Aftaabgardaan ارسال شده در 21 بهمن، 2022 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 بهمن، 2022 تو که تنها امید انقلابی های تاریخی تو که صد یاغی دلداده در کوه و کمر داری! تو که سربازهای عاشقت در جنگ ها مُردند ولی در لشکرت سربازهایی بیشتر داری تو که در انتظار فتح یک آینده ی خوبی بگو از حال من در روزهای بد خبر داری؟ خبر داری که ماهی- قرمزِ غمگین مان دق کرد؟ خبر داری که سرما زد، درخت سیب مان افتاد؟ خبر داری تنم مثل اجاق مرده ای یخ کرد؟ تمام بوسه هایم، بی تو سُرخورد از دهان افتاد خبر داری که بعد از رفتنت پرواز یادم رفت؟ دلم گنجشک ترسویی شد و از آشیان افتاد نگاهم کن! منم! تنها درخت "باغ بی برگی" که با لطف تبرها دوستانِ مُرده ای دارم منم سرباز پیر "پادشاه فصل ها پاییز" که در جنگ زمستان، "گوش سرما بُرده" ای دارم! صدایت می کنم با "پوستینی کهنه بر دوشم" دل اندوهناکی، "سنگِ تیپاخورده"ای دارم! نمی خواهم ببینم زخم های سرزمینم را دلم خون است زیر چکمه های روس و عثمانی زمستان می رسد با لشکری از برف، از طوفان کجا مخفی شوم در این جهان رو به ویرانی؟ کجای سینه ام پنهان کنم عشق بزرگت را که قلب کوچکی دارند شاعرهای آبانی! برای من بگو خواب کسی را باز می بینی؟ کسی آیا کنارت هست در رویای بعد از من؟ بگو آیا برای کشف یک لبخند می میرند؟ چگونه دوستت دارند آدم های بعد از من؟ چگونه گریه ی دیروز را از یاد خواهی برد؟ به آغوش که عادت می کنی فردای بعد از من؟ کلاغ فربه از شاخ هزارم یادمان انداخت که بالای درختان جای گنجشکان لاغر نیست کف پاهایمان در ردّپای ترکه ها گم بود بدون مشق فهمیدیم یک با یک برابر نیست ازین تکرار در تکرار در تکرار غمگینم اگرچه زندگی خوب است، اما مرگ بهتر نیست؟ حامد ابراهیم پور. 2 1 نقل قول لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر تنظیمات بیشتر اشتراک گذاری ...
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .