💎 برای فروغ فرخزاد 💎

[ReLIFE]

برای #فروغ_فرخزاد
‌
#تا_قله_با_صلیب
‌
تو صلیبت را تا قله کشیدی بر دوش
تو صمیمیت را بانگ زدی  در آفاق
تو در افتادی از پا،
خاموش!
‌
تو در این تاریکی
آتشی بودی و یک لحظه درخشیدی
تاج خاری که به سر داشتی از دست نوازشگر خلق،
به سحرگاهان بخشیدی!
‌
تو گذشتی چو نسیم
شهر از زمزمه‌ی شعر تو، لبریز است.
تو فرو پژمردی، بی‌هنگام
باغ، بی وسوسه‌ی عطر تو در پاییز است.
‌
#فریدون_مشیری
از دفتر: #از_دریچه_ماه
 

[ReLIFE]

احمد شاملو در گفت و شنودی به همراهِ
دیگر شاعران و نویسندگانِ هم عصرِ فروغِ
فرخزاد،پس از خاموشی او در سالِ ۱۳۴۵
چنین گفت:

شعرِ فروغ برایِ من چیزِ دیگری است.
شعرِ فروغ گاه در نظرِ من به اعجاز شباهت پیدا می‌کند و من او را در یک مقیاسِ جهانی از شاعرانِ برجسته‌یِ این روزگار می‌شمارم.

بسیاری از شاعرانِ بلند آواز‌ه‌ی جهان که به اصطلاح عنوانِ بزرگ‌ترین را یدک می‌کشند،
به عقیده‌ی من خیلی مانده است که به فروغ برسند.

برایِ من بسیار اتفاق افتاده است که از پاره‌ای خطوطِ شعرِ فروغ شگفت‌زده شده‌ام و یا حتا مدت‌ها طول کشیده تا بتوانم آن را باور کنم.

شاعری که پس از تولدِ دوباره‌ی خویش بیش
از پنج یا شش سال نزیست، امّا با مجالی که بی‌رحمانه اندک بود توانست به صورتِ یکی از درخشان‌ترین چهره‌های شعرِ امروز تثبیت شود.