نامه ی دکتر مهرپور به همسر مرحومش×+ حیف لحظه ها که بی ثمر هدر شد.

[حواصیل]

یه کم تاریخش قدیمیه اما قابل تأمل و تفکر...

من در چهل و یک سالگی به بسیاری از آن چیزهایی که امروز آرزوی جوانان و دانشجویان است، رسیده ام. پزشک، جراح، فوق تخصص، استاد و حتی رئیس! اما امروز بعد از این راهِ دراز و پر مشقّت، یک آرزو بیشتر ندارم، این که همه این ها را که برشمردم، پس بدهم و در عوض لحظه ای کنارِ تو بنشینم، در چشمانت نگاه کنم و فنجانی چای با هم بنوشیم و این بار قول می دهم که چای را نه یکباره و داغ که با آرامش و پا به پای تو بنوشم.

این روزها جوان ترها آن چنان برای پیشرفت عجله دارند که نگاهِ مادر، نفسِ پدر و عشقِ همسر را نمی بینند و برای رسیدنِ هر چه سریع تر به قله، بسیاری را در دامنه جا می گذارند. 

بگذار جوان ترها را نصیحتی کنم: در بالای قله ها و آن سوی ابرها خبری نیست، هر چه هست در دامنه زندگی شماست.»

[Topaz]

2 ساعت قبل، maynotknow گفته است:

یه کم تاریخش قدیمیه اما قابل تأمل و تفکر...

من در چهل و یک سالگی به بسیاری از آن چیزهایی که امروز آرزوی جوانان و دانشجویان است، رسیده ام. پزشک، جراح، فوق تخصص، استاد و حتی رئیس! اما امروز بعد از این راهِ دراز و پر مشقّت، یک آرزو بیشتر ندارم، این که همه این ها را که برشمردم، پس بدهم و در عوض لحظه ای کنارِ تو بنشینم، در چشمانت نگاه کنم و فنجانی چای با هم بنوشیم و این بار قول می دهم که چای را نه یکباره و داغ که با آرامش و پا به پای تو بنوشم.

این روزها جوان ترها آن چنان برای پیشرفت عجله دارند که نگاهِ مادر، نفسِ پدر و عشقِ همسر را نمی بینند و برای رسیدنِ هر چه سریع تر به قله، بسیاری را در دامنه جا می گذارند. 

بگذار جوان ترها را نصیحتی کنم: در بالای قله ها و آن سوی ابرها خبری نیست، هر چه هست در دامنه زندگی شماست.»

لذتی که در مسیر هست در مقصد نیست

[حواصیل]

2 ساعت قبل، Topaz گفته است:

لذتی که در مسیر هست در مقصد نیست

نمیدونم .شاید چون هرگز به مقصد نرسیدم .

سپاس.

[Topaz]

3 ساعت قبل، maynotknow گفته است:

نمیدونم .شاید چون هرگز به مقصد نرسیدم .

سپاس.

انشالله که با کوله پار پر به مقصد برسی

[حسین138]

در ۱۴۰۲/۱۱/۱۷ در 06:31، maynotknow گفته است:

یه کم تاریخش قدیمیه اما قابل تأمل و تفکر...

من در چهل و یک سالگی به بسیاری از آن چیزهایی که امروز آرزوی جوانان و دانشجویان است، رسیده ام. پزشک، جراح، فوق تخصص، استاد و حتی رئیس! اما امروز بعد از این راهِ دراز و پر مشقّت، یک آرزو بیشتر ندارم، این که همه این ها را که برشمردم، پس بدهم و در عوض لحظه ای کنارِ تو بنشینم، در چشمانت نگاه کنم و فنجانی چای با هم بنوشیم و این بار قول می دهم که چای را نه یکباره و داغ که با آرامش و پا به پای تو بنوشم.

این روزها جوان ترها آن چنان برای پیشرفت عجله دارند که نگاهِ مادر، نفسِ پدر و عشقِ همسر را نمی بینند و برای رسیدنِ هر چه سریع تر به قله، بسیاری را در دامنه جا می گذارند. 

بگذار جوان ترها را نصیحتی کنم: در بالای قله ها و آن سوی ابرها خبری نیست، هر چه هست در دامنه زندگی شماست.»

حرفت حقه، هیچی نیست داخلش فقط ی ارامش هر کسی لازمه 

دستت کنی تو جیبت بری تو خیابون قدم بزنی،شب نشینی، باغ نشینی،ی چت ساده با دوستان.... 

حیف که هنوز به این مرحله نرسیدم