#سوادِ_رابطه🌱

[ReLIFE]

وقتی بار عاطفی رابطه به تنهايی روی دوش توست، يعنی مدت هاست پايان شكل گرفته و تو بيخودی درگير مانده ای...

 

انگار كه از يک سراشيبی تند با كلی ذوق بالا بروی و وقتی نفست گرفت، ببينی كه به هيچ جای مشخصی نرسيده ای.

آن وقت نفرت و خستگی را جايی ميان قفسه ی سينه و شكم احساس می كنی. چيزی شبيه به يک دل بهم خوردگی.

حق داری كه دلت بخواهد راه رفته را بازگردی كه لااقل در ناكجاآباد گم و گور نشوی.

يكی از سخت ترين قسمت های هر ماجرای احساسی همين فاجعه ی افتادن بار عاطفی روی دوش يک نفر است.

يا بايد كوله پشتی نفر مقابل هم پر باشد و يا به كل بیخيال ماجرا شد و بدون سرزنش، پايان را پذيرفت.

سخت است اما سخت ترش زمانی ست كه می بينی بخاطر هيچ، مدت ها خودت را از خيلی چيزها محروم كرده ای.

از ديدن مهربانی و لذت همنشينی با ديگران محروم شده ای.

از لحظه های شاعرانه ای كه هر كدام خاطره ای می ساختند، دور مانده ای.

و هيچ چيز بدتر از سرخوردگی در رابطه نيست.

كه نتيجه اش می شود، يک دلمردگی تهوع آور غم انگيز.

حواست باشد مبادا انرژی عشق را برای رابطه ای كه تمام شده، هدر بدهی...

 

#شیماسبحانی

[فریحا]

چه قشنگ باریکلا

[kambiz_landar]

عالے

[ReLIFE]

.
در روابط عاطفی تنها یک مدل خیانت را به رسمیت می شناسم، و آن خیانت به خود است که مادر بقیه رفتارهایی است که اسمشان را خیانت می گذاریم.

خیانت به خود، یعنی حذف کردن خودت و نیازهایت برای تداوم رابطه. ماندن کنار کسی که به تو این حس را نمی دهد که بهترین نسخه از خودت هستی. ماندن کنار کسی که مطمئن نیستی دوستت دارد یا فقط برایش تکه بی اهمیتی هستی از یک پازل که اگر تمام هم نشد، نشد. ماندن کنار کسی که وقتی حالت خوب است، وظیفه خودش می داند با کلامی یا رفتاری انرژی منفی مزخرفش را به تو تزریق کند. ماندن کنار کسی که وادارت می کند خودت نباشی. ماندن کنار کسی که در سختی ها ناپدید می شود و وقت خوشی ها با لبخندی به پهنای صورتش از راه می رسد. ماندن کنار کسی که برای بهتر شدن اوضاع روابط تلاشی نمی کند و همیشه حق به جانب خودش است. ماندن کنار کسی که تو را مقصر همه بدیهای آدمهای قبلی زندگیش می داند و می خواهد حسابهای همه عمر را یک جا با تو تسویه کند. ماندن کنار کسی که دائم در حال مقایسه کردن با تو دیگران و یا در وقیحانه ترین شکلش مقایسه کردن تو با آدم قبلی زندگیش است، حتا اگر تو برنده این مقایسه باشی. ماندن کنار کسی که حاضر نیست کنار تو پرواز کند و ترجیح میدهد بالهایت را بشکند تا همیشه کنارش بمانی. ماندن کنار کسی که رفتار و گفتارش یکی نیست. ماندن کنار کسی که نمی تواند تو را با کارهایی که می کند یا کارهایی که نمی کند مطمئن کند که برایش مهمترین بخش زندگی هستی، و تنها با زبان نرم و مهربان دائم یادآوری می کند بدون تو دنیایش تاریک است. ماندن کنار کسی که از خورشید وجودت لامپ صدوات می سازد، مبادا که گلهای آفتابگردان دیگر به خورشیدش نگاه کنند. دوست داشتن و دوست داشته شدن هر روز بزرگتر و خوشحالترت می کند،

اسم هر رابطه ای را نگذاریم عشق، نگذاریم دوست داشتن...

 

تنها مدلی از خیانت که به رسمیت میشناسم، خیانت به خود است...
#حمیدسلیمی
#سواد_رابطه

[ReLIFE]

2 ساعت قبل، Niloofar گفته است:

عالی بود مرسی گلم

ممنون از محبت شما

[ReLIFE]

‏ دوستی ازم پرسید؛ از کجا بدونم که یه رابطه ارزش ادامه دادن داره یا نه!؟
‏ِ
‏+ گفتم از؛ "توانایی پذیرش و تحمل تفاوت‌ها".
‏ّ
‏ گفت: چطور یعنی!
‏+گفتم؛ اوایل یه رابطه پذیرش تفاوت‌ها و تحمل اونها به ساده‌ترین شکل ممکن و بدون هرگونه دردسری اتفاق میفته...
‏+طرفین قشنگ قبول میکنن که صفات،خصایص، ویژگی‌ها و به طور کل تفاوت‌هایی وجود داره و من قبولش کردم و قرارم نیست بعدها محل اختلا‌ف‌مون باشه!و سر هر بحثی اون رو پیش بکشم!(مثلا الان اگه قبول کردی اون زیاد اهل مهمونی رفتن ودورهمی نیست،چهار روز دیگه نمیتونی بهش برچسب غیراجتماعی،منزوی و..بزنی)

‏+ الان اگه قبول کردی اون اهل بریز و بپاش و خرج و مخارج آنچنانی و هزینه‌های جانبی زیاد و... نیست، چهار روز دیگه نباید برچسب خساست بهش بزنی!؛ الان اگه قبول کردی اون اهل کتاب و فیلم و سریال و تنوع و تجارب جدید و مهیج نیست، چهار روز دیگه نمیشه اون رو بی‌ذوق بدونی...و...و...

‏+ مشکل از جایی شروع میشه که به جای دیدن، فکر کردن و حتی بحث و تبادل نظر رو این تفاوت‌های تعیین کننده تو اوائل رابطه، هیجان اولیه و توجه انتخابی (رو نکات مثبت دلخواه، جذاب و بعضا فریبنده پارتنر) نمیذاره اینارو ببینیم…
‏و از اونجایی که درک و پذیرش این تفاوت‌ها رفته رفته کم رنگ میشه یا از بین میره!طرفین همدیگه رو نه به عنوان یه آدم متفاوت،بلکه یه موجود ناقص میبینن و تلاش میکنن دیگری رو تغییر بدن و چون این تغییر با مقاومت پارتنر همراهه!،رفتارهایی مثل انتقاد،دروغ و کناره‌گیری الگوی رابطه روشکل میده
‏و بعد از یه مدت گفتگوهایی که اوائل لذت‌بخش بود، از یه اختلاف کوچیک شروع میشه و به بگومگو و…میرسه.

اون زمانه که باید تصمیم بگیری آیا اون تفاوت رو با همه شرایط‌ش میپذیرم و ادامه میدم!و یا دنبال تغییر اون تفاوت(عمدتا)غیرقابل تغییرم!دومی بود جوابت رو گرفتی.....

دکتر امانی‌‏