خمیر مایه وجود

[Aftaabgardaan]

بنظرم بیشتر دلخوری‌های تو از آدما برمیگرده به خودت موافقی؟ اشکال کار درست از جایی شروع میشه که توی یک رابطه طرف مقابلت رو شبیه خمیر بازی می‌بینی و میخوای اونو به شکلی در بیاری که دوست داری. شکل دادن یه خمیر لذت بخشه، اما شکل دادن به یه آدم، هم تو رو فرسوده میکنه و هم اون آدم رو. اینو درک کن که هر آدمی شکل خودشه. برچسب بد و خوب نزن روی آدما. اگر میتونی به همون شکل دوستش داشته باش، اگر نمیتونی بدون دلخوری، و بدون قضاوت بذارش کنار.

آدما مشابه خودشون رو پیدا میکنن. شاید آدمی که الان کنارته و همیشه ازش دلخوری، مشابهت نیست، پس به جای تغییر دادنش رهاش کن، یا اگر کنارش می‌مونی به همون شکلی که هست دوستش داشته باش. دوست داشتن یعنی پذیرفتن خمیر مایه وجودی یک آدم، بدون دست بردن به اصلش. اگر اصل اون آدم رو دوست نداری، قبول کن که اون آدم، آدم تو نیست …

 

 

×یه روز یه نفر بهم گفت خدایی در کار نیست و خدایی وجود نداره و هممون سر کاریم ، بهش گفتم شاید حق با تو باشه ولی من ترجیح میدم با داشتن یک خدای خوب که دلم رو توی این دنیای بی درپیکر قرص کنه زندگی کنم تا اینکه خدایی نداشته باشم و یه نقل قول از استاد شهریار کردم براش با این مضمون:

"ما که در خانه ایمان خدا ننشستیم کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه؟"