آش،نخورده -_-

[حسین138]

 

روزی مردی به خانه یکی از آشنایان خود رفت. صاحبخانه برای او کاسه ای آش داغ آورد. میهمان هنوز دست به کاسه آش نبرده بود که دندانش به شدت درد گرفت. او دست روی دهان خود گذاشته بود و از درد به خود می پیچید.صاحبخانه به خیال آن که او از آن آش داغ خورده و دهانش سوخته است، گفت: بهتر بود صبر می کردی تا آش کمی سرد می شد و دهانت نمی سوخت. میهمان که هم از درد دندان رنج می برد و هم از حرف صاحبخانه شرمگین شده بود، گفت: بله، آش نخورده و دهان سوخته!!این مثل در مورد کسی به کار می رود که گناهی نکرده و کار بدی انجام نداده است، اما مردم بی دلیل او را گناهکار می دانند.