ابیات عارفانه

[حواصیل]

 

من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم

 

من آن گدای عورم کز شاه خشم کردم

 

از لطفم آن یگانه می خواند سوی خانه

 

کردم یکی بهانه وز راه خشم کردم

 

گر سر کشد نگارم ور غم برد قرارم

 

هم آه برنیارم از آه خشم کردم

 

گاهم فریفت با زر گاهم به جاه و لشکر

 

از زر چو زر بجستم وز جاه خشم کردم

 

ز آهن ربای اعظم من آهنم گریزان

 

وز کهربای عالم من کاه خشم کردم

[حسین138]

در ۱۴۰۲/۱۰/۹ در 13:28، maynotknow گفته است:

 

من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم

 

من آن گدای عورم کز شاه خشم کردم

 

از لطفم آن یگانه می خواند سوی خانه

 

کردم یکی بهانه وز راه خشم کردم

 

گر سر کشد نگارم ور غم برد قرارم

 

هم آه برنیارم از آه خشم کردم

 

گاهم فریفت با زر گاهم به جاه و لشکر

 

از زر چو زر بجستم وز جاه خشم کردم

 

ز آهن ربای اعظم من آهنم گریزان

 

وز کهربای عالم من کاه خشم کردم

اینو لذت بردم 

[Topaz]

در ۱۴۰۲/۱۰/۹ در 13:28، maynotknow گفته است:

 

من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم

 

من آن گدای عورم کز شاه خشم کردم

 

از لطفم آن یگانه می خواند سوی خانه

 

کردم یکی بهانه وز راه خشم کردم

 

گر سر کشد نگارم ور غم برد قرارم

 

هم آه برنیارم از آه خشم کردم

 

گاهم فریفت با زر گاهم به جاه و لشکر

 

از زر چو زر بجستم وز جاه خشم کردم

 

ز آهن ربای اعظم من آهنم گریزان

 

وز کهربای عالم من کاه خشم کردم