دوباره در هوای تو

[حواصیل]

چرا هوای تو چنین بهاری است ؟ چرا صدای تو شده مقارن صدای قلب من  ، چرا خدای تو ، تو را چنین صبور آفرید ، چرا تو را به قدر بینهایت تمام این جهان ، به غایتی نهایتی بدون ترس و دلهره،  بدون ذره ای گله ، چطور وصف کنم که این همه تو را به دل سپرده ام ، به ذره ذره ی وجود خود سپرده ام که یاد تو نباید از  دلم بدر شود ، تو را چقدر دوست دارمت رفیق . اگرچه من ندارمت رفیق ‌.