مباش چشم به راه...

[حسین138]

تو را کسی که شد آیینه  دار ، می فهمد
کسی که می کِشد از خود کنار می فهمد

نه هرکه از مِی و میخانه دَم زَنَد ،تنها
شراب را چشمانِ خُمار  می فهمد

تویی که لحظه به لحظه دلت تَرک خورده ست!
سکوتِ خونینت را ، اَنار می فهمد

نه کوهسار نه دریا، قبول باید کرد
کویرِ هجرت را، جویبار می فهمد

به یاد حضرت معشوق، سرفرازی را-
-سری که رفت به بالای دار می فهمد

حریفِ تو شبِ طوفانِ سرنوشت نشد
درختِ صبحِ تورا، ریشه دار می فهمد

مباش چشم به راهِ...