selvam

یک روز بیا و تا ابد بمان! کسی چه می داند؟ شاید "ابد" همان چند دقیقه ای باشد، که در آغوش تو می گذرد.

در گلویِ من ابرِ کوچکی ست می‌شود مرا در آغوش بگیری؟ قول می‌دهم گریه کم کند... _مژگان عباسلو

پله رنج است برای پیرزن همسایه پله ترس است برای دزدی که از راهرو پایین می‌رود پله برای من اما سازی زیباست که اهنگ آمدن‌ تو را می‌نوازد ائلیار آزادی

Hom

ازم پرسید : "چی باعث میشه یک نفر نویسنده بشه؟" گفتم: خیلی ساده ست یا حرفاتو روی کاغذ مینویسی یا خودتو از پل پرت میکنی پایین .

واقعا اینکه یادم میاد بعضی از اشتباه هارو و دست میکشم از دوست داشتن حالم بد میشه.. حافظه قوی مریضیه.

گاه در انتظار یک اتفاق ، یک روز ، یک زندگی ، و یک "انسان" خواهی پوسید .

بی ردپا ، بر دل ما چند گذری کرد . .

دلخور میشویم و حتی یکبار به زبان نمی‌آوریم ! تغییر میکنیم ، کم میخندیم ، کوتاه حرف میزنیم ، بی‌توجهی میکنیم ؛ نمیدانند این کوتاه گفتن‌ها نتیجه‌ی همان نگفتن‌هاست . درنتیجه سرد میشوند ، ترکمان میکنند ، فکر میکنند دوستشان نداریم. ما میمانیم و یک عالمه دلخوری ، ما میمانیم و دنیایی از سوال و تعجب .

اولش میشنوی و ناراحت میشی و میخوای جواب بدی ، بعد میشنوی و فقط ناراحت میشی ، بعدش میشنوی و دیگه ناراحت نمیشی ، بعد دیگه اصلا نمیشنوی .

Mrc

به قول فروغ فرخزاد که میگه:در ظاهر روی پاهایم ایستاده‌ام. گاهی می‌خندم و گاهی گریه می‌کنم. ‏اما حقیقت این است که خسته هستم. ‏می‌خواهم فرار کنم.

آدما جدا از عطری که به خودشون میزنن، عطر دیگه‌ای هم دارن که اتفاقا تاثیر گذارتر هم هس؛ عطرِ چشماشون، عطرِ حرفاشون، عطری که فقط مختص شخصیتِ اوناس و متاسفانه تو هیچ مغازه‌ی عطر فروشی پیدا نمیشه .

‏عادت کردن به تنهایی خیلی عجیبه؛ گاهی دلت میخواد روزمرگیاتو واسه یکی تعریف کنی و یکی کنارت باشه، اما به همون اندازه دوس داری از آدما فاصله بگیری چون حس میکنی هیچ نقطه‌ی مشترکی با هیچکس نداری..

به قول شاعر که میگفت: «زِ بس خندیدم و پنهان نمودم راز خود را کسی باور ندارد در دلم دریای درد است»

Awli️

نه دوری که منتظرت باشم و نه نزدیک که به آغوشت کشم . نه از آنِ منی که قلبم تسکین گیرد و نه از تو بی نصیبم ، که فراموشت کنم . .

ولی این بخش از موزیک آرمین زارعی : تو ی بخش منی ، من خودمو گم نمیکنم : )!

- وقتی بهش رسیدی : َلطفاً یادت نره چقدر دنبالش بودی !

بگذار بگویند و بگویند و بگویند ، بگذار بِبُرند و بدوزند و بپوشند ، تو بخند ، گوش بده ، خیره بمان ، هیچ نگو .

کاش انسان مثل شمع ، فقط یک شب زندگی میکرد ، اما در کنار پروانه‌ اش .

با تو نگفته بودم از گریه های هرشب عشقت نشسته بردل جانم رسیده بر لب . .'!

نسخه‌ام‌را بپیچ لابه‌لای بوسه‌هایت ، من مبتلا تراز هر دردی به درد بی‌درمان تو گرفتار شده‌ام . !