دیالوگ های ماندگار ؛

[فندق]

نفسی نمی‌کشم مگر این‌که با یاد تو باشد؛ قلبم نمی‌تپد مگر این‌که یادش باشد برای چه می‌تپد.

-صفحه ۱۰۷-

[فندق]

اگر فقط تو را در کنار خود داشتم، می‌توانستم بگویم که آرام‌ترین، شادترین و امیدوارترین روزهای عمرم را می‌گذرانم.

-صفحه ۱۰۷-

[فندق]

یادت هست که می‌ترسیدی پیش از آن‌که به تو برسم چیزی از من باقی نمانده باشد؟ پس حالا بگذار برایت بگویم که وقتی به تو برسم هیچ‌چیز کم نخواهم داشت.

-صفحه ۱۰۸-

[فندق]

هروقت یادم می‌آید که چیزی باقی نمانده بود رشته‌ی زندگی خودم را با دست خودم پاره کنم و سعادت بازیافتن تو نصیبم نشود، از آن رنجی که می‌بردم، از آن یأسی که داشتم، از آن نومیدی کشنده‌یی که گریبانم را گرفته بود و رهایم نمی‌کرد دلم به حال خودم می‌سوزد.

-صفحه ۱۰۸-

[فندق]

آن نویسنده‌ی فرانسوی چه خوب گفته است که: صبر و تحمل، جرأت و شهامتِ مردم پرهیزکار است.

-صفحه ۱۰۸-

[فندق]

دیشب ناگهان یاد نقشه‌یی افتادم که برای خانه‌مان کشیدیم و تو فوراً آن را بردی که بایگانی کنی. -چه‌قدر تو بامزه‌ای.
باری غرق رویای آن خانه شدم. تا به حدّی که وقتی به خودم آمدم، انگاری سال‌ها در آن خانه، بر فراز تپه‌یی بر دامنه‌ی کوه‌های پوشیده از جنگل زندگی کرده‌ام!

-صفحه ۱۰۸-

[فندق]

ای بیگانه که خلوت ما را می‌شکنی! همچنان که در خانه‌ی ما به روی تو باز است، تو نیز بزرگواری کن و ما را از شنیدن عقاید خویش معاف‌ دار.
ما از دوزخ بیگانگی‌ها گریخته‌ایم، تا از برخورد با هرآنچه خوشایندمان نیست در امان باشیم.
اگر به خانه ما فرود می‌آیی، خلوت ما را مقدس شمار!

-صفحه ۱۰۹-

[فندق]

من با امیدواری بود که به آنچه در انتظار ماست اندیشیدم، نه با حسرت.

-صفحه ۱۱۰-

[فندق]

به خانه‌یی می‌اندیشیدم که در آن
محبت، پاداش اعتماد است
و بامش، بوسه و سایه است.

-صفحه ۱۱۰-

[فندق]

تو آخرین چوب‌ کبریتی هستی که می‌باید به آتشی عظیم مبدل شوی و از زندگی من، در برابر سرمای مرگ در این بیابان پر از وحشت دفاع کنی... اگر این چوب نگیرد، مرگ در این برهوت حتمی است! تو همه‌ی امید من، تو پناهگاه گرم و روشن من هستی.

-صفحه ۱۱۱-

[فندق]

هزار هزار هزاربار می‌بوسمت... نوک انگشت‌هایت را، زانوهایت را، گوش‌های کوچولویت را، و اطلسی‌های خودم را...

-صفحه ۱۱۱-

[فندق]

مثل خون در رگ‌های من/ احمد شاملو.

«تو طلوع کردی و عشق باز آمد، شعر شکوفه کرد و کبوتر شادی بال‌زنان بازگشت، تنهایی و خستگی بر خاک ریخت. من با توام، و آینه‌های خالی از تصویرهای مهر و امید سرشار می‌شوند.»

-صفحه ۹-

[فندق]

هرچه بیشتر می‌بینمت، احتیاجم به دیدنت بیشتر می‌شود.

