آیساان

تقریباتوزندگیهمهیهنقطهایوجوددارهکهازشامیدمیجوشهواونموقعکهدلشازهمهجاوهمهکسمیگیرهبازمبهکمکاونامیدتهدلشسرپامیشهبعضیوقتااونسرچشمهیهچیزیهکهمیخوایبهشبرسیمثلاینکهدانشجوباشیوبخوایمثلادکتربشیبعضیهاهمآبشارامیدشونرسیدنبهیهآدمهگاهیهمبحثرسیدندرکارنیستالبتهشایدبههدفترسیدهباشیوازیهجاییبهبعددیگهنقطهیامیدتبستگیداشتهباشهبهعلایقاماوایبهحالاونروزکهتمامامیدتروازدستبدیتقریبامیشیمثلکسیکهچیزیبرایازدستدادنندارهوسختترینجایماجرابههمینجاختممیشهبیشترآدماییکهافسردنوسرشونتولاکخودشونهیابرعکسافسردگیانقددیوونشونکردهکهپرخاشگرویاغیشدنجزوهمینآدمانکهامیدشونبربادرفتهزندگینهاونقدرراحتهکهمثلآببکشیسرتونهاونقدسختهکهکوهکندندرپیشداشتهباشیواینطورکهبهنظرمیادآدمبایدبهچیزیامیدببندهکهمیدونهمیتونهبهشبرسهنهبهچیزیکهدرحدتوانشنیستتاهمزمانشروهدرندههمامیدشوازدستندهخلاصهتوایندنیابایداونقدرگرگباشیکهبازیسرنوشتازتیهشهربازینسازه...

بهبه

روزهاییرفتندوخاطرهشدنددرمیاناینخاطراتکسانیهستندکهدیگرخودشاننیستندوفقطیادشانباقیستزمانزودترازآنچهفکرشرامیکنیممیگذردوگاهیبهمافرصتنمیدهدخیلیازحرف‌هاینگفته‌مانرابزنیمیاکارنکرده‌ایرابهسرانجامبرسانیمولیبازهمبادانستناینهاخیلیچیزهاراموکولمیکنیمبهفرداییکهخودمانهمنمیدانیمدرآنوجودداریمیانهمانندگفتنکلمه‌یدوستتدارمبهآنکهدوستشداریمگاهیخیلیزوددیرمیشودهمیشهزمانوزمانهباماخوبرفتارنمیکندوفرصت‌هاراازمامی‌گیرددرایندنیایکوچککههرلحظهممکناستجداییازراهبرسدآیاجاییبرایقهروجوددارد؟اصلاازکجامعلومفرصتیبرایآشتیباشدکهبرایدیگرینازمیکنیمومنتظرهستیماواولبیایدچراپیشقدمنمیشویم؟چراقدربودنهارانمیدانیم؟ساعتوروزوماهوسالدستبهدستهمداده‌اندتاروزیدست‌هایماراازهمجداکنندپسدستتراجوریبهدستمبدهکهاگریکروزهمنبودمخاطرهیبدازمندرذهنتنماندمراپسنزنمگرچقدرجامیخواهم؟همانگوشهکنار‌هایقلبتهمبرایمکافیستدوستمبدارهمانگونهکهمندارمگاهیهمتوپاپیشبذارشایدتوراهیبرایآمدننگذاشتهباشیگهگداریهمکهشدهغرورتراپشتدرقلبمجابگذاروباعشقواردشوخلاصهبگویمنگذاردرحسرتمهریبمانمکهمیدانمدروجودتوجوددارد...