عذاب یادآوری

[Aftaabgardaan]

●جایی خواندم انسان در زمان مرگ می تواند 150 تریلیون خاطره و اطلاعات را به یاد بیاورد!

بگیریم این عدد اغراق آمیز باشد و بسنده کنم به 150 هزار خاطره! و حتی باز هم کمتر،15 هزار خاطره.

مجازات عظیمی است برای ترک این دنیا،یعنی درست در لحظاتی که حضرت عزرائیل در گوشه ای خیره مانده تا آخرین نفس دیگر بر نگردد و نفس ها به شماره افتاده،انبوهی از خاطرات هم با سرعت بسیار بالا از فکر و ذهن بگذرد شاید این همان هفت دقیقه آخر است که نیمکره چپ مغز آپارات را به کار می اندازد و فرد را که می داند دارد می ميرد درگیر گذر از مارپیچ بزرگ خاطرات می کند.

بد مجازاتى است که یادت بیاید چقدر در جزر و مد های زندگی رفوزه شده ای و گاهی هم نمره قبولی داشته ای! ولی آخر چرا؟

 

بدنی که بعد از آخرین نفس ها،تجزیه را شروع می کند و طی سال ها و قرن ها بعد به غبارى تبدیل خواهد شد مستحق به یاد آوری هیچ خاطره ای نباید باشد،اصلا بهتر نیست در زمان مرگ به طور مطلق خالی از هر فکری باشد؟

 به این نتیجه رسیدم یاد آوری خاطرات آخرین مجازات انسان است.