میگریزم از دعای پوشالی

[حواصیل]

وقتی در محاصره ی اندوهی ...تنها مانده ای فقط خودت هستی و داری تکه های خودت را سرهم بندی میکنی ،گاهی کج و کوله می‌شود اما تو دست نمیکشی ،  همین تو فقط تو را دوست دارد،  چه راهها که برای رسیدن های پوشالی ساختی، با آدمک های پوشالی ، دردهای پوشالی ، نگاه های مندرس از عشق های پوشالی، به گمانت می‌رسد لحظه ای از خدا هم تنهاتری،  اشک های واقعی می‌ریزی برای باور های پوشالی... رنج های واقعی میبری برای دوستی‌های پوشالی ....غرور نازک رویایت را به سنگهای پوشالی شکسته ای ... خودت را دوباره دریاب .