اتوگرافت پیوند پوستی چیست؟

[fateme20]

پیوند پوست دیابتی زمانی انجام می شود که زخم بیش از حد بزرگ باشد که با درمان های مرسوم التیام یابد. پیوند پوست به بازسازی بافت از دست رفته و بهبود زخم ها کمک می کند.
انواع مختلفی از پیوندهای پوستی برای درمان زخم دیابتی پا  استفاده می شود. هر نوع اتصال مزایا و معایب خود را دارد.
انواع پیوند پوست برای درمان زخم دیابت:
اتوگرافت: در این نوع پیوند پوست از قسمت سالم بدن بیمار برداشته شده و به قسمت آسیب دیده پیوند زده می شود. اتوگرافت معمولا بهترین نتایج را دارد، اما گرفتن پوست از قسمت سالم بدن می تواند باعث ایجاد اسکار شود.
آلوگرافت: در این نوع پیوند پوست از فرد دیگری برداشته می شود و به بیمار منتقل می شود و می توان از آلوگرافت بر روی زخم های بزرگ یا عمیق استفاده کرد. با این حال، این خطر وجود دارد که پیوند از بین برود.
Xenograft: در این نوع پیوند، پوست حیوان برداشته شده و به بیمار پیوند زده می شود. سینوپلاستی معمولا برای زخم های کوچک یا کم عمق استفاده می شود، اما خطر عفونت وجود دارد.
جدول انواع زخم دیابتی:
نوع، اندازه، عمق زخم
زخم سطحی کوچک
زخم با عمق متوسط
یک زخم بزرگ بزرگ
شرایط لازم برای پیوند پوست در زخم دیابتی:
زخم باید تمیز و عاری از عفونت باشد.
بیمار باید قند خون را تحت کنترل داشته باشد.
بیمار باید گردش خون خوبی در ناحیه آسیب دیده داشته باشد.
خطرات پیوند پوست برای زخم های دیابتی:

عفونت
خون ریزی
واکنش آلرژیک
خلاصه:
پیوند پوست می تواند روشی موثر برای درمان زخم دیابت باشد. با این حال، مهم است که قبل از انجام پیوند، مزایا و معایب آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

ویرایش شده 18 فروردین توسط fateme20