موجود زیبا

[Aftaabgardaan]

نمیخوام بگم الان حالم خوبه، ولی از وقتی فهمیدم غم چه چیز ارزشمندیه، چقدر زیباست، چقدر رفیق قدیمی‌ایه، زندگیم عوض شد..

 

و وقتی فهمیدم چقدر نامرد بودم که تمام زندگیم هدفم این بود که این موجود زیبا رو سرکوب کنم، نادیده اش بگیرم، توی سرش بزنم، تخریبش کنم، حالم از خودم بهم خورد. 

 

دوستم همیشه ازم میپرسه چرا غم همیشه عمیق تر از شادیه؟ جواب قطعی واسه این سوال وجود نداره.. ولی گاهی وقتا فکر میکنم دلیلش خودمون و توصیه های احمقانه ی دیگرانن، ما دائم غم عزیزمون رو پس میزنیم. نمیذاریم خودش رو ابراز کنه.. و اون احتیاج داره که دائم از سطح دورتر و دورتر شه و بره توی عمق وجودمون.

 

خلاصه الان که دارم به غمم احترام میذارم و سعی میکنم درکش کنم حالم خیلی بهتره...