Galaxy

خیلی خیلی شاد باشم آهنگهایی که با اشعار مولانا ضربی خونده شده گوش میدم.شاد باشم آهنگهای حسام الدین سراج با اشعاری از مولانا یا حافظ.غمگین که میشم آهنگهای خیلی نرم سراج و افتخاری رو گوش میدم.مثل شهر آشنایی سراج و دیوار بی کسی افتخاری و گاهی هم شهرام ناظری.حس نوستالوژی اگه بهم دست بده هم میرم سراغ آهنگهای قدیمی از بتهون گرفته تا داریوش و...

از شدت دلتنگی کم مونده آگهی بدم همه شبکه های داخلی و خارجی ۲۴ ساعته زیرنویس کنن تا همه بیان اینجا دوباره دور هم جمع بشیم.یعنی میشه ؟!!!!!!!! شماره تینا و روژان و مهسا و جمشید و شمس رو هنوز دارم.زنگ بزنم بگم بیان اینجا.گرچه هر کدوم به نحوی سرشون شلوغه

سلام هانای هم میهن.دوست با معرفت و مهربان من.مگه میشه شما رو فراموش کنم. خوبید؟خیلی وقت بود بیخبر بودم ازتون.

سلام.ممنونم

چه وزن و آهنگ و معنای قشنگ و جذابی داره این شعر

سلام و عرض ادب. بله متاسفانه همینطوره و از قدیمی ها خیلی خیلی کم هستند.من هم دوره ی بالیوود و رها و رویا و حمید و الماس و جمشید و پسربارونی و شاداب و روژان و ناب و سایه و عسل و رایان و... هستم.توی هم میهن مدیر تالار شعر و شاعران بودم و بیشتر توی تالارهای شعر و ادبیات و ورزش و عکس و سرگرمی و تاپیکهای شاد و دوستانه مطلب میذاشتم. از اول ورود دنیای مجازی به ایران و اولین فاروم که گفتمان دات کام بود فعال بودم تا آخر هم میهن که بسته شد و دوستان پراکنده شدند. شماره تماس اکثر دوستان رو داشتم که متاسفانه هارد سیستمم سوخت و بازیابی هم نشد و دیگه ارتباطمو با همه به جز چند نفر از دست دادم.

آن کیست تا لطفی کند مر این دل دیوانه را هم بشکند پیمان ما هم پر کند پیمانه را گلکسی(عندلیب)

گلکسی هستم.عضو قدیمی هم میهن. نمیدونم اینجا چند نفر از دوستان قدیمی هستند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تق تق تق. صدایی آشنا می پرسد:کیستی؟ آه اگر تو هم نمیدانی کیستم،پس هیچکسی نیستم.فقط در بگشای. وارد که می شوم،با چشمان شیدایم چشمانی آشنا میبینم.اما افسوس که نگاهشان آشنا نیست. گویا هرگز مرا ندیده اند. با هر پرسشی که میگویند:ببخشید شما؟،بغضم شدیدتر می شود.تا آنجا که صدای شکستن سد بغض گلویم به گوش می رسد. کم کم چند قطره ای از لابه لای صدای ضعیف و پر دردم بیرون میزند. خودم را جمع و جور میکنم و سد بغضم را ترمیم میکنم که مبادا سیل اشکم جاری شود. در گوشه ای غریبانه می نشینم و بر چهره ی آشنایشان دزدکی نگاه میکنم. دلم را تسکین میدهم و مثل این چندسال گذشته،تنها هم کلام دلم میشوم و می گویمش: تو که اینهمه در شبهای تنهایی ات با یادشان گریستی و با خاطراتشان خوش بودی،از این تجربه استفاده کن و بر همین منوال ادامه بده.بگذار در خوشی خود روزگار بگذرانند.شادیهایت را همیشه با ایشان تقسیم کرده ای چون دوستشان داشته ای،زین پس هم بر همین دلیل و با همین نیت،غمهایت را برای خودت نگهدار و خاطرشان را مکدر مکن.