Black_wolf ارسال شده در 22 آبان، 2022 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 آبان، 2022 داشتم فکر میکردم چقدر آدمهای امن خوبند. آدمهایی که رازدارند. آنهایی که میتوانی کنارشان خودت باشی و تمام روحت را عریان کنی. از همه چیز بیواهمه حرف بزنی، بدون هراسی از قضاوت شدن. آدمهایی که نه با لبها که با چشمها و روحشان لبخند میزنند. بدون اینکه زیاد بدانند اعتماد میکنند، و شاید خودشان هم هرگز ندانند در کدام روز سختت به تو رسیدهاند، و چطور خورشید شدهاند، وسط همه تاریکیهای دلت. چقدر خورشیدها خوبند. چقدر بیمنت و چقدر خوشبو و چقدر بوسیدنی و چقدر خواستنیاند. مهربانیهایی که انگار نهرهای بهشتند، روی آتش تنهایی. درد و دریغ که کماند. بسیار کم 2 نقل قول لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر تنظیمات بیشتر اشتراک گذاری ...
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .