آنسوی زمین میرسی به من ...

[حواصیل]

از این تنهایی هزارساله خسته ‌ام

از این که صدای تو را بشنوم , خیال کنم وهم بوده

این که هرچی بخواهم بخرم، ،، می گویم : حالا نه

صبر می کنم وقتی آمدی

از این اجاق خاموش

این قابلمه ها، ماهیتابه ها

گیلاس های خاک گرفته

بشقاب های دلمرده

 

این فیلم که قرار بود با هم ببینیم

متکایی که سرت را نگذاشتی

خودم که بهانه جو شده

از این انتظار خسته ام

همینجا نشسته ام بر زمین و فکر می کنم

چه خوب که زمین گرد است عشق من!

می روی آنقدر می روی که بازآنسوی زمین می رسی به من...
" عباس معروفی "