استاد گلپا

[Mohsen Shz]

تا دو چشم خود را به هم زدم من عمر من چه طی شد
ابر نوبهاری نديده باران وقت برف دی شد
تا که سرنوشتم نوشته شد ذات من به غم ها سرشته شد
 

شوق امروز و هر روز من چرا رنج دیروز و روز گذشته شد
عمر شیرین چرا فرصتی غیر آه و دمی نیست
جز محبت قبایی برازنده آدمی نیست
اساس زندگی عشقه به درگاه الهی بندگی عشقه
جهان وامانده و درمانده عشقه خدا خود عشقه و فرمانده عشقه
بساط کهکشان عشقه سپهر و آسمان عشقه
فلک زاییده و زاینده عشقه که ایزد منبع و تابنده عشقه
عمر کوتاه ما عمر کوتاه شبنم به روی برگه
قصه زندگی قصه برگ گل با حجوم تگرگه