نامه زن ایرانے به مردان کشورش

[kambiz_landar]

پیاده از کنارت گذشتم گفتی : قیمتت خوشگله؟؟
سواره از کنارت گذشتم گفتی : برو پشت ماشین لباسشویی بنشین
در صف نان نوبتم را گرفتی چون صدایت بلندتر بود
در صف فروشگاه نوبتم را گرفتی چون قدت بلندتر بود
در خیابان دعوایت شد و تمام ناسزاهایت فحش خواهر و مادر بود
نتوانستم به استادیوم بیایم چون تو شعار های آب نکشیده میدادی
من باید پوشیده باشم تا تو دینت را حفظ کنی
تو ازدواج نکردی و به من گفتی زن گرفتن حماقت است
من ازدواج نکردم و به من گفتی ترشیده ام
عاشقم که شدی مرا به زنجیر انحصار طلبی کشیدی
عاشقت که شدم گفتی مادرت باید مرا بپسندد
من باید لباس هایت را بشویم و اتو بزنم تا به تو بگویند خوشتیپ
وقتی گفتم پوشک بچه را عوض کن گفتی بچه مال مادر است
وقتی خواستی طلاقم بدهی گفتی بچه مال پدر است
این ظلم تا به کی؟؟
در پس مردانگی ات این نامردی محض تا کجا؟؟
از نگاه من که هیچ،در پیشگاه وجدان خود چگونه سر بر می آورید مردان کشور من !!


اونایے که با این حرفا موافقن سپاس و نظر فراموششون نشه