(یادبودی برای شوالیه)(۱۳۱۸... 1402)

[حواصیل]

روز آرامی بود , پیرمرد پشت میز تحریرش،نشسته بود و به عادت معمول کارهای روزانه اش را یادداشت میکرد، عینکش انگار بار سنگین روی صورتش باشد ، باز عذابش میداد، زنش توی پذیرایی جلوی تلویزیون نشسته بود و گاهی هم به تلفنش جواب میداد ،،،پیرمرد زل زد به تصاویر خودش ، با آن قامت بلند و استوار ،  اکنون جز یک کوه درد چه  بود . پیرمرد هنوز دلش برای کیارستمی تنگ میشد، ذهنش پر کشید به سال‌های جوانی ، روزهای درخشان آزادی درایرانِ جان.  به شادی های معصومانه مردم ، وقتی گاو مش حسن را نگاه می‌کردند،  به افسردگی نسل فیلسوفی که هامون را دوست داشتند، پیرمرد خاطره بازی ها کرد ، هر چه ساخت درخشید ، هر چه تفکر به پرده ریخته بود یک بمب ساعتی بود در روح و جان مخاطب ،،،، در هشتاد و سه سالگی از خویشتن خویش راضی بود ، چرا که دنیایش را آنگونه ترسیم کرده بود که دوست داشت ، تماشاگرش با سنتوری هم رقصیده بودو هم گریه کرده بود ، لیلا زنی که همسرش را بخشید تا کودکی متولد شود ،،،، سارا ،... پری ... زنی که برای نجات عشقش جنگید ، نارنجی پوش عاشق ،مهمان مامان  که زندگی حقیرانه ی پر از محبت ما بود... چه کرده بود داریوش که این چنین از شاهان هم فراتر رفته بود ‌..... پیرمرد  دلش سفر میخواست ، یک سفر بدون بازگشت ،،، غرقه در خون سرخِ خویش ... سفرت به خیر ... چشم  های ما برای تو خالصانه بارید .... خدایت بیامرزد ... 

[Topaz]

10 دقیقه قبل، maynotknow گفته است:

روز آرامی بود , پیرمرد پشت میز تحریرش،نشسته بود و به عادت معمول کارهای روزانه اش را یادداشت میکرد، عینکش انگار بار سنگین روی صورتش باشد ، باز عذابش میداد، زنش توی پذیرایی جلوی تلویزیون نشسته بود و گاهی هم به تلفنش جواب میداد ،،،پیرمرد زل زد به تصاویر خودش ، با آن قامت بلند و استوار ،  اکنون جز یک کوه درد چه  بود . پیرمرد هنوز دلش برای کیارستمی تنگ میشد، ذهنش پر کشید به سال‌های جوانی ، روزهای درخشان آزادی درایرانِ جان.  به شادی های معصومانه مردم ، وقتی گاو مش حسن را نگاه می‌کردند،  به افسردگی نسل فیلسوفی که هامون را دوست داشتند، پیرمرد خاطره بازی ها کرد ، هر چه ساخت درخشید ، هر چه تفکر به پرده ریخته بود یک بمب ساعتی بود در روح و جان مخاطب ،،،، در هشتاد و سه سالگی از خویشتن خویش راضی بود ، چرا که دنیایش را آنگونه ترسیم کرده بود که دوست داشت ، تماشاگرش با سنتوری هم رقصیده بودو هم گریه کرده بود ، لیلا زنی که همسرش را بخشید تا کودکی متولد شود ،،،، سارا ،... پری ... زنی که برای نجات عشقش جنگید ، نارنجی پوش عاشق ،مهمان مامان  که زندگی حقیرانه ی پر از محبت ما بود... چه کرده بود داریوش که این چنین از شاهان هم فراتر رفته بود ‌..... پیرمرد  دلش سفر میخواست ، یک سفر بدون بازگشت ،،، غرقه در خون سرخِ خویش ... سفرت به خیر ... چشم  های ما برای تو خالصانه بارید .... خدایت بیامرزد ... 

عالی بود