Black_wolf

یکی ازم پرسید معیارت چیه برای انتخاب یه نفر واسه یه رابطه‌ی طولانی؟ گفتم باید همو بلد باشیم. با یکی میشینی توی ماشین میری سمت جاده شمال. تا خود مقصد هیچ حرفی واسه گفتن ندارین، و فقط یه سکوت کسل کننده. با یکی هم همون جاده رو میری، از اولش تا خود مقصد حرف داره واسه گفتن باهات، تمومی نداره حرفاتون. گفت: خب یعنی اینجوری خوبه؟ گفتم: نه! یکی دیگه هم هست که وقتی میزنی به دل جاده، حرف‌ زیادی نمی‌زنین و اکثرش سکوته، ولی اون سکوت‌ها دل چسب‌ترین لحظه‌هایی هستن که تا حالا تجربه‌شون کردی

دیگه مثل قبل نیست؛ فرقی نمی‌کنه کنار کی باشم و کجا باشم و چیکار دارم می‌کنم، دیگه هیچی برام مثل قبل نیست. تمام روز و شبم داره با فکرِ اینکه هی دختر فکراتو کنترل کن، مثبت باش، امیدوار باش، می‌گذره. به اطرافیانم سخنرانی انگیزشی میدم که بابا کجای کاری؟ هنوز کلی راه مونده، هنوز کلی تجربه های قشنگ مونده که نداشتیم انقد غمگین نگاهش نکن این دنیارو؛ بعد خودم که تنها می‌شم به هر طرف نگاه می‌کنم انگار رنگ سیاه پاچیدن رو احساساتم. یعنی اون حرفایی که می‌زنم دروغ نیست ولی انصافا امیدوار بودنم راحت نیست

ادامه بده، حتی اگر هیچ‌کس حواسش به زانوهای خسته و ابرهای گرفته‌ی آسمان تو نبود. حتی اگر هیچ‌کس نفهمید که چقدر کم‌ آورده‌ای و داری لابلای لبخندهات، چه اندوه عظیمی را حمل می‌کنی. حتی اگر خودت را تنها و آسیب‌پذیر حس می‌کردی و دیگران فقط نگاه می‌کردند. ادامه بده، چون این مسیر توست و در انتها این تویی که طعم رضایت و خوشبختی را می‌چشی و دیگران فقط نگاه می‌کنند.

هرگز نمی‌شه اونطور که باید و شاید به کلمات اعتماد کرد. کلمات ظاهر بی‌آزاری دارن، ابداً به نظر نمی‌رسه که ممکنه خطرناک باشن، بیشتر به باد هوا شباهت دارن، به صداهای کوچک دهن، نه شورن و نه بی‌نمک، و به محض اینکه از دهن بیرون می‌آن از راه گوش به وسیله‌ی توده‌ی نرم و خاکستری مخ درک می‌شن. هیچ کس به کلمات خودش شک نداره و مصیبت از همین‌جا شروع می‌شه

اگه قراره بیای توی زندگی من بدون من همیشه حالتو قراره بپرسم که بدونم ناراحت نیستی و اتفاقی برات نیافتاده، من قراره وقتی ناراحتی تمام تلاشمو بکنم تا خوشحالت کنم، من قراره تک تک چیزایی که خوشحال و عصبانیت می کنن رو حفظ کنم، من قراره روزایی که ناراحتی پیشت بمونم، من قراره همه ی حرفاتو بشنوم و خسته نشم، قراره بلدت بشم و مورد علاقه هاتو لیست کنم، قراره پشتت باشم جوری که یه روز اگه کسی نبود بدونی اگه زنگ بزنی دو مین نشده با دوتا بستنی کنارتم، من همه این کارا رو می کنم چون کسی نبود که برای من بکنه و من خوب می دونم احساس تنهایی داشتن توی ناراحتی چه جوریه.

