خوشبختانه با بک حس خوب دارم مینویسم.
امروز عصر بود که تو بکی از اتاق ها (معمولا چون اتاق بازی هستم در اتاق بازی) به خاطر یلدا و چنین روز و شب مبارکی یادی کردیم از حافظ و تک تک بچه ها شاید بیست نفری فالشون گرفته شد. اکثرا قریب به اتفاق از تطابق فال با نیتشون به حیرت افتادن.
فال حافظ مهمه ولی مهم تر از اون انرژی مثبتی بود که وسط چت روم ازش میگرفتیم و چقدر ما تو این تاریخ و زمان نیاز به انرژی مثبت داریم.
به نیت هممون ابن فالو زدم
رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
سیل سرشک ما ز دلش کین به درنبرد
در سنگ خاره قطره باران اثر نکرد
یا رب تو آن جوان دلاور نگاه دار
کز تیر آه گوشه نشینان حذر نکرد
ماهی و مرغ دوش ز افغان من نخفت
وان شوخ دیده بین که سر از خواب برنکرد
میخواستم که میرمش اندر قدم چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد
جانا کدام سنگدل بیکفایت است
کو پیش زخم تیغ تو جان را سپر نکرد
کلک زبان بریده حافظ در انجمن
با کس نگفت راز تو تا ترک سر نکرد
امیدوار باش. ناامیدی علامت نرسیدن است. بالاخره یکی از نیات تو مورد قبول خداوند واقع می شود. با این غصه ا که می خوری خود را بیمار کرده ای اطرافیان تو هم از غصه ی تو غصه می خورند خوددار باش و امیدوار.