[زندگی❤️]

تقریباتوزندگیهمهیهنقطهایوجوددارهکهازشامیدمیجوشهواونموقعکهدلشازهمهجاوهمهکسمیگیرهبازمبهکمکاونامیدتهدلشسرپامیشهبعضیوقتااونسرچشمهیهچیزیهکهمیخوایبهشبرسیمثلاینکهدانشجوباشیوبخوایمثلادکتربشیبعضیهاهمآبشارامیدشونرسیدنبهیهآدمهگاهیهمبحثرسیدندرکارنیستالبتهشایدبههدفترسیدهباشیوازیهجاییبهبعددیگهنقطهیامیدتبستگیداشتهباشهبهعلایقاماوایبهحالاونروزکهتمامامیدتروازدستبدیتقریبامیشیمثلکسیکهچیزیبرایازدستدادنندارهوسختترینجایماجرابههمینجاختممیشهبیشترآدماییکهافسردنوسرشونتولاکخودشونهیابرعکسافسردگیانقددیوونشونکردهکهپرخاشگرویاغیشدنجزوهمینآدمانکهامیدشونبربادرفتهزندگینهاونقدرراحتهکهمثلآببکشیسرتونهاونقدسختهکهکوهکندندرپیشداشتهباشیواینطورکهبهنظرمیادآدمبایدبهچیزیامیدببندهکهمیدونهمیتونهبهشبرسهنهبهچیزیکهدرحدتوانشنیستتاهمزمانشروهدرندههمامیدشوازدستندهخلاصهتوایندنیابایداونقدرگرگباشیکهبازیسرنوشتازتیهشهربازینسازه...

[آهنگ آخر شب]

در ۱۴۰۱/۶/۱۴ در 01:40، Secret گفته است:

آهنگ به رسم یادگار محسن چاوشی

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

نشد با شاخه هام بغل کنم تورو! نشد نشد نشد، برو برو برو! ●♪♫
اراده داشتم بدون کاشتن که عادتت بدم به ریشه داشتن… ●♪♫
که عادت بدم یه گوشه بند شی! به مبتلا شدن علاقمند شی! ●♪♫

نشد که از دلم جدا کنم تورو؛ نشد نشد گلم برو برو برو! ●♪♫
نشد که بی دهن صدا کنم تورو؛ تمام حرف من برو برو برو! ●♪♫
قدیما هر گلی شناسنامه داشت، تموم میشد و بازم ادامه داشت… ●♪♫
تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا، تو گل فروشی ها تو جیب عابرا ●♪♫

 

همون کسا که از تو باغچه چیدنت؛ توی خیالشون ادامه میدنت ●♪♫
نشد که از دلم جدا کنم تورو؛ نشد نشد گلم برو برو برو! ●♪♫
نشد که بی دهن صدا کنم تورو؛ تمام حرف من برو برو برو! ●♪♫

تو داری از خودت فرار میکنی! داری با ریشه هات چی کار میکنی؟ ●♪♫
برو برو ولی به رسم یادگار شناسنامت رو تو خونه جا بذار… ●♪♫
برو برو ولی به رسم یادگار شناسنامت رو تو خونه جا بذار… ●♪♫

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

بهبه

[دلتنگی]

روزهاییرفتندوخاطرهشدنددرمیاناینخاطراتکسانیهستندکهدیگرخودشاننیستندوفقطیادشانباقیستزمانزودترازآنچهفکرشرامیکنیممیگذردوگاهیبهمافرصتنمیدهدخیلیازحرف‌هاینگفته‌مانرابزنیمیاکارنکرده‌ایرابهسرانجامبرسانیمولیبازهمبادانستناینهاخیلیچیزهاراموکولمیکنیمبهفرداییکهخودمانهمنمیدانیمدرآنوجودداریمیانهمانندگفتنکلمه‌یدوستتدارمبهآنکهدوستشداریمگاهیخیلیزوددیرمیشودهمیشهزمانوزمانهباماخوبرفتارنمیکندوفرصت‌هاراازمامی‌گیرددرایندنیایکوچککههرلحظهممکناستجداییازراهبرسدآیاجاییبرایقهروجوددارد؟اصلاازکجامعلومفرصتیبرایآشتیباشدکهبرایدیگرینازمیکنیمومنتظرهستیماواولبیایدچراپیشقدمنمیشویم؟چراقدربودنهارانمیدانیم؟ساعتوروزوماهوسالدستبهدستهمداده‌اندتاروزیدست‌هایماراازهمجداکنندپسدستتراجوریبهدستمبدهکهاگریکروزهمنبودمخاطرهیبدازمندرذهنتنماندمراپسنزنمگرچقدرجامیخواهم؟همانگوشهکنار‌هایقلبتهمبرایمکافیستدوستمبدارهمانگونهکهمندارمگاهیهمتوپاپیشبذارشایدتوراهیبرایآمدننگذاشتهباشیگهگداریهمکهشدهغرورتراپشتدرقلبمجابگذاروباعشقواردشوخلاصهبگویمنگذاردرحسرتمهریبمانمکهمیدانمدروجودتوجوددارد...