جان بر لب تیغ....

[حسین138]

روزها رفت و زمین، مرثیه خوان دل ماست

آسمان در دل شب ها نگران دل ماست

چیست راز شب و تنهایی و غم؟چیست؟بگو

راز این گریه در آغوش عدم چیست؟بگو

خنده،پنهان شدن گریه در اعماق دل است

خنده،شکل دگر گریه در آفاق دل است

وقت،یک لحظه و جان بر لبه تیغ، دوان

جاده،پر وحشت و از هر طرفی، مرگ روان

زخم می گوید از این راه،چسان باید رفت

زیر شمشیر غمش،رقص کنان باید رفت

رقص بسمل، چه غم افزاست، چه بيرحمانه ست

مثل پرپر زدن و سوختن پروانه ست

رقص بسمل، همه داغ است و دریغ است وغم است

رقص بسمل،هوس زاده شدن در عدم است 

گریه کن، گریه که خندیدن گل، غمناک است

گریه کن گریه جای من و تو در خاک است 

(دوباره از خاک)ص83

[Elnaz]

Like