اعجاز قرآن

[حواصیل]

جاذبه زمین

اولین مورد که می توان به عنوان بزگترین معجزه قرآن بیان کرد، اشاره به جاذبه زمین، جدایی اجسام ساکن بر روی زمین و اجسام آسمانی است. در آیه 2 سوره رعد می‌خوانیم که: "اللّه الذی رفع السموات بغیر عمد ترونها: خداست آن ذات پاکی که آسمان‌ها را چنان‌که می‌نگرید بی‌ستون برافراشت."

در این آیه اشاره به نیرویی نامرئی شده که باعث جدایی آسمان و زمین از یکدیگر شده و آسمان‌ها و هر آنچه در آن‌ها وجود دارد، نسبت به زمین و هر آنچه در آن وجود دارد جداست.

این موضوع اشاره به نیروی جاذبه زمین دارد که زمین و آسمان را از یکدیگر جدا کرده و

اجازه درآمیختن این دو با یکدیگر را در آیه 25 سوره مرسلات، نیروی جاذبه زمین توصیف می‌شود. آیه به این شرح است: " أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا: آيا زمين را جايگاه گرفتن و جذب قرار نداديم؟" و در این آیه به وضوح، به حقیقت علمی جاذبه که از کشف آن توسط سایر دانشمندان زمان زیادی نگذشته اشاره شده است.

حرکت زمین

حرکت کردن زمین در مدار خود ...

در آیه 88 سوره نمل می‌خوانیم: "وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ: کوه‌ها را می‏بینی و آن‌ها را ساکن و جامد می‏پنداری، درحالی‌که مانند ابر در حرکت‌اند. این صنع و آفرینش خداوندی است که همه‌چیز را متقن آفریده است. او از کار‌هایی که شما انجام می‏دهید، آگاه است."

 

با توجه به محتوای این آیه، می‌توان به این برداشت رسید که زمین نیز همچون ابرها، در حال حرکت است. نکته جالب تشبیه حرکت زمین به ابرها است. ابرها در حال حرکت هستند، اما ضمن سرعت بالایی که دارند، حرکت آن‌ها بسیار آرام و بی‌سروصدا دیده می‌شود و این شباهتی است که حرکت زمین به حرکت ابرها دارد.

وجود سیاهچاله ها

سیاهچاله‌ها از مخوف‌ترین و جذاب‌ترین پدیده‌های کیهانی هستند که با قدرت و سرعتی باورنکردنی، هر چیزی که در نزدیکی آن ها وجود داشته باشد را می‌بلعند. سرعت و قدرتی که دارند، آن‌قدر بالاست که حتی نور را که به‌عنوان پرسرعت‌ترین پدیده شناخته‌شده می‌دانیم نیز نمی‌تواند از دست آن فرار کند. 

 

در آیات ابتدایی سوره طارق می‌خوانیم: "وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ: قسم به آسمان و قسم به طارق آن و چگونه توانی طارق آسمان را بدانی؟ طارق همان کوکب درخشانی است که نورش فرورود." در این بخش از سوره طارق، به‌روشنی به پدیده سیاهچاله‌ها اشاره شده است. این در حالی است که عمر شناسایی سیاهچاله‌ها بسیار کوتاه‌تر از چیزی است که در قرآن  سال پیش بدان پرداخته شده است.

 

همچنین در آیه "فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ" که در سوره واقعه بیان شده است به مواقع نزول ستارگان قسم ‌خورده شده است. می‌توان نزول ستارگان را همان سیاهچاله استنباط کرد. چون واژه مواقع در این آیه به‌کاربرده شده است و مواقع به معنای افتادن است، می‌توان به این پدیده رسید که پس از نابودی اولیه ستارگان، آن‌ها قابلیت تبدیل‌شدن به سیاهچاله را دارند و به همین علت است که می‌توان این آیه را به سیاهچاله‌ها ربط داد.

 

در آیه اول سوره نجم می‌خوانیم که: "وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى: قسم به ستاره، چون فرود آید." در این آیه نیز به فرود آمدن ستاره پرداخته شده است. از آنجا که ستارگان در سیاهچاله فرود آمده و بلعیده می‌شوند، می‌توان این احتمال را داد که منظور این آیه، سیاهچاله‌ها است.