همیشه اسم تو بوده اول و آخر حرفام

[Aftaabgardaan]

قسمت غم انگیز تنهایی، "بی پناهی" است. 

این که یک شب، یک روز، یک جایی دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی، نوازشی، گفتگویی، درست می شودی، بوسه ای، حضوری، دیداری... و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد. بار دنیا و آدمهایش بیفتد روی شانه های نحیفت، به هر طرف که نگاه کنی آیه های عذاب به سمتت دوان باشد، پناه همه باشی به قدر بضاعت دلت ، عالم و آدم را مراقبت کنی و کسی نباشد که اگر بارت را از شانه ات بر نمی دارد، لااقل به آزار کلام جانت را نفرساید. 

در دنیای آدمهای تنها، سایه ای نیست برای خنک شدن. همیشه ظهر داغ مرداد است، وسط کویر خشکی که مارهای غاشیه دارد. عادت می کنی به سوختن، و کم کم تمام می شوی، بی این که یاد گرفته باشی آسودن در امن دلبرانه یار چه معنا دارد. »

#حمید_سلیمی

دلتنگ پاییزم، بس که اسم تو رو خوندم بوی تو داره نفس هام