اصول ده گانه تحسین ، تعریف و تمجید کودکان

[Topaz]

اصول ده گانه تحسین ، تعریف و تمجید کودکان


1- کردار و عملکرد کودک را مورد تحسین قرار دهید نه خودش را

کودکان و نوجوانان نیاز دارند که به خاطر همان چیزی که هستند – صرف نظر از آنچه می توانند انجام دهند – مورد تایید و پذیرش قرار گیرند . کودک و نوجوان چه موفق بشود چه نشود بخاطر سعی و تلاشش باید تحسین و تشویق شود. اگر والدین تنها زمانی که کودکشان استعداد و شایستگی از خود نشان می دهد ، او را قبول و تأیید کنند ، آنگاه رسیدن به کمال ، برای کودک به کاری یکنواخت و کسل کننده تبدیل می شود.


2- فرایند سعی و تلاش را مورد تحسین قرار دهید نه نتیجه کارش را

وقتی فرزندان کوچک هستند ، فرایند آزمودن برای آنها حیاتی و بسیار مهم است . آنان نمی توانند به طور کامل و شایسته بنویسند ، نقاشی کنند یا ریاضیات را درک کنند . در آغاز کار ، آنچه تولید می کنند ، کمتر از فرایند یادگیری اهمیت دارد. اما ، بعد ها ، تنیجه ی کارشان هم اهمیت پیدا خواهد کرد. بنابر این اگر در آغاز ، چیزی اشتباه است یا به قدر کافی خوب نیست ، کم و بیش همان است که هست . انتقاد سازنده ، راه پیش رفتن را به کودک و نوجوان می نمایاند و تلاش هایی را که فرزند تا آن نقطه به عمل آورده ، مورد تقدیر و تحسین قرار می دهد.

3- عملکرد مشخصی را مورد تمجید و تحسین قرار دهید

با ذکر جزئیات شرح دهید کجای کاری که کودک و نوجوان انجام داده خوشحال کننده است ، به طوری که بچه ما بفهمد چه کاری را به طرز صحیح انجام نداده است و مجددا چه کار باید بکند.


4- کودک را با صراحت و بدون اما و اگر و گوشه و کنایه ، مورد تحسین قرار دهید

برای گرفتن بهترین نتیجه ، تعریف و تحسین باید رک و صریح ابراز شود ، بدون اما و اگر ، گوشه و کنایه درباره شکست های گذشته یا تضعیف کردن نتیجه . حرف هایی مثل ” خوب عمل کردی – تعجب می کنم که تنبلی نکردی ! ” یا “مشق امشبت خوب است . چرا قبلا از این کارهای خوب نمی کردی ؟” هرگونه تاثیر مثبتی را که ممکن است تعریف و تحسین داشته باشد ، خنثی و بی اثر می کند.

5- تحسین و تعریف باید واقعی و صادقانه باشد

همانطور که در مورد بزرگسالان صدق می کند، تمجید دروغین از کودک و نوجوان ، نوعی اهانت ناخوشایند به او محسوب می شود . تحسین و تمجید دروغین ، خودآگاهی کودک را زایل می کند . اعتماد او را به پدر و مادر یا هر بزرگسال دیگر از بین می برد و ممکن است ترس از شکست را در او افزایش دهد.

6- تحسین و تمجید را به صورت خودانگیخته ابراز کنید

تعریف و تحسین را بدون فوت وقت به زبان بیاورید نه پس از تعمق و اندیشه . آن را در حضور کودک بگویید نه آنکه از او دور شوید یا از اتاق دیگری بگویید ، طوری باشد که او بتواند طرز گفتن شما را ببیند.

7- روش های فیزیکی را فراموش نکنید

تماس بدنی و حالت چهره نیز می تواند بیانگر تحسین باشد. در آغوش کشیدن ، لبخند زدن و بوسیدن ، مهم است. این کارها بیانگر محبت و قدردانی هستند ، کمتر جنبه ی قضاوت دارند و بیشتر از بیان شفاهی ، حالت خودانگیخته دارند.

8- پیشرفت های مقطعی کودک را نیز مورد تحسین و تعریف قرار دهید

پیشرفت کودک را در هر مرحله ، شایسته تعریف و تحسین بدانید . از این طریق ، کودک احساس آرامش می کند.


9- بگذارید کودک موفقیت را از آن خود بداند

نگویید فوق العاده است ،” تو قبول شدی من گفتم که از روش های من در انجام کارت استفاده کن” ، “اگر من وادارت نکرده بودم که برای درس شنا بروی ، این نشان را نمی توانستی بگیری” یا ” او در خواندن فوق العاده است ، ولی من پنج سال هر شب برایش می خواندم ” بگذارید کودک کامیابی خود را باور کند.

10- برای بی اثر کردن آسیب هر انتقاد ویرانگر چهار بار “تحسین و تشویق” لازم است

پژوهش نشان داده است که برای ترمیم آسیب هر انتقاد غیر منصفانه و سرزنش کودک ، چهار بار “تحسین و تشویق” ضروری است . این امر در مورد همه ما ، قطع نظر از سن و سالمان ، صادق است . عیب جویی شدید باعث می شود کودکان احساس کنند که بد، بی شعور و غیر قابل دوست داشتن هستند. برای حفظ خودباروری در آنان ، باید نسبت چهار به یک تحسین و تشویق به عیبجویی را در امر فرزندپروری، فراموش نکنیم.


