قاعده ۴۰

[Black_wolf]

عمری که بی عشق بگذرد، بیهوده گذشته است. نپرس که آیا باید در عشق الهی باشم یا عشق مجازی،

عشق زمینی یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟ از تفاوت‌ها تفاوت می‌زاید.

حال آنکه به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق. خود به تنهایی دنیایی است عشق.

یا درست در میانش هستی، در آتشش، یا بیرونش هستی، در حسرتش

[Black_wolf]

عشق یا هست یا نیست، علاقه های کوچک را نمی توان به حساب عشق گذاشت

ـ عشق واقعی به مدت شناخته می شود، نه به شدت

ـ عشقی که با نگاه آغاز شود، با شناخت سست می شود، ولی عشقی که با شناخت آغاز شود با هر نگاه عمیق تر می شود

ـ عشق خوراک هستی ماست، اگر آن را پس بزنیم از گرسنگی می میریم

ـ راه عشق راستین هیچ وقت هموار نیست

ـ عشق با غرور زیباست، ولی اگر عشق را به قیمت فرو ریختن دیوار غرور گدایی کنی، آن وقت عشق نیست؛ صدقه است

ـ قلب سرزمین عجیبی است ؛ هم زادگاه عشق است هم آرامگاه آن

ـ در سرزمینی که نتوان عاشقانه زیست، مردانه مردن آخر زندگی ست

ـ وقتی پروانه ی عشق در تاری بیفتد که عنکبوتش سیر باشد، تازه قصه زندگی آغاز شده زیرا دیگر نه می تواند پرواز کند و نه بمیرد

ـ هوس بازان کسی را که زیبا می بینند دوست دارند اما عاشقان کسی را که دوست دارند زیبا می بینند

ـ هیچ وقت عشق را گدایی نکن چون معمولاً چیز با ارزشی به گدا نمی دهند

[Black_wolf]

‏میگه به مرور زمان که آدم دانش و تجربش بیشتر میشه،

میفهمه تو این زندگی تنهاست و هیچکس در تحمل دردها و رنج‌ها کنارش نیست.

میشه کار خودش رو با گلوله تموم کنه ولی هنر تحمل کردن زندگی با همین دردهاست