رو سر بنه به بالین...

[حواصیل]

او را شناختم  پیش از سرسپردگی.......... از هم آوازی غمگین شبهای طولانی ...   شوق نهفته در صدایش ..بازی کودکانه ی قلبش با رنج ها...از آنچه می‌خواست و نمیشد...او را شناختم به خواندن آواز .... به فشردن لب‌هایش از بیصبری..به روح مشوشِ و بی تابش .. به کنایه های تیز و بُرّنده.. به خرد ورزی ...او را شناختم و خودم را ..یک من که از من گریخته بود..

[حسین138]

در ۱۴۰۲/۱۰/۲۱ در 06:23، maynotknow گفته است:

او را شناختم  پیش از سرسپردگی.......... از هم آوازی غمگین شبهای طولانی ...   شوق نهفته در صدایش ..بازی کودکانه ی قلبش با رنج ها...از آنچه می‌خواست و نمیشد...او را شناختم به خواندن آواز .... به فشردن لب‌هایش از بیصبری..به روح مشوشِ و بی تابش .. به کنایه های تیز و بُرّنده.. به خرد ورزی ...او را شناختم و خودم را ..یک من که از من گریخته بود..

طول میکشه شناختن ولی میشه آدما رو شناخت