بدی های من...

[حسین138]

گر همه بیند به چشم بد،سراپای مرا

کس نداند خوب تر از من،بدی های مرا

چون قدح خندم به بخت خود که در بزم وجود

باده از خون دل زار است مینای مرا

با تهیدستی کنارم پر گهر باشد ز اشک

هست منت ها به جان چشم گهرزای مرا

بعد عمری وعده قتلم، ب فردا داد دوست

کاش فردایی نباشد، باز فردایی مرا

بس که مشتاق می آم از می کشان دارم امید

هر که جامی پر کند خالی کند جای مرا