AVA_2002

‌

‌‌

‌‌‌

روزی که بتونی : با پولدارتر از خودت هم‌نشینی کنی و معذب نشی؛ با فقیرتر از خودت بشینی و خوردش نکنی؛ با باهوش‌تر از خودت باشی و هم‌صحبت بشی؛ با کم هوش تر از خودت باشی و مسخرش نکنی با عقاید و سلایق دیگران کاری نداشته باشی؛ با زندگی شخصی بقیه کاری نداشته باشی؛ اونوقت میتونی بگی انسانی.

بودن تو رابطه‌های طولانی تمرین می‌خواد. تمرین درست گوش دادن، درست نگاه کردن به تمام غما و دردایی که تو رابطه بالا میاد و بعد "استفاده نکردن" از تمام نقطه ضعفایی که دوستمون به ما نشون می‌ده. "گذشت" می خواد و "درک کردن" اینکه وارد رابطه می شیم تا آرومتر بشیم.

وقتی یه دختر همش بهونه میگیره وقتی میگی بالا چشمت ابروعه ناراحت میشه وقتی بی دلیل بغض تو صداشه وقتی دلش میشکنه نمیتونه جلو اشکاشوبگیره وقتی پیاماشو دیر جواب میدی زود ناراحت میشه وقتی خودشم نمیدونه دقیقا چی میخواد تــو بغلش کن بغل تو میتونه مث یه مورفین باشه براش ...

"اون وقت مردم چی میگن" این مردم مردم دقیقاً کین؟ غیر از اینه که این مردم خود من و شماییم خب چرا باید انقدر شرایط رو از نظر روانی برای همدیگه ناامن کنیم که من از تو بترسم و تو از من؟! و دائم از ترس قضاوت های نابجای هم تحت فشار و استرس باشیم این مسیر درسته واقعاً؟!… بهش فکر کنین!

تو الان باید دور و اطرافت رو با آدمای موفق پر کنی، ارتباطت رو تقویت کنی، روی استقلال مالیت کار کنی، روی اهدافت و آینده و پیشرفتت متمرکز باشی، متفاوت تر از هم سن و سالات عمل کنی و برای آدمایی که ارزشتو نمی فهمن و هدفی برای زندگیشون ندارن وقت و انرژیتو صرف نکنی. به فکر خودت باش

دکتر انوشه میگه: تو زندگیتون هیچوقت بین دو تا گشنه قرار نگیرید! یکی گشنه ی پول و یکی گشنه ی جنس مخالف! این دو تا ذات ندارن به وقتش خودشونم میفروشنن..!

‏اونجایی که قوی تر از بهونه‌هات بودی؛ اونجایی که باورت نکردن و باز هم ادامه دادی؛ اونجایی که تلاش میکردی و هیچ‌کس تو رو نمیدید، اون‌جایی که حرف‌های پشت سرت رو میشنیدی و سکوت میکردی؛ دقیقا همون روزا داشتی رشد میکردی؛ ممنونِ خودت باش بابتِ کسی که این‌روزا هستی!

امروز پول نداري ممكنه فردا داشته باشي امروز موقعيت نداري ممكنه فردا داشته باشي اما اگه امروز ذات نداري فردا هم نخواهي داشت....! ذات خرید و فروشی نیست که تو قوطی هر عطاری پیدا بشه!= )

داشتم یه جزوه ی که به دستم رسیده بود مطالعه میکردم که توش هفتصدتا از لذت های رایگان دنیارو جمع کرده بود: بوی بدن نوزاد، خاروندن جای کش جوراب، خنکی اون طرف متکاوقتی میرسی یه جایی شلوغ و همون موقع یکی از پارک در میاد، وقتی میرسی به چراغ راهنما همون موقع سبز میشه، وقتی تو جیب شلوار پارسالت پول پیدا میکنی، اما راز پشت تمام این هفتصد تا نکته این بود که تو توی اون لحظه درگیر لحظه هایی، اگه تو همون لحظه تو به گذشته یا آینده فکر میکردی لذت اش خراب می‌شد. زندگی هم همینه؛ °زندگی هنر زندگی کردن در لحظه اس° هیچ کس نمیدونه فردا میاد یا نه و اگه کسی اینو بدونه که شاید فردایی نباشه معنی زندگی رو میفهمه.

جای خالیِ آدما اولش ترسناکه، بعد غمگین میشه، بعد عادت میشه، بعد لذت میبری از تنهاییت، آخرشم کلا دیگه برات مهم نیست؛ فقط هستن و نمیشه کاریشون کرد!

اوني ك اسلحه تو دستشه واسه تروره از كسي ك خودكار دستشه فرمون ميگيره ؛ مواظب دنده بده هاي زندگيتون باشيد خر رو سر بالايي ميكشه مرد را ايولا آره حاجي!!!

با هم رفیق باشید، به هم گیر الکی ندید، فکر نکنید با یکی رفتید تو رابطه مالک طرفید زندان نیست که رابطس، طرف حق داره با رفیقاشم بره بیرون، با خانوادش وقت بگزرونه، انلاین باشه ولی مود صحبت با شمارو نداشته باشه، یا هر چیز دیگه ای... اینا دلیل بر این نیست که دوستون نداره یا اولویت نیستید. رابطه فقط بخشی از زندگیه، تا عاشق یکی شدین خودتون، هدفتون و‌ زندگی شخصیتون رو فراموش نکنید. چون طرف بفهمه شما تمام خودتون رو وقفش کردین میزاره میره و مقصرم خودتونید.

نیاز دارم یکی مثل شایع درکم کنه بهم بگه: عِب نداره بریز تو خودت، میدونم فشار همه چیز رو‌ توعه، میدونم هرچی دَم نمیزنی دنیا بدتر روت گیر سه پیج میکنه، و بعد محکم بغلم کنه.

یه‌روز خدا میشینه جلوت، فیلمِ زندگیِ ایده‌آلتو پلی میکنه، پوزخند میزنه و میگه: جهنمی در کار نیست، بشین تماشا کن چه‌جوری میتونستی زندگی کنی ولی صرفِ آدمای بیخود کردی. ببین چه‌جوری میتونستی آزاد باشی ولی جلوشون نایستادی. ببین چقد میتونستی خوشحال باشی ولی حسرت خوردی! جهنمِ واقعی اینه ...

من شیفته ی خوشی های ساده ام مثل هنذفری گره نخورد مثل گوش دادن یه موسیقی خوب، کنار کسی که دوسش داری بدون اینکه چیزی بگیم مثل دراز کشیدن رو سرامیک یخ مثل دیدن رنگ نارنجی آسمون موقع غروب مثل بیخودی خوندن با صدای بلند مثل بیخودی خندیدن مثل دست کشیدن لای موهاش اینکه یکی بهت گل هدیه بده شایدم خنکی اونور بالشت یا مثل اینکه تو کافه واست صندلی رو بکشه بیرون تا بتونی بشینی مثل شنیدن اسم خودت واسه اولین بار از زبون یه بچه کوچولو مثل صدای آرومش وقتی که داره با آهنگ میخونه مثل شنیدن صدای نفس ها و قلبش وقتی که سرت رو سینه شه

از لحاظ روحی احتیاج دارم برم کنسرت محسن یگانه اون بگه : “ از عشق هرچیزی که میشناختمو از من گرفتی.” من این طرف داد بزنم : " تا تو باقی مونده ی احساسمو از من گرفتی" برم کنسرت معین اون بگه : "اگه صد دفعه باز به دنیا بیام" من این طرف داد بزنم‌ : "میدونم تو رو انتخاب میکنم" برم کنسرت تتلو اون بگه : "شب که میشه منم و زیر سیگاری تک و تنها خفه‌ی دود" من از این طرف داد بزنم : "تو منِ دیوونه رو چطور یادت رفته بگو؟" برم کنسرت کوروش اون بگه : "روی بوم خونه صورتت نقاشی میمونه" من این طرف داد بزنم : "چشمات کاری کرد باهام که فقط ساقی میدونه" برم کنسرت ایهام اون بگه : "مثل برگم تو دست بی رحم باد" من این طرف داد بزنم : "اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد" برم کنسرت یاسینی اون بگه : "بگو بگذره چقدر بپره از سرم هوات؟!" من این طرف داد بزنم : "نمیدونی بخدا لک زده این دلم برات" برم کنسرت علیرضا قربانی اون بگه : "بغض منی، آه منی" من این طرف داد بزنم : "حسرت دلخواه منی" برم کنسرت شادمهر اون بگه : لعنت به اون شب که تو گفتی من دیگه برنمیگردم" من این طرف داد بزنم : "لعنت به اون شب که تا صبح گریه میکردم". برم کنسرت داریوش بگه: “ اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد” من این طرف داد بزنم “ تا قیامت دل من گریه می خواد.”

دوست دارید گریه کنید؟ این 9 فیلم رو ببینید: • Eternal Sunshine of the Spotless Mind • Manchester by The Sea • Schindler's List • Blue Valentine • Capernaum • Green Mile • Interstellar • Lion • Her

"کارل گوستاو یونگ" معتقد بود: ما نمی‌توانیم صفتی را که در خود نداریم، در دیگری تشخیص دهیم. به عنوان نمونه، اگر شما فردی را خودخواه می‌دانید، مطمئن باشید شما هم می‌توانید به همان اندازه خودخواهی نشان دهید، چرا که ما نمی‌توانیم چیزی را درک کنیم، بدون اینکه خود، آن نباشیم. همچنین "مولانا" در کتاب "فیه ما فیه" آورده است: اگر در برادر خود عیب می‌بینی، آن عیب در توست که در او می بینی. عالَم همچون آیینه است. نقش خود را در او می بینی. آن عیب را از خود جدا کن، زیرا آنچه از او می رنجی، از خود می رنجی…

هوشنگ ابتهاج متخلص به «ه.الف.سایه»، شاعر بزرگ و نامدار ایران در سن ۹۴ سالگی درگذشت. یلدا ابتهاج، فرزند هوشنگ ابتهاج صبح روز چهارشنبه ۱۹ مرداد (۱۰ اوت)، با انتشار عکسی از پدرش در صفحه اینستاگرام خود از درگذشت وی خبر داد. هوشنگ ابتهاج از بزرگترین شاعران معاصر ایرانی و متولد سال ۱۳۰۶ در رشت بود. او که در سال‌های اخیر ساکن آلمان بود، نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ منتشر کرد. وی در طول فعالیت هنری خود با موسیقی‌دانان بسیاری همکاری داشت و بنیان‌گذر برنامه موسیقیایی گلچین هفته در رادیو گل‌ها بود. از بیاد ماندنی‌ترین آثار او می‌توان به تصنیف سپیده (ایران ای سرای امید) با صدای محمدرضا شجریان اشاره کرد هوشنگ ابتهاج در اوایل دهه ۱۳۶۰ به خاطر عقاید سیاسی خود و نزدیکی به حزب توده، یک سال را در زندان به سر برد. او در مورد تصنیف سپیده می‌گوید: «در زندان بودم و با یک هم‌وطن هم بند، ترانه «ایران ای سرای امید» از بلندگوهای زندان پخش شد، تا شنیدم زدم زیر گریه! هم‌بندم گفت: چرا گریه می‌کنی؟ گفتم: شاعر این ترانه منم. گفت: پس تو که این ترانه را سرودی چرا در زندانی؟» آقای ابتهاج هم‌چنین راجع به ارتباط خود با حزب توده در گفتگویی با مجله مهرنامه در مهر ۱۳۹۲ می‌گوید: «عضو حزب توده نبودم؛ اما همیشه سوسیالیست بودم و به توده‌ای‌ها احترام می‌گذاشتم و رفیق آن‌ها بودم و با آن‌ها هم‌عقیده بودم». از مهم ترین آثار هوشنگ ابتهاج می‌توان به تصحیح غزل‌های حافظ که با نام «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در سال ۱۳۷۲ توسط نشر کارنامه منتشر شد، اشاره کرد. او همچنین چندین دفتر شعر از جمله سیاه مشق، چند برگ از یلدا، یادگار خون سرو، تاسیان و بانگ نی منتشر کرده است و تصنیف‌های بسیاری بر اشعار وی ساخته شده است. هوشنگ ابتهاج در شعر مرگ دگر خود می‌نویسد: مرگ در هر حالتی تلخ است اما من دوست‌تر دارم چون از ره در‌آید مرگ در شبی آرام چون شمعی شوم خاموش

خیلی با ارزشن، آدمایی که تو روزای سخت کنارتن، آدمایی که وقتی بی حوصله ای بازم حوصلتو دارن، آدمایی که وقتی بد اخلاقی هیچ جا نمیرن و با اخلاقت کنار میان و باهات حرف میزنن تا حالت خوب شه، این آدما خیلی با ارزشن.. خیلی...