هم با آدمِ بی شخصیت میشه کنار اومد، هم با آدم باشخصیت، امّا با آدمای چند شخصیتی که هربار واست یه رنگن نمیشه کنار

امان از روزى كه اونى كه باعث لبخند رو لباته اونى كه بودنش دليل حالِ خوبته،و نبودش داغونت ميكنه اونى كه بى حوصلگيت و دل گرفتگيت و گريه هات فقط وقت نبودنش مياد سراغت يه روزى واسه هميشه بزاره و بره ديگه از اون روز به بعد كه لبخند رو لبت واقعى نميشه و هيچى حالتو خوب نميكنه... مهم نيس اون آدم كيه و اون روز تو چندسالته از همون روز به بعد كه پير شدنِ روح و دلت شروع ميشه

. بڪَذار دلتنڪَت شوم ڪَاه بہ ڪَاهے بڪَذار از یادت بسازم تڪیہ ڪَاهے بڪَذار خوابت را ببینم ڪَہ ڪَداری یا لااقل عڪست بماند یادڪَارے بڪَذار با رویاے تو بیدار باشم بڪَذار از احساس تو سرشار باشم بڪَذار هر جا عطر یادت هست باشم بڪَذار از عطر خیالت مست باشم بڪَذار در راه عبورت خاڪ باشم بڪَذار از عشق تو، سینہ چاڪ باشم بڪَذار باشم تا ابد چشم انتظارت تا مے تپد قلبم ، بمانم بے قرارت..

یکی بهم میگفت: «اگه تو تمام لحظات تصورش میکنی؛اگر نمیتونی فراموشش کنی؛یعنی روحت تو اون آدم گیر کرده!» داشتم فکر میکردم راست میگه ها. شاید قشنگترین نوع دلبستگی همین باشه که روحت گیرِ اون آدم باشه. جوری که دلت بخواد تو لحظه لحظه ی زندگیت، تو خوشحالیت، تو شادیات، تو ناراحتیت، تو غم هات باشه! یکی که همیشگی باشه.

یکی از بزرگترین جنایاتی که میشه در حق‌کسی کرد خیانته! آسیبش تا سالها میتونه با اون فرد بمونه ازارش بده... وقتی فکر کردین یه رابطه براتون کافی نیست چرا تمومش نمکنید؟ هرچند سخت باشه برای طرفتون! سخت تر از تجربه خیانت نیست...

شبهایی که تو نیستی دلگیرم... ازتو... از خودم... از همه... بهانه ات را میگیرم... دلتنگی شب و روز نمیفهمد... آدمی که دلش گیر یک نفر باشد دیگر آن آدم همیشگی نمیشود...

باشد قبول ديگر نه زنگ ميزنم نه به ديدارت می آيم اما فقط يك سوال مگر ميشود؟

دلبرکم یادته یادته میخواستیم به همه ثابت کنیم عشق مجازی الکی نیست یادته قرار بود تا آخرش با هم باشیم یادته میگفتیم فقط مرگه که منو تو رو از هم جدا میکنه یادته اون روز تو پارک گفتم عشقم توروخدا ولم نکن گفتی من هیچ وقت ولت نمیکنم چه زود ازم خسته شدی یادته گفتی بسمهههه دیگه نمیخوام گناه من چی بود خدااااااا این حق من نبود دلم تنگ شده برات کجایی عمرم چرا سراغی ازم نمیگیری دارم اینجا میمیرم فقط یادت نره که خیلی دوست دارم

ما کسی رو به دست نمیاریم که کنترل کنیم، محدود کنیم، آزادیش رو بگیریم و عذابش بدیم! ما انتخاب می‌کنیم پرِ پرواز چه کسی باشیم تا کنار هم رشد کنیم، بزرگ بشیم و بالا بریم، اسم رنج و عذاب دادن بهم رو عشق نذارید! دوست داشتن واقعی در توانمند کردن همدیگه و ایجاد احساس امنیت و آرامش تعریف می‌شه...

وقتی ناراحتی؛خودتو بغل کن! تو نیازی به بغل آدمایی دیگه نداری! خودتو بغل کن و پشت پرده خودتو واسه خودت، نگه دار! از خودت تکیه گاه بساز، واسه خودت! خودت بشو مرهم دردای خودت و رازدار خودت! خودت، خودت رو دلداری بده! چون خودت همیشه خودتو میفهمی! با خودت حال کن و همون‌طور که غماتو واسه خودت نگه می‌داری،عشق و حالتم واسه خودت نگه دار و کسیو اولویت حالِ خوبت قرار نده! به خودت ارزش بده تا بقیه هم بهت ارزش بدن!

