ویران در حیرانی

[حواصیل]

  انگاری با رفتن خورشید ، سایه ها به خانه  هجوم می آورند. سایه هایی شلوغ..که چون روحی هولناک وارد مغزم  میشوند ،گفتگو  از سر می‌گیرند.. پر از هجمه های مرگ آور...ترسیم تمام روزهای گذشته ... خشم ها ...اندوه ها ... ندامت ها.... راه های هرگز نرفته ...رویاهای درد آلودِ جامانده.....زهر خنده های تمسخر.... و منی که  تسلیمم.....خانه از سکوت چون کوره ای  میسوزد ...خواب ها  فراری اند ... ساعت کِش می آید ...آنقدر شب میشود که آمدن صبح یک محال است ....زنی  که منم ...مایوس در بارگاه عدالتی عجیب ...دعاهای تکراری می‌خواند... تا آمدن فردا چند بار باید بمیرد.؟.. 

[numb]

10 ساعت قبل، حواصیل گفته است:

  انگاری با رفتن خورشید ، سایه ها به خانه  هجوم می آورند. سایه هایی شلوغ..که چون روحی هولناک وارد مغزم  میشوند ،گفتگو  از سر می‌گیرند.. پر از هجمه های مرگ آور...ترسیم تمام روزهای گذشته ... خشم ها ...اندوه ها ... ندامت ها.... راه های هرگز نرفته ...رویاهای درد آلودِ جامانده.....زهر خنده های تمسخر.... و منی که  تسلیمم.....خانه از سکوت چون کوره ای  میسوزد ...خواب ها  فراری اند ... ساعت کِش می آید ...آنقدر شب میشود که آمدن صبح یک محال است ....زنی  که منم ...مایوس در بارگاه عدالتی عجیب ...دعاهای تکراری می‌خواند... تا آمدن فردا چند بار باید بمیرد.؟.. 

خیلی قشنگ بود

[حواصیل]

گاهی خودت را بسپار به دست باران...قدم نزن ..حرف نزن ..جار نزن...فقط بایست...آنقدر زیر باران باایست که از ضعف خودت باریدن آغاز کنی...هم صدای باران میشوی....میباری...میباری.‌‌..بر کویر خشک و لم یزرع وجودت میباری..... شک نکن سبز خواهی شد عاقبت .......