برگرفته از کتاب ایجاد انگیزه در کودکان، نویسنده الیزابت هارتلی برونر

[دل آرام]

5 ساعت قبل، Topaz گفته است:

اصول ده گانه تحسین ، تعریف و تمجید کودکان


1- کردار و عملکرد کودک را مورد تحسین قرار دهید نه خودش را

کودکان و نوجوانان نیاز دارند که به خاطر همان چیزی که هستند – صرف نظر از آنچه می توانند انجام دهند – مورد تایید و پذیرش قرار گیرند . کودک و نوجوان چه موفق بشود چه نشود بخاطر سعی و تلاشش باید تحسین و تشویق شود. اگر والدین تنها زمانی که کودکشان استعداد و شایستگی از خود نشان می دهد ، او را قبول و تأیید کنند ، آنگاه رسیدن به کمال ، برای کودک به کاری یکنواخت و کسل کننده تبدیل می شود.


2- فرایند سعی و تلاش را مورد تحسین قرار دهید نه نتیجه کارش را

وقتی فرزندان کوچک هستند ، فرایند آزمودن برای آنها حیاتی و بسیار مهم است . آنان نمی توانند به طور کامل و شایسته بنویسند ، نقاشی کنند یا ریاضیات را درک کنند . در آغاز کار ، آنچه تولید می کنند ، کمتر از فرایند یادگیری اهمیت دارد. اما ، بعد ها ، تنیجه ی کارشان هم اهمیت پیدا خواهد کرد. بنابر این اگر در آغاز ، چیزی اشتباه است یا به قدر کافی خوب نیست ، کم و بیش همان است که هست . انتقاد سازنده ، راه پیش رفتن را به کودک و نوجوان می نمایاند و تلاش هایی را که فرزند تا آن نقطه به عمل آورده ، مورد تقدیر و تحسین قرار می دهد.

3- عملکرد مشخصی را مورد تمجید و تحسین قرار دهید

با ذکر جزئیات شرح دهید کجای کاری که کودک و نوجوان انجام داده خوشحال کننده است ، به طوری که بچه ما بفهمد چه کاری را به طرز صحیح انجام نداده است و مجددا چه کار باید بکند.


4- کودک را با صراحت و بدون اما و اگر و گوشه و کنایه ، مورد تحسین قرار دهید

برای گرفتن بهترین نتیجه ، تعریف و تحسین باید رک و صریح ابراز شود ، بدون اما و اگر ، گوشه و کنایه درباره شکست های گذشته یا تضعیف کردن نتیجه . حرف هایی مثل ” خوب عمل کردی – تعجب می کنم که تنبلی نکردی ! ” یا “مشق امشبت خوب است . چرا قبلا از این کارهای خوب نمی کردی ؟” هرگونه تاثیر مثبتی را که ممکن است تعریف و تحسین داشته باشد ، خنثی و بی اثر می کند.

5- تحسین و تعریف باید واقعی و صادقانه باشد

همانطور که در مورد بزرگسالان صدق می کند، تمجید دروغین از کودک و نوجوان ، نوعی اهانت ناخوشایند به او محسوب می شود . تحسین و تمجید دروغین ، خودآگاهی کودک را زایل می کند . اعتماد او را به پدر و مادر یا هر بزرگسال دیگر از بین می برد و ممکن است ترس از شکست را در او افزایش دهد.

6- تحسین و تمجید را به صورت خودانگیخته ابراز کنید

تعریف و تحسین را بدون فوت وقت به زبان بیاورید نه پس از تعمق و اندیشه . آن را در حضور کودک بگویید نه آنکه از او دور شوید یا از اتاق دیگری بگویید ، طوری باشد که او بتواند طرز گفتن شما را ببیند.

7- روش های فیزیکی را فراموش نکنید

تماس بدنی و حالت چهره نیز می تواند بیانگر تحسین باشد. در آغوش کشیدن ، لبخند زدن و بوسیدن ، مهم است. این کارها بیانگر محبت و قدردانی هستند ، کمتر جنبه ی قضاوت دارند و بیشتر از بیان شفاهی ، حالت خودانگیخته دارند.

8- پیشرفت های مقطعی کودک را نیز مورد تحسین و تعریف قرار دهید

پیشرفت کودک را در هر مرحله ، شایسته تعریف و تحسین بدانید . از این طریق ، کودک احساس آرامش می کند.


9- بگذارید کودک موفقیت را از آن خود بداند

نگویید فوق العاده است ،” تو قبول شدی من گفتم که از روش های من در انجام کارت استفاده کن” ، “اگر من وادارت نکرده بودم که برای درس شنا بروی ، این نشان را نمی توانستی بگیری” یا ” او در خواندن فوق العاده است ، ولی من پنج سال هر شب برایش می خواندم ” بگذارید کودک کامیابی خود را باور کند.

10- برای بی اثر کردن آسیب هر انتقاد ویرانگر چهار بار “تحسین و تشویق” لازم است

پژوهش نشان داده است که برای ترمیم آسیب هر انتقاد غیر منصفانه و سرزنش کودک ، چهار بار “تحسین و تشویق” ضروری است . این امر در مورد همه ما ، قطع نظر از سن و سالمان ، صادق است . عیب جویی شدید باعث می شود کودکان احساس کنند که بد، بی شعور و غیر قابل دوست داشتن هستند. برای حفظ خودباروری در آنان ، باید نسبت چهار به یک تحسین و تشویق به عیبجویی را در امر فرزندپروری، فراموش نکنیم.


برگرفته از کتاب ایجاد انگیزه در کودکان، نویسنده الیزابت هارتلی برونر

عالی