دلنوشتع ۳🖤🖤

[فریحا]

من هیچ وقت اون دانش آموز محبوب نبودم، هیچ وقت بهترین رفیق نبودم، هیچ وقت نزدیک ترینِ هیچکس نبودم، مرهم بودم ولی مرهمم نبودن، هیچ وقت اون فرد دوست داشتنی نبودم، هیچ وقت آدم امن زندگی هیچکس نبودم، هیچ وقت عزیز کسی نبودم، هیچ وقت بود و نبودم تو زندگی هیچکس مهم نبوده، هیچ وقت باهوش ترین نبودم، هیچ وقت برای کسی خاص نبودم، هیچ وقت برای یکی قشنگترین نبودم، هیچ وقت بهترین امکاناتو نداشتم، هیچ وقت اونی که میخواستم نشده، هیچ وقت بهترین نبودم تا جایی که یادم میاد همیشه برای همه بودم دلسوزی کردم، اعتماد کردم و ضربه خوردم، برای مشکلاتشون همه خودمو گذاشتم سعی کردم مورد اعتماد باشم، خیانت نکردم، از کسی سو استفاده نکردم، خواستم اگه کسی تو زندگیم تا بوده خاطره خوب از من داشته باشه ولی همه جا فقط من بودم، هیچ وقت نشد بهترین باشم و همیشه معمولی بودم و هستم من از معمولی بودن خستم و دلم میخواد حداقل یه جا صفت "ترین" داشته باشم.

من اینطوریم وقتی برام مهمی هرچی بگی پات میمونم؛ حتی اگه تلخ باشی، حتی اگه حوصله نداشته باشی، حتى اگه عصبی باشی...

ولی این تا موقعی که از چشمم نیوفتاده باشی...

وقتی افتادی بلندت نمیکنم و دوباره بزارمت رو چشام...

وقتی از چشم بیوفتی دیگه تنها چیزی که بهم فرمان میده عقلمه!

من تا یه جایی پات میمونم...

اگه دیدم خیلی داری تند میری، من از تو تندتر میرم اونقدری که ازت دور شم، اونقدری که دستت هیچوقت بهم نرسه...

من یاد گرفتم خودمو دوس داشته باشم، آرامشمو اولویت قرار بدم و برای خودم احترام قائل باشم...!

[فریحا]

14 دقیقه قبل، Niloofar گفته است:

عالی عزیزم

مرسی گلی فدات