد هم می‌آوریم. این‌ها همه اطلاعات حیاتی است و می‌تواند با دانش و شیوه‌های موجود از خود جزایر نوشته و ترکیب شود. برنامه فعلی این است که بچه‌ها برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی در این باغ‌وحش نگه داشته شوند تا بر رشد و وضعیت آن‌ها در حین نظارت باشد. این یک فرصت منحصر به فرد برای یادگیری و کمک به آینده گونه است. به نظر می‌رسد دیرک نیازی به استراحت ندارد و همچنان با زنان زندگی می‌کند. این هشت بچه لاک پشت شاید اکنون کوچک هستند، اما بزرگ و قوی می‌شوند. لاک پشت‌های غول پیکر گالاپاگوس به خاطر گردن بلندشان معروف هستند و مترادف با چارلز داروین هستند که با مطالعه آن‌ها نظریه تکامل را کشف کرد. طبیعت شناس بزرگ بریتانیایی متوجه شد که موجودات بزرگ شکل فیزیکی خود را با محیط اطراف خود تطبیق داده اند و گردن دراز آن‌ها برای رسیدن به پوشش گیاهی مرتفع در گالاپاگوس است. مرکز Crocodiles of the World از صندوق حفاظت از گالاپاگوس نیز حمایت می‌کند. این مرکز تحقیقاتی را برای کمک به شکل دادن به استراتژی‌های حفاظتی آینده برای گونه‌ها و محافظت از آینده آن‌ها در جزایر گالاپاگوس انجام می‌دهد. دیرک در ابتدا پس از شکار شدن از طبیعت در جزایر گالاپاگوس در سال ۱۹۶۲ به بریتانیا آمد. لاک پشت‌های غول پیکر گالاپاگوس، Chelonoidis niger در لاتین، بزرگترین گونه لاک پشت در جهان هستند. آن‌ها می‌توانند تا ۶ فوت طول و ۹۰۰ پوند وزن رشد کرده و در تمام طول سال جفت گیری کنند. منبع: برنا

(عکس) کشف افعی اعماق اقیانوس با چهره‌ای ترسناک کوسه افعی با رنگ سیاه درخشانش گونه‌ای کمیاب از کوسه‌های خاردار است که در اقیانوس آرام پیدا می‌شود. برای یافتن این موجودات عجیب و البته ترسناک باید به آب‌های اقیانوس آرام نزدیک ژاپن، تایوان یا هاوایی سر بزنید. سگ‌ماهی افعی (کوسه افعی) گونه‌ای کمیاب از آبزیان است که با چهره عجیب و ترسناکش انگار از دنیایی دیگر به جهان ما آمده است. کوسه افعی با رنگ سیاه درخشانش گونه‌ای کمیاب از کوسه‌های خاردار است که در اقیانوس آرام پیدا می‌شود. برای یافتن این موجودات عجیب و البته ترسناک باید به آب‌های اقیانوس آرام نزدیک ژاپن، تایوان یا هاوایی سر بزنید. این کوسه‌های ترسناک البته بعید است قادر باشند به انسان صدمه‌ای بزنند. این موجودات کوچک که در بزرگترین حالت طولشان به ۵۴ سانت می‌رسد، در آب‌های عمیق زندگی می‌کنند و چنان خجالتی هستند که تا سال ۱۹۸۶ ناشناخته باقی مانده بودند. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این کوسه ماهی شکل و قابلیت آرواره آن است. آرواره کوسه افعی با دندان‌های سوزن مانند هنگام شکار از جایش بیرون آمده و چهره‌ای ترسناک به این موجود می‌بخشد. هر چند اطلاعات اندکی از این موجودات در دست است، اما یافته‌ها نشان می‌دهد که ماهیان استخوانی و سخت‌پوستان عمده غذای این کوسه را تشکیل می‌دهند. منبع:خبرآنلاین