-صفحه ۱۱-

[فندق]

به تو گفتم: «زیاد، خیلی خیلی زیاد دوستت دارم.»
جواب دادی: «هرچه این حرف را تکرار کنی، بازهم
می‌خواهم بشنوم.»

-صفحه ۱۱-

[فندق]

من فقط موقعی آرام و آسوده هستم و تنها موقعی به «تو» فکر نمی‌کنم، که تو با من باشی. همین و بس. وقتی تو نیستی، مثل بچه کوچولویی که دور از مادرش بهانه می‌گیرد و باید دلش را با بازیچه‌یی خوش کرد و فریبش داد، ناچارم که خود را با یاد لحظاتی که با تو بوده‌ام، با خاطره‌ی حرف‌هایت، خنده‌هایت، اخم‌هایت، آن «خدایا خدایا» گفتن‌هایت که من چه‌قدر دوست دارم و از شنیدن آن چه اندازه لذت می‌برم، دل‌خوش و سرگرم کنم.

-صفحه ۱۲-

[فندق]

حرف‌های من با تو تمامی ندارد.

-صفحه ۱۵-

[فندق]

اگر خوابم نبرد، این شب به قدر سالی طولانی خواهد شد. چون خوابم نمی‌بُرد و احساس این‌که تو آن‌قدر نزدیک منی و من این‌قدر از تو دورم، مستأصلم کرده بود.

-صفحه ۱۴-

[فندق]

دیگر نمی‌خواهم کوچک‌ترین لحظه‌یی از باقی عمرم را بی‌ تو، دور از تو و دور از احساس وجودت از دست بدهم؛ به کسی که هیچ‌وقت هیچ‌چیز نداشته است حق بده! و به من حق بده که تو را مثل بچه‌ها دوست داشته باشم.

-صفحه ۱۴-

[فندق]

با همه‌ی روحم به هر نگاه و هر لبخند تو محتاجم، و تنها حالاست که احساس می‌کنم در همه‌ی عمر بی‌حاصلی که تا به امروز از دست داده‌ام چه‌قدر تنها و چه‌قدر بدبخت بوده‌ام.

-صفحه ۱۳-

[فندق]

تو را دوست دارم و تمام ذرات وجود من با فریاد و استغاثه تو را صدا می‌زند.

-صفحه ۱۳-

[فندق]

آیدای نازنین من! تو از پاکی و معصومیت به بچه‌یی می‌مانی که درست در میان گریه، اگر کسی با انگشتان دستش سایه‌ی موشی روی دیوار بسازد، همچنان که هنوز اشک‌ها بر گونه‌اش جاری است صدای خنده‌اش به آسمان می‌رود...
تو به همان اندازه بی‌آلایش و معصومی.

-صفحه ۱۳-

[فندق]

اگر می‌دانستم پس از آن‌همه رنج‌ها و نابه‌سامانی‌ها تو را می‌توانم داشته باشم، بدون شک با اراده‌ی آهنین‌تری تحمل‌شان می‌کردم.

-صفحه ۱۳-

[فندق]

روح و جسم و دل تو برای شادی آفریده شده.

-صفحه ۱۲-

[فندق]

وقتی از چیزی -و طبق‌ معمول از ساده‌ترین و معصومانه‌ترین چیزها- مثل بچه‌یی خوشت می‌آید؛ وقتی که می‌گویی: «قدغنه!» [و به خیال خودت چه‌قدر هم محکم می‌گویی!] ولی می‌بینی که بازهم من نگاهت می‌کنم و با آن «قدغنه» زیاد از میدان در نرفته‌ام؛ آن‌وقت است که می‌توانم آن «خدایا خدایا» را بشنوم و لذت ببرم.

-صفحه ۱۲-

[فندق]

این روزه را فقط موقعی افطار خواهم کرد که بدانم تو را خوش‌بخت می‌کنم.

-صفحه ۶۶-