هوشنگ ابتهاج متخلص به «ه.الف.سایه»، شاعر بزرگ و نامدار ایران درگذشت🥀

[AVA_2002]

 

هوشنگ ابتهاج متخلص به «ه.الف.سایه»، شاعر بزرگ و نامدار ایران در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

یلدا ابتهاج، فرزند هوشنگ ابتهاج صبح روز چهارشنبه ۱۹ مرداد  (۱۰ اوت)، با انتشار عکسی از پدرش در صفحه اینستاگرام خود از درگذشت وی خبر داد.

هوشنگ ابتهاج از بزرگترین شاعران معاصر ایرانی و متولد سال ۱۳۰۶ در رشت بود. او که در سال‌های اخیر ساکن آلمان بود، نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ منتشر کرد.  

وی در طول فعالیت هنری خود با موسیقی‌دانان بسیاری همکاری داشت و بنیان‌گذر برنامه موسیقیایی گلچین هفته در رادیو گل‌ها بود. از بیاد ماندنی‌ترین آثار او می‌توان به تصنیف سپیده (ایران ای سرای امید) با صدای محمدرضا شجریان اشاره کرد

هوشنگ ابتهاج در اوایل دهه ۱۳۶۰ به خاطر عقاید سیاسی خود و نزدیکی به حزب توده، یک سال را در زندان به سر برد. او در مورد تصنیف سپیده می‌گوید: «در زندان بودم و با یک هم‌وطن هم بند، ترانه «ایران ای سرای امید» از بلندگوهای زندان پخش شد، تا شنیدم زدم زیر گریه! هم‌بندم گفت: چرا گریه می‌کنی؟ گفتم: شاعر این ترانه منم. گفت: پس تو که این ترانه را سرودی چرا در زندانی؟»

آقای ابتهاج هم‌چنین راجع به ارتباط خود با حزب توده در گفتگویی با مجله مهرنامه در مهر ۱۳۹۲ می‌گوید: «عضو حزب توده نبودم؛ اما همیشه سوسیالیست بودم و به توده‌ای‌ها احترام می‌گذاشتم و رفیق آن‌ها بودم و با آن‌ها هم‌عقیده بودم».

از مهم ترین آثار هوشنگ ابتهاج می‌توان به تصحیح غزل‌های حافظ که با نام «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در سال ۱۳۷۲ توسط نشر کارنامه منتشر شد، اشاره کرد. او همچنین چندین دفتر شعر از جمله سیاه مشق، چند برگ از یلدا، یادگار خون سرو، تاسیان و بانگ نی منتشر کرده است و تصنیف‌های بسیاری بر اشعار وی ساخته شده است. 

هوشنگ ابتهاج در شعر مرگ دگر خود می‌نویسد:

مرگ در هر حالتی تلخ است

اما من

دوست‌تر دارم چون از ره در‌آید مرگ

در شبی آرام چون شمعی شوم خاموش

[Dreamer]

درویش و توده ای و لیبرال بود همزمان. روحش شاد