AHOM

جاذِبه چِشماشُ ، مُثَلَث بِرمُودا نَداشت

جنگِ نرم فقط کارِ لبخندِت با دِلم

انسان دوسال نیاز دارد که حرف زدن بیاموزد و پنجاه سال نیاز دارد تا سکوت را بیاموزد!!

از آدمیزاد [هیچ] بعید نیست که بگوید «خداحافظ» و بندبند وجودش «می‌خواهم بمانم» باشد

تو هر جنگلی ڬ هستی قد بڪش ولی باغبونتو فراموش نکن!

” به چهره آدما خوب نگاه کنید، اونی که خیلی درد کشیده، خنده هاشم خیلی قشنگه

والا ما انتظار نداریم کسی تو سختیا ڪنارمون باشه، همین ڪه تو شادیا حالمونو خراب نڪنن واسمون کافیہ..

آدمایی که کمتر از همه حوصله دارند بیشتر از همه انتظار کشیده‌اند

پرواز ڪن تا آرزو ، زنجیر را باور نڪن!

یکم سخته توی دنیای امروز

ولرم خوبه

نایاب هست

زیبایی کاغذ به همینه که چیزی توش نوشته بشه یا کشیده

نمیدونم

حسین پناهی من اگه خـــــــــــــــــــــدا بودم … یه بار دیگه تمـــــــــــــــوم بنده هام رو میشمردم ببینم که یه وقت یکیشون تنــــــــــــــها نمونده باشه … و هوای دو نفره ها رو انقدر به رخ تک نفره ها نمی کشیدم!!!!

لایک

لایک

لایک

همرنگ گونه هاي تو مهتابم آرزوست چون باده ي لب تو مي نابم آرزوست اي پرده پرده ي چشم توام باغ هاي سبز در زير سايه ي مژه ات خوابم آرزوست دور از نگاه گرم تو ، بي تاب گشته ام بر من نگاه کن ، که شب و تابم آرزوست تا گردن سپيد تو گرداب رازهاست سر گشتگي به سينه ي گردابم آرزوست تا وارهم ز وحشت شب هاي انتظار چون خنده ي تو مهر جهانتابم آرزوست

درون سينه آهي سرد دارم رخي پژمرده رنگي زرد دارم ندانم عاشقم ، مستم ، چه هستم ؟ همي دانم دلي پر درد دارم

سيه چشمي به کار عشق استاد مرا درس محبت ياد مي داد مرا از ياد برد آخر ولي من بجز او عالمي را بردم از ياد

من روز خويش را با آفتاب روي تو کز مشرق خيال دميده است آغاز مي کنم من با تو مي نويسم و مي خوانم من با تو راه مي روم و حرف مي زنم وز شوق اين محال که دستم به دست توست من جاي راه رفتن پرواز مي کنم

جام دريا از شراب بوسه خورشيد لبريز است جنگل شب تا سحر تن شسته در باران خيال انگيز ! ما ، به قدر جام چشمان خود ، از افسون اين خمخانه سر مستيم در من اين احساس : مهر مي ورزيم پس هستيم !

وقتي كه شانه هايم در زير بار حادثه مي‌خواست بشكند يك لحظه از خاطر پريشان من گذشت بر شانه‌هاي تو مي‌شد اگر سري بگـذارم و اين بغض درد را از تنگـناي سينه برآرم به هاي هاي آن جان پناه مهر شايد كه مي‌توانست از بار اين مصيبت سنگـين آسوده‌ام كن

معناي زنده بودن من ، با تو بودن است نزديک ، دور سير ، گرسنه رها ، اسير دلتنگ ، شاد آن لحظه اي که بي‌ تو سر آيد مرا مباد مفهوم مرگ من در راه سرفرازي تو ، در کنار تو مفهوم زندگي‌ است معناي عشق نيز در سرنوشت من با تو ، هميشه با تو براي تو ، زيستن