درک یک پایان

[Black_wolf]

من سخت معتقدم که همه‌ی ما به نحوی آسیب می‌بینیم. چطور ممکن است که نبینیم. مگر اینکه دنیایی از پدران و مادران، خواهران و برادران، همسایگان و دوستانِ بی عیب و نقصی داشته باشیم.
و بعد می‌رسیم به مساله‌ای که اساس کار است یعنی واکنش ما در برابر آسیب: آن را اعتراف می‌کنیم و پیش خود نگه می‌داریم. این در رفتار ما با دیگران چقدر اثر می‌گذارد؟
بعضی‌ها آسیب را اعتراف می‌کنند و سعی می‌کنند آن را تخفیف دهند. بعضی زندگیشان را وقف یاری به آسیب دیدگان دیگر می‌کنند و سرانجام هستند کسانی که تمام توانشان را در این راه خرج می‌کنند که به هر قیمت شده دیگر آسیب نبینند و این‌ها افراد بی‌رحمی می‌شوند که باید مراقبشان بود.