‌ به پاے شب هاے بعدِ از تـو روزهایم سوختند

[Aftaabgardaan]

یه جایی خوندم :بدترين نوع دلتنگی اينه كه دلتنگ آدمی بشی كه در دسترس هست، اما اونچه كه قبلا بوده نيست. دلتنگ آدم جا مونده در گذشته 

قرار بود شب ها برای اسایش آدم

باشه، نه شمردن حسرت ها ... 

محمود درویش یه جا میگه: “چگونه دلتنگ نمی شوند، مگر شهرشان شب ندارد؟”