پرسه

[Reza]

مادامی که زیر انوار طلایی خورشید، به سمت مقصدی ناشناخته در حرکت بودم، آن خیابان مرا فراموش نکرده بود و زیبایی هایش را بر نگاهِ تیزبینِ من عرضه می کرد.

خیابان آلیانس را در نوردیدم، سپس خیابانِ بعدی، سپس بعدی و بعدی. روبروی مغازه ای درنگ کردم و از پشتِ ویترین، خودم را در قالب مانکن هایی که آزادانه لباس پوشیده بودند، پرو کردم. در گستره ی هموار باغ جلوی قصر اوپرا، بر نیمکتی تکیه دادم و به تماشای کبوترانی که بی هدف از هر طرف پرسه می زدند، نشستم. به کبوتری که در آن نزدیکی بود، نان دادم. برای پیرمردی که از فرط پیری خمیده شده بود، دست تکان دادم. برای کودکی که با اشتیاق بستنی می خورد، شکلک در آوردم و مورچه ای را که در حال غرق شدن در یک قطره ی آب بود را نجات دادم و به رهگذرانی که از روبرو می آمدند، لبخند میزدم و امیدوار بودم یکی که از آنها که از اهالی آنجا نبود را پیدا کنم و او را در آغوش بکشم...

ولی تو آنجا هم نبودی...

ویرایش شده 19 آذر توسط Reza

[cheshme]

2 ساعت قبل، Reza گفته است:

مادامی که زیر انوار طلایی خورشید، به سمت مقصدی ناشناخته در حرکت بودم، آن خیابان مرا فراموش نکرده بود و زیبایی هایش را بر نگاهِ تیزبینِ من عرضه می کرد.

خیابان آلیانس را در نوردیدم، سپس خیابانِ بعدی، سپس بعدی و بعدی. روبروی مغازه ای درنگ کردم و از پشتِ ویترین، خودم را در قالب مانکن هایی که آزادانه لباس پوشیده بودند، پرو کردم. در گستره ی هموار باغ جلوی قصر اوپرا، بر نیمکتی تکیه دادم و به تماشای کبوترانی که بی هدف از هر طرف پرسه می زدند، نشستم. به کبوتری که در آن نزدیکی بود، نان دادم. برای پیرمردی که از فرط پیری خمیده شده بود، دست تکان دادم. برای کودکی که با اشتیاق بستنی می خورد، شکلک در آوردم و مورچه ای را که در حال غرق شدن در یک قطره ی آب بود را نجات دادم و به رهگذرانی که از روبرو می آمدند، لبخند میزدم و امیدوار بودم یکی که از آنها که از اهالی آنجا نبود را پیدا کنم و او را در آغوش بکشم...

ولی تو آنجا هم نبودی...

هوای سرزمینش این روزها خیلی سرده ...

کسی ک از اهالی اونجا نبود ...