من نمیخوام بعد از بحثها ازم معذرت خواهی کنی نمیخوام بگی دیگه تکرار نمیشه اینا فقط حرفه کاش یاد می‌گرفتی واقعا تو عمل جبران‌شون کنی تو هرکاری دلت میخواد می‌کنی و فکر می‌کنی با گفتن "ببخشید" همه‌چیز مثل قبل میشه ولی این زخماس که تو دل من اثرش میمونه

ولی میدونی؟ بعضی وقتا راه حلش فقط یه زنگه، یه جمله‌ی خوب گفتنه، یه قرار یه ساعته‌س، یه ذره پا رو غرور گذاشتنه، ولی آدما ترجیح می‌دن گند بزنن تو هرچی بوده و مفت ببازن طرفو... گاهی وقتا خوبه برای حفظ آدمی که یه عمر کنارت بوده و دوریش برات سخته بری جلو و سعیتو بکنی. گاهی وقتا خوبه با یه حرکت ساده مانع یه عمر حال بد و دلتنگی کشیدن بشی.

یکی از عاقلانه‌ترین کارایی که میشه کرد اینه که وقتی دونفر اختلاف پیدا میکنن تحت هیچ شرایطی طرف کسیو نگیرین فقط یه گوشه وایسین نگاه کنین و صبر کنین، چون این شمایین که بعد آشتی کردنشون میشین آدم بَده

خیلی وقته تبدیل شدم به یه آدم جدید از تموم آدما فاصله میگیرم،اونارو از خودم میرونم مهمم نیست چقد بهم نزدیک هستن یا چقد برام باارزش بودن،دیگه حتی حوصله خودمم ندارم و متنفرم از اینکه یه آدم جدید بخواد بیاد تو زندگیم،حس و حال اینو ندارم خودمو به کسی ثابت کنم.راستش من خیلی وقته خستم،نسبت به همه چیز سرد و بی اهمیت شدم برای چیزی تلاش نمیکنم دیگه حتی برای موندن ادمای مهم زندگیمم خواهش نمیکنم،هیچ اتفاقی نیوفتاده فقط خستم.

سلام به ماه محرم به سرزمین ڪربلا به 72شهیدمطهرش به سالار شهیدان به علمدار با وفایش سلام به بے بے زینب سلام به شما دوستان وعزاداران امام حسین شبتون_ڪـــــربلایی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

دوستی تنها چیزی است که هیچ وقت تمام نمی‌شود. هر چیز دیگری هم از بین برود، دوست می‌ماند. این یادت باشد. من همیشه به تو فکر کرده‌ام. دوست‌های زیاد دیگری هم پیدا کرده‌ام اما مثل تو نشدند. من هنوز هم با آن حس‌ها زندگی می‌کنم. با یاد آن روزها. تک تک خاطراتم با تو یادم مانده. کجاها می‌رفتیم چه کارها می‌کردیم. من با تو جوانی را تجربه کردم. همراه تو. آن همه لحظه‌های خوب با هم داشتیم. آن همه با هم خندیده بودیم.

بالاخره یکیو پیدا می کنی که می بینی بدون حد و مرز بهت عشق می ورزه، بهت ارزش می ده، برات احترام قائله، طرز فکرتون خیلی شبیه همه، درکت می کنه، سلیقه موسیقیتون یکیه، همه ی شکستگیات و زخماتو می‌بنده، به بهتر شدنت کمک می کنه، بهت آرامش میده و رفتارای بچگانه نداره، برای آینده ارزش قائله و باعث پیشرفت جفتتون میشه، کنارش خوش میگذره، از موندنش مطمئنت میکنه و باعث اعتمادت میشه، زندگیتو قشنگ تر میکنه و متوجه میشی آدمای قبلش سو تفاهم بودن و خدا برای چی از زندگیت بیرونشون کرده، بالاخره یک آدم مناسب تو میآد که بهت می‌فهمونه زندگی ارزش ادامه دادن داره.

یکی بهم میگفت: «اگه تو تمام لحظات تصورش میکنی؛اگر نمیتونی فراموشش کنی؛یعنی روحت تو اون آدم گیر کرده!» داشتم فکر میکردم راست میگه ها. شاید قشنگترین نوع دلبستگی همین باشه که روحت گیرِ اون آدم باشه. جوری که دلت بخواد تو لحظه لحظه ی زندگیت، تو خوشحالیت، تو شادیات، تو ناراحتیت، تو غم هات باشه! یکی که همیشگی باشه.

یه روزایی دلم می‌خواد تنها زندگی کنم. حوصله نداشته باشم و غذا نخورم؛ خسته باشم و توضیح ندم. کسل باشم ، کلاسامو دوستامو کارامو بپیچونم. هوا خوب باشه، دیر وقت باشه، بزنم بیرون. صدای آهنگ خونه رو برداره و کسی بهم گیر نده. دلم سفر بخواد؛ چمدون جمع کنم، نباشم و به کسی جواب پس